थारे..! थारे..!!

मस्त खुमासदार लेख... गविकाका सर्वक्षेत्रात उड्डाण करताहेत.. लगे रहो !! :-)

मेधा पाटकर की "मनसे" ?
ह्यांच्यापैकी कुणीही कामी येणार नाहीत, असं वाटतं.. एक काम करा, ह्या मालिका बालविवाहाचं आणि Domestic Violence चं प्रदर्शन आणि प्रसारण करताहेत अशी PIL टाका सुप्रिम कोर्टात... च्यायला, ह्या "थारे-मारे" करत पुरुषांचे मानसिक प्रताडण करणार्‍या मालिकांवर आता कायद्यानेच बंदी आणली पाहीजे...

माझ्याघरीही हीच बोंब आहे.रोज कामावरुन यायची वेळ आणि "बैरी पिया" ह्या टुकार भिकार सिरियलची वेळ एकच.आणि बायको व्रत ठेवल्याप्रमाणे न चुकता ती सिरियल पाहायची.आणि त्यातील हिरोईनच्या आईचे पात्र त्याचवेळेला मयताला रडल्याप्रमाणे रडायचीच रडायची.उंबर्यांतुन आत पाऊल ठेवतोय न ठेवतोय तोच त्या बयेचे रूदन कानी पडायचे.बायकोला एकदा खडसावलेच की ही बया नेहेमी मी आल्या आल्याच का रडत असते गं?

बायकोचे उत्तर " तुम्ही येताच चुकिच्या वेळेला त्याला ती तरी काय करणार.."

सुदैवाने त्या मालिकेचा दर्जा भिकार होता किंवा बायकोचा त्या सिरियल मधला इंटरेस्ट संपला म्हणुन ते रूदन त्या वेळेला पुन्हा काही कानी पडले नाही.

काडी मोड सोडाच. बायकोला तुमचा हा प्रताप कळला तर कंबरमोड मात्र मिळेल ;) एक आदी जोशी नावाचे महाराज आहेत. त्यांना व्यनी करून बघा ते मदत करू शकतील आपल्याला :)

माझी आई अश्या रुमालाची गरज असलेल्या सिरिअल्स बघते. तिच्याकडे तेवढा वेळ आणि पेशन्स आहे बुवा!
मला मालिका बघायची वेळ फारशी आलेली नाही. एकदा बघायला गेले आणि एकाचा बुवाचा चेहेरा वेगवेगळ्या अँगल्समधून ढँटॅढँ.....असा दाखवत बसले होते. आधी जवळून, मग लांब, लांब असा .....टिव्ही बघण्याचा उत्साह तिथेच संपला.
गवि, याला उपाय असा काहीच नाही, कधितरी कंटाळून आपली पत्नी सिरिय्ल्स बघणे बंद करेल.;)

हा लेख जबरी झाला आहे. करमणूक मूल्य सॉलीड आहे.

छान लेख..

आमच्या कडे हिंदी वाहिन्या बिलकुल बघितल्या जात नाहीत पण आज काल मराठी वाहिन्यांवर पण असलचं काहितरी सुरु असतं...

या मालिकांच्या आयची ***.. यात तुमच्या घरी झी मराठी (नक्षत्रांचे देणे, सूरताल वगैरे उपकारक काम करणारा हा चॅनेल असे अपकार करून चांगुलपणाचा बॅलन्स ० करून जातो) असेल तर थूंकू, माझिया प्रियाचा जुलाब थांबेना वगैरे मालिका बघताना कॅप्टीव्ह बोल्ट गन वापरून मग कापलेल्या बकर्‍याप्रमाणे माझी अवस्था होते.

एकदम खुसखुशित लेख !
माझ्या सासूबाई कशा काय या मालिका बघतात याचं आश्चर्य वाटतं.
माझं तर पहिल्या पाच मिनिटांत डोकंच् दुखायला लागतं.

भाउ अन सी आय डी ??

अग आय आय...!! आवरा रे..!

मस्त!!!

