...

पिवळा डांबिस नशीब माझं, मी काय करू?
अवसेच्या राती, हात लागे सुरसुरू
बोअर जे मारेल, त्या लिखाणाला पुरू
जिंकू किंवा मरू.. जिंकू किंवा मरू
:)

कारने इंटर्व्ह्यु ला निघताना सकाळी ग्लासभर "कारनेशन" घेतलं होतं. इंटरव्ह्युचं टेन्शन, मुख्य ठीकाण तर दूरच पण मधे मैलोनमैल विश्रांती स्थळ देखील येत नव्हतं. अशावेळी भयंकर भीती दाटून आली होती , थरकापच उडाला होता का ते ऐका - :P

मला लागली ग बाई घाईची
जाऊ कुठे जाऊ कुठे
लांब स्थळ विश्रांती
मला लागली ग बाई घाईची

बघा बघा फांद्या
दिसला का रे मुंजा
वाटेवरी उभी ह्डळ
संगे घेउनी वेताळा

१. अवसेच्या या भयाण राती
दे तुझा हाडाळ हात हाती
मिळून दोघं बसू मानगुटी
तुला कसली मरण-भीती?

२. अक्कणमाती चिक्कण्माती खड्डा तो खणावा
अस्सा खड्डा सुरेख बाई मुडदा तो पुरावा
अस्सा मुडदा पुरला बाई माती ती लोटावी
चवथरा केला बाई क्रुस मात्र लावावा

३. काजळी काळोख गडे
जिकडे तिकडे चोहीकडे
चितेचा उज्जेड पडे
नाचती प्रेते सगळीकडे

:P

लाजवाब! ;)

नैराश्येचा खवीस मानगुटीवर
बसून मेंदू खरवडून काढतोय
अन जखीण वेड्या उन्मादाची
विचकून वाट बघतेय झोडपण्याची

ही हा हा

चैत पुनवेचि रात , पिंड फोडणीचा भात , कड्कड हाडकाना चल चावू या ,
खाऊ गिळु सारं कसं , मान चोच पाय पिसं , रगताच्या खरवसा चल खावू या,

कापली कि मुर्गी तुमच्या जोडीनं मी प्याले,
"पितरी" च्या या राती राया , टुन्न येडी मी झाले ,
राया सोडा आता तरी , काळयेळ न्हाई बरी ,
पुन्हा भेटू कवा तरी मसणा ,

मला जावु द्या ना घरी ..... आता वाजले की बारा

(१)
आवसेच्या रातीला, असाच होतो जात
वेताळाच्या वाटेवर, भूतनाथाचा भाट
व्हाळापाशी होत्या, आसरा साती सात
आवळल्या मुठीत आला, हडळीचा हात
- - -
(२)
उडाला धुराळा भरारा भरारा
पडू लागल्या जोरजोरात गारा
ढगांच्या मध्ये गर्जना हो कडाडा
घरी एकट्याला नि वाटे थरारा
- - -
(३)
सर्वपित्री किर्र रात्री दार माझे वाजले
'तो' असावा वाटले
एक प्याला ना पुरेसा, दोन प्याले ओतले
कोण प्याले ना कळे

१) भूत म्हणे हाडळीला
नाच माझ्या संगं
मसणाच्या दारी लागे
मुडद्यांची रांग !

२) तुझ्या गळा माझ्या गळा
गुंफू हाडकांच्या माळा
भूत आणखी हडळीला
चल रे घालू वेताळा !

तुज कवटी, मज दिवटी
आणखी पिंड कोणाला
वेड लागले दादाला
मला नव्हे ते मुंज्याला ॥

३) एक कवटी फोडू बाई दोन कवटी फोडू
सर्वपित्री आवसेला चार हाडं तोडू

ही स्पर्धेतली वेण्ट्री नाही! ;) असंच सुचलं नि र ला ट जोडण्याचा एक प्रयत्न आहे.

