भगवान श्रीकृष्ण - सत्य की मिथ्य?

आदर्श जीवनपद्ध्ती वगरै अशी कोणीच ठरवू शकत नसते.
प्रत्येकानी रामासारखे, सीतेसारखे वागावे हे अन्यय्कारक आहे
...शिवाय कालबाह्यही आहे.
त्यामूळे जुने तेच सग्गळे योग्य असा अट्टहास आपल्याच समाजाला बुडवत आहे.

कारण, प्रत्येकाची संवेदनशीलता वेगळी असते, त्यामुळे नियम बदलतात.
...उदाहरणार्थ, 'प्रत्येकानीच' आपली पोळी घेउन पळून जाणार्‍या एखाद्या 'कुत्र्याच्या' मागे तूप घेवुन जावे, असे म्हणने योग्य नाही. प्रत्येकालाच कुठळ्याही 'कुत्र्याची' भूक सहानुभूतीनी पहाणे शक्य नसते,
...ज्याला जमते... तो संत ठरतो!
निदान सध्याच्या काळात,
...अजून ५० वर्षाने हिच क्रुती करणारा 'मूर्खही' ठरु शकेल.
त्यामूळे उदात्तीकरण कशाचेही करण्यात अर्थ नाही.

पन एखदी गोष्ट पटत नाही, कळत नाही, आवडत नाही,....
....म्हण्जे ती अस्तित्वातच नाही , असे म्हणणे योग्य नाही.
महाभारत युद्ध हे ' इतिहास' म्हणूनच लिहिले गेले आहे, त्याबद्दल शन्का का घेतात हेच मला कळत नाही.
इथे सम्पूर्ण महाभारत वाचलेले कुणी अहे का?
महर्षी व्यासानी कुठेही पाण्डवांचा 'उदो उदो' केला आहे असे मला वाटले नाही.
त्यांनी त्रयस्थपणेच 'फॅक्ट्स' लिहिली आहेत.
'क्रुष्ण' खरोखरच होता, म्हणून त्यानी तसच लिहिले...
ते 'खोट्टेच' आहे असे आपण अता कसे काय ठरवू शकतो??

पण 'अविश्वास' हा सध्याचा मनुष्याचा स्थायीभाव झाला आहे,
त्यामूलळे काही काळानी जर मी माझ्या नातवंडाना सन्गितले, की माझी आजी एका वेळेस एकटी यंत्रांशिवाय ५० जणांचा स्वैपाक करु शकायची,
तर ते नक्कीच माझ्यावर 'अंधश्रध्दा' पसरवण्याबद्दल खटला भरतील!

जय हिंद,
जय महाराष्ट्र.

कशावरून 'शूर्पणखा ' होती??
कशावरुन मरीच होता?
कशावरून परत अयोध्येचे राज्य मिळावे यासाठी लक्ष्मणानेच ही सगळी कथा रचली नसेल?,
जेणेकरुन,रामाचा पराक्रम दिसून येइल आणी अयोध्येतली ( बावळट!) जनता त्याचा उदो उदो करेल.
दंडकारण्यात आणी लम्केत काय झाले हे त्याना कुठे कळणार?

त्यावेळेस ट्रेन्स नव्हत्या...
टीव्ही देखिल नव्हता!

आणी, कशावरुन रावणानी सितेला पळवले?
कशावरुन रावण होता?
कशावरुन कुंभकर्ण होता? ( असे ६-६ महिने कोणी झोपते का?)
आणी ज्या गोष्टी होत्या की नव्हत्या हेच माहीत नाही, त्यावर वाद कशाला?

झाले. १०० प्रतिसाद झाले. आता धागा फ्रीझ करावा काय? की २३३ पर्यंत थांबावे? ;)

१०० प्रतिसादी धागा लिहिल्याबद्दल सहजरावांचे अभिनंदन.. अभिनंदन.. अभिनंदन

डॉ. मनिष पंडीतांचे देखील अभिनंदन.

सहजराव यु टु????
तुम्हाला सुद्धा हाच विषय निवडावा लागला मिपा टॉप २५ मधे यायला????
असो या आणि अशा विषयावर इतक्या वेळा मतप्रदर्शन करुन झाले आहे की आता लिहिण्या सारखे काहीच उरले नाहीए.
कसे काय बुवा दोन्ही बाजुची लोक आपले तेच तेच मत मांडत रटाळ चर्चा करत राहतात कळत नाही,
असो देव असणे नसणे??? कृष्ण देव होता का माणुस??? या प्रश्नांनी काय फरक पडतो तेच कळत नाही.
असो चालुद्या अजुन एखादा शब्द घेउन त्यावर किस पाडत बसा.

हे घ्या ..

आणि विंटरन्याशनल पायजे असेल तर हे घ्या :

संपादक मंडळातील माननीय सदस्य

हा धागा आता भरकटत चालला आहे. वाचन मात्र करा किंवा अप्रकाशित करा.