कंस वाढवा. :)

व्वा!
खुप दिवसानी मनापासुन हसु आलं ..धन्यवाद!
माझ्याही घरी हे असलेच प्रकार पण मराठीत चालु असतात्..मी नाही पहात!.
मला झेपतच नाहीत...!
पण सासुला काडीमोड कसा द्यावा( कारण सासु आणि सासरे दोघेहि न चुकता ...दिवस सासुचे पाहतात)
पण मजा आली!

तिच्याबरोबर बसून थोडावेळ सिरियल बघितल्यासारखं करा. आणि अव्याहत असंबद्ध प्रश्न चालू ठेवा, "हिला आता काय झालं बॉ अचानक? आतापर्यंत बरी होती!" या छापाचे. ४ दिवसात परिणाम झालाच पाहिजे...

मी काही वर्षांपूर्वी " सास भी कभी बहू थी " ग्रस्त होतो.त्याकाळी ही माला असेच वाटत होते.
५/६ वर्षात ही सिरियल संपली आणि पण देव दयाळू आहे ह्या वर माझा विश्वास बसला.
" साडेसातीच " म्हणा की ती एक........

बहुतेक बायका जख्ख म्हातार्‍या होईपर्यंत 'बालिका वधू' असल्यासारख्याच वागतात (वैयक्तिक निरीक्षण)

गवि,
गरोघरी मातीच्या चुली. ही समस्या सुटणारी नाही. आमच्याकडे 'मांडला दोन घडीचा डाव' विरुद्ध काहीही ऐकून घेतले जात नाही.
या कारणावरुन काडीमोड मिळत नाही. विवाहित पुरुषांसाठी एकच मंत्र 'आपले दु:ख आपण सोसावे आणि झक मारत बसावे.' मुलाचा अभ्यास घेणे, त्याला गोष्टी सांगणे अशा सवयी लाऊन घ्या. स्वयंपाकघरात मन रमवा. मुलालाही स्वयंपाक शिकवा. लक्षात ठेवा तुम्हाला 'उद्याचा पुरुष' घडवायचा आहे.

दुष्ट बायका आपल्या या चर्चा वाचत असतात. सावध राहा. सर्व विवाहित पुरुषांनी धुणे धुण्याच्या निमित्ताने गावच्या पाणवठ्यावर भेटावे. तिथे परस्परांचे दु:ख शेअर करुया. :)

पवित्र रिश्ता आनि उतरन ने उत आणला आहे....

माननीय सदश्य परिकथेतील राजकुमार ह्यांचे 'य्ये धर्मकन्याऽऽ' ह्या विषयावरील मौलिक मत जानुन घेन्यास उस्सुक आहोत. तरी मंडळातर्फे मी माणनीय सदश्य श्री. परिकथेतील राजकुमार ह्यांणा विणंती कर्तो की त्यांनी मंचावर यावे आनि आपले भौमोल माग्लदर्शन करावे.
धन्यवाद.

खुसखुशीत लेखन.

हे वाचलच नव्हत. ज्याने खोदकाम करुन हा धागा वर आणला त्याचे हाभार्स.

मी पण आत्ताच वाचतोय.
पण बाकी भावना निव्वळ टाईमलेस.
आत्ताही ते ईशा , सरंजामे , निमकर , मायरा, राधीका शनाया वगैरे अपग्रेड वर्शन वर पिळत असतात.

अत्यंत महालोल लिखाणशैली ! =)) =)) =))

आमचा मिपाजन्म होण्यापूर्वीचा लेख, म्हणून वाचनात आला नव्हता. धन्यवाद विजुभाऊ, त्याला वर काढल्याबद्दल ! कपडे, पात्रे आणि कथा बदलल्या असल्या तरी सिरियलमधल्या मूळ भावना कालातीत आहेत!