** पिपळावरचा भस्म्या **

वाखरावरचा पिपळ तो बदनाम पंचक्रोशीत
तिथे म्हणे भस्म्याची, अख्खी फ्यामिली आहे
सरपंचाचा बैल खाल्ला, उभा चिरून खुषीत
कालपासून कुलकर्ण्याची गाय हरवली आहे

शेळ्या, बकर्‍या, कोंबड्या वरचेवर गायब होती
भस्म्याच्या पिपळाखाली पडती हाडांच्या राशी
प्राणिच नाही माणसेही खातो की काय तो?
दिसल्या व्हाळामध्ये होत्या कवट्या खडकाशी

दिवसाढवळ्या सुद्धा तेथे जात नाही कोणि
नाही शाश्वती गेलेल्याची परतुन येण्याची
चुकूनमाकुन कुणि पोचला जरी वाखरापाशी
हिम्मत नाही होत तयाची रिस्कं घेण्याची

एकदा परशा गेला होता मुद्दाम धाडस करून
आठ दिवस कोणाशी काहीच बोलला नव्हता
आमोशेच्या रात्री तो गायबला घरामधून
पडला मुडदा भल्या पहाटे, अखा सोलला होता

मांत्रिक केले तांत्रिक केले भस्म्या काही हालेना
वाखरावरला पिपळ अजुनहि जनपरित्यक्त आहे
सरपंचाला खाईन ऐसी केली तयाने घोषणा
पंचायतिचि खुर्ची तेव्हापासुनि रिक्त आहे!

आमच्या कंपूविषयी आम्ही काहीही कविता वगैरे करीत नाही.

(बाकी, खरडवह्यांतून बक्षीस वगैरे ही ऐड्या कुठून तरी चोरलेली वाटते. उद्गात्याला क्रेडिट द्यायला हवे.)

माळावरचा पिंपळ झाला रक्त साकळुन काळा
कुण्या कपीवर भूतनखांचा निर्घृण हल्ला झाला
भुका भडकती, जिभा लपकती, नजर वळे वखवखती
ऋषीमुनींवर, फाडुन खाया हिंस्र नखे पारजती

अमावाश्येला प्रतिभेचे पूर आले!!

अमूशेचा पार उठे मुडद्यांचे काहूर
गुढघाभर रुते पाय रक्तचिखलात
थवे भुतोबांचे तेथ मांस चिवडत
कुत्री चुकार बसली हाडकं निवडत

किर्रराती ऐकून तिला, संपलो यमराया,
कानावरी पडती या हाकमारी च्या हाका ,
अचपळ मन माझे नावरे आवरीता,
मागे आता नको बघणे, धाव रे धाव आता

चिखलाने माखलेल्या त्याच्या
निळ्या पट्ट्याच्या स्लिपर्स
बघताना प्रश्न पडला
मला पोचवून हा परत कधी आला?

येडे आहेत सगळे च्यायला!!! :)

पुण्याच्या पेश्व्यानी मारलेला हा एक चौकार =))

केवळ ४ ओळींत यापेक्षा भयानक काव्य करून दाखवावे.

भयानक या ऐवजी बकवास हा शब्द वापरला असता तरी चालले असते

आभार.
मसणात आलातर एकादा कट्टा जमवु.

टेंपोत बसवला!!! तिच्यायला... काय येडं आहे पब्लिक... रान उठवतात तसं मसण उठवलंय... सगळे अतृप्त आत्मे झुंडीने उपस्थित आहेत कविसंमेलनात भाग घ्यायला.

भयालीताईंचा विजय असो..
मिपावरती खविस,मुंज्जे, हडळींचे काव्य संम्मेलन भरवल्याबद्दल मंडळ आपले आभारी आहे.
ही घ्या आमची पण एन्ट्री..
(अग्या वेताळ)केशवसुमार

१. काजल रातीनं ओढून नेला, सये मुंजा माझा
दिस जात सरून वाजती हाडं, कधी रे येशील, मुंजाऽऽऽऽ

२. चितेच्या धगीची उब या राती, आले मी आवसेच्या भयाण राती
'विकेट'ही पडं, मुंजा न झाड, मसणात मलाच गावती
दिलाचा दिलबर, भूतांचा भुतवर
इथं मिळाला मिला, गं, हडळे हिथे मिळाला मला,
हितं मिळाला, तिथं मिळाला
जाऊ कुठं, जाऊ कुठं
दिसला गं बाई दिसला, मला बघून भेसूर हसला गं बाई हसला

(बाकी मी "प्रेरणा" दिली तरी आमचा बेड ओ'क्लॉक झाल्यानंतर धागा टाकणार्‍या भयालीदेवींचा "खतरनाक" निषेध!)

प्रियाली,

भुतांबद्दलच्या तुझ्या क्रेझला नमस्कार आहे! :)

उत्तम काव्य..!

तात्या.

--
प्रसिद्ध मुलाखतकार, नाट्य अभिनेत्री, सूत्रसंचालक, कथ्थक नृत्यांगना, स्तंभलेखिका आणि माझी मैत्रीण संपदा जोगळेकर-कुलकर्णी हे माझ्या 'गुण गाईन आवडी..' मधील आगामी व्यक्तिचित्र असून लौकरच मिपावर येईल..

आवरा !!

भुतं, हडळी, मुंजे, खवीस, वेताळ एकत्र जमलेले बघून मजा वाटली.

आमची एंट्री इथे पहा : भसभसून उसळे नरड्यामधुनी धार

भय इथले संपत नाही...मज तुझी आठवण येते...
मी संध्याकाळी गातो...तू मला शिकविली गीते...

सगळ्या पैशाचिक कविना साष्टांग नमस्कार!

हाण्ण तिच्या !!

भुतावळच आहे सारी

_/\_ _/\_ _/\_ _/\_

कल्पक धागा

अरे काल कोणीतरी धागा काढला होता ना भुतं आहेत का नाही ते आणि कुठे?? इथे येऊन बघा म्हणावं .. सगळेच प्रकार सापडतील ;)

ह.घ्या.

इतके चांगले 'मिसळपाव' संस्थळ.....पण विक्रमादित्यदेखील घाबरून जाईल इथल्या हडळीं, खविस, वेताळ, रक्तपिपासू भुतांची दंगल पाहुन.....संपादक मंडळ, मला वाटते, दुलया रजई घेऊन घाबरून झोपी गेले आहे, असले सदस्य पाहून.

असो....गोविंदाग्रजांनी श्रीमहाराष्ट्र गीत लिहिले होते, एक स्वप्न नजरेसमोर ठेवून. पण त्यांच्या स्वप्नातल्या महाराष्ट्राचे भूतराष्ट्र झाले आहे जणू.....

धागाकर्ती 'प्रियाली' यांनी एकच कडव्याचे बंधन घातले आहे, म्हणून 'हडळगीत' तितकेच.

स्मशान देशा ! खविस देशा ! हडळींच्या देशा
कवटी घ्यावी माझी ही श्रीमहाराष्ट्र देशा ||

नैवेद्याच्या देशा, कटकट देशा, रक्ताळलेल्या देशा
भस्म्या देशा, वेताळी देशा, रुंडमाळाच्या देशा ||

ठाण्यावर ती विक्राळी एक पसरी झिंज्या बिनधोक
डंकर्की ती दुसरी नाव ठेवुनी कवटी खाई रोखठोक
मितानी पसरूनी नख्या शोषिते 'श्याम' प्राणाचा पिंड
ज्योती तर रक्त पिते गटाटा वर काढूनी भटिंडा धिंड

(~~ रक्तास सोकावलेल्या चौघींची मनी भीती बाळगणारा ~ इन्द्रा)

भूतांबद्दल एवढं का बरं प्रेम असावं मराठी माणसांना??

बाब्ब्बो !! डेंजार हाये ब्वा ..