हा (आणि अनेक इकडे तिकडे सगळीकडे आलेले धागे बघून ) धागा बघून एक गोष्ट आठवली. चांदोबा मध्ये जवळपास २०-२५ वर्षांपूर्वी वाचलेली होती. लेखकाचं नाव आठवत नाहीये, पण आशय कालातीत आहे.
=====================================
एक आटपाट नगर असतं. त्यातला राजा खूपच चांगला असतो, न्यायी असतो, उदार असतो. लोकही आपापली काम करून सुखाने राहत असतात. अशात राजाकडे एकदा जवळच्या खेड्यातला एक माणूस येतो. तो म्हणतो कि मला गोष्ट सांगायची आवड आहे, पण माझ्या गोष्टी कोणीच ऐकत नाहीये. वर माझ्या गोष्टीमुळे त्यांनी मला गावातून हाकलून लावलाय. हा माझ्यावर अन्याय आहे. तुम्ही न्यायी आहात, म्हणून तुमच्याकडे आलोय.

राजाला त्याच वाईट वाटत. तो म्हणतो कि मी तुझ्या गावातल्या लोकांबरोबर बोलेपर्यंत सध्या इथेच राहा. २-४ दिवस जातात आणि एक दिवस तिथले काही लोक तक्रार घेऊन येतात कि या माणसाला हाकलून द्या. ते म्हणतात कि आम्ही सगळे याच्या गोष्टिंवर वैतागलोय, कामं होत नाहीत आणि जामच कंटाळा येतो.

राजा त्या माणसाला बोलवून घेतो. राजाला तो माणूस म्हणतो म्हणतो कि मी खरंच चांगल्या गोष्टी सांगतो पण कोणीच माझ्या गोष्टी ऐकायला तयार नाहीयेत. मला मदत करा. राजाला फारच आश्चर्य वाटतं, तो म्हणतो कि ठीके तू मला रोज गोष्टी सांग, बघू तर दे लोक का वैतागलेत तुला.
तो राजाला रोज गोष्टी सांगायला लागतो ३-४ दिवसात राजा पण वैतागून जातो. त्या माणसाला म्हणतो कि बस कर तुझ्या गोष्टी, माझं डोकं दुखायला लागलं त्या ऐकून. हे ऐकून तो माणूस फार निराश होऊन जातो. तो राजाला म्हणतो कि माझ्या गोष्टी कोणीच ऐकत नाही, सगळे मला हाकलून लावतात, मला जीव द्यावासा वाटतोय. राजाला त्याची दया येते. तो म्हणतो मी तुला एक मंदिर बांधून देतो, तू त्याची व्यवस्था बघ आणि रोज देवाला तुझ्या गोष्टी सांग.

तो माणूस खुश होतो. राजा त्याला मंदिर बांधून देतो. तो माणूस देवाला रोज गोष्टी सांगायला सुरवात करतो. २-४ दिवस बरे जातात, पण ५व्य दिवशी देव स्वतः मूर्तीतून बाहेर प्रकट होतो. तो माणूस खुश होतो, आणि देवाला म्हणतो, तुला गोष्टी सांगताना मला किती छान वाटतंय. मला माझा एक हक्काचा श्रोता मिळालाय असं वाटतंय.
तेवढ्यात देव त्याच्यापुढे हात जोडतो आणि त्याला म्हणतो, कृपा कर माझ्यावर पण तुझ्या गोष्टी बंद कर, नाहीतर मला तुला शाप द्यायला लागेल. तो माणूस रडू लागतो, म्हणतो, देवा तू पण जर माझ्या गोष्टी ऐकत नसशील तर कोण ऐकणार. माझ्या गोष्टींना कधीच कोणीच ऐकणार नाही का?
देवाला त्याची दया येते, तो म्हणतो ठीके, तू एरवी खूप चांगला माणूस आहेस, खूप पुण्य पण तुझ्या गाठीला आहे. मी तुला एक वर देतो, खूप खूप वर्षांनी कलियुगात एक दूरचित्रवाणी असलेला खोका येईल, त्यावर तुझ्या गोष्टी सगळे लोक वर्षानुवर्षे भक्तिभावाने पाहतील. काही लोक तक्रार करतील पण बरेच लोक तुझ्या पुण्याच्या प्रभावाखाली राहतील आणि तुझ्या गोष्टींना अजिबात कंटाळणार नाहीत.
अशा तह्रेने आपल्याला सध्या कलियुगात त्या पुण्यवान माणसाच्या रोज गोष्टी ऐकायला-पाहायला मिळतात.