.........
बाय द वे, कशावरून अष्टमीलाच जन्म झाला?
..........
...........
(मला बी-टेक्स नकोय...
मी फक्त वेडे वेडे प्रश्न विचारायचा सच्चि आनंद उपभोगतीये ....)
चावरी माउ

इथे काही इतिहासातल्या-जुन्या काव्यातल्या काही व्यक्तिंवर चिखलफेक करण्याचा अट्टहास सुरु आहे.
जर का एखादी कहाणी खोटीच ठरवायची असेल तर त्याबद्दल सगळ्या बाजूनी चर्चा व्हायला हवी.
एखाद्याचे चमत्कार आणी देवत्व खोटे ठरवायचे असेल (चमत्कार वगरै काहिही नसतात, फक्त आपण अत्ता ते अनुभवलेले नसते... म्हणून आपल्याला कळत नाही. मला शिवाजी राजांच्या काळातले ५ दिवस घोड्यावरुन दौडत जाणारे वीर 'चमत्कार'च वाटतात, किन्वा २ तलवारी घेवुन दिवसभर लढणारे बाजीप्रभू देखिल चमत्कारच वाटतात, कारण माझ्या आयुष्यात माझ्या डोळ्यानी मी ते पहिले नाहीएत!) ,
किंवा कोणाचे अस्तित्वच खोटे ठरवायचे असेल...
तर ज्या काळात या गोष्टी लिहिल्या त्या काळाचा अभ्यास व्हायला हवा....
जो इथे कुणाचाही नाही.
इथे फक्त अशा चमत्काराना आणी चांगल्या ठरवल्या गेलेल्या गोष्टीना 'खोट्या' होत्या असे प्रूव करण्याचा आग्रह दिसतोय, आणी 'वाईट' भासणार्या गोष्टींबद्दल जाब विचारला जातोय......
हा कुठला न्याय?!
अशी गाळणी कशाला लावायची खरेखोटे करायला?
एकतर सगळेच खरे माना नाहितर सगळेच खोटे!
आणी समजा उद्या कसलाही पुरावा मिळाला, तरी 'तो' पुरावा खरा आहे असे मानणारे किती निघतील?

श्रीकॄष्ण पुराणकाळात होउन गेलेली खरी व्यक्ती असो वा कुणा प्रतिभावान कवीची कल्पना असो, तो माझ्याकरता ऑलटाइम हिरोच आहे.

राहता राहिला प्रश्न साक्षी-पुराव्यांचा , होमिओपॅथीसारखच आहे हे काही लोकांना येतो गुण पण वैज्ञानिकदृष्ट्या नाही सिद्ध करता येत. व्यक्तिगत पातळीवर मी जे पर्याय कायदेशीरपणे उपलब्ध आहेत त्या सर्व पर्यायांचा माझ्या प्रगती /सुख्/समाधान्/शांतीसाठी गरज पडल्यास उपयोग करून घेते/घेइन;

रामायण आणि महाभारत वा इतर कोणतेही पौराणिक वगैरे ग्रंथ इ. केवळ कविकल्पनाच आहेत असे धरुन चालले तरीही, त्यात केवळ चुकीचे आणि वाईटच दिसते, हे अनाकलनीय आहे. किंवा कदाचित म्हणूनच ज्याची त्याची जाण, समज वगैरे म्हणतात का?

प्रकाटाआ.

अणुबॉम्ब टाकल्यानंतर झालेला संव्हार आईन्स्टाईला सांगितला तेंव्हा त्याने सांगितले म्हणे अणुस्फोटाने किती नाश होतो हे मला माहित होते
पुराव्याची गरज नव्हती
तेव्हापासून म्हणजे ते वाचल्यापासून [फार वर्षापूर्वी ते वाचले असल्याने त्याबद्दल पुरावा मी देऊ शकत नाही ] मी पुरावा मागितला नाही . भीती वाटते

श्रीकॄष्ण पुराणकाळात होउन गेलेली खरी व्यक्ती असो वा कुणा प्रतिभावान कवीची कल्पना असो, तो माझ्याकरता ऑलटाइम हिरोच आहे.

सहमत...

सर्व चर्चा वाचून आज पुन्हा वि वा शिरवाडकर आठवले....
कुसुमाग्रजांचा काही कवितेतील ओळी इथे द्याव्याशा वाटतायत... (विषयांतर होत असल्यास प्रतिसाद खुशाल उडवावा...)

‘देवाच्या दारी’ (१९३२ ते १९३९)
‘नाम तुझे गाती गाती थोर सान
दारी तुझ्या दीन दान घेती।।
चिखलात येता मूल माखोनिया
प्रेमे न्हाऊ तया घालतोसी।।
उधळीत आज भक्तीचीच फुले
डोळे तुझे ओले करीन मी।।’

‘चिमण्यांच्या घरा लावसी मशाल
केवढी विशाल दया तुझी?
तुझ्या महिम्याची प्रचंड पुराणे
गमती तराणे अर्थहीन’

भित्या भावनेला शोधायसी धीर
पाषाणास थोर मीच केले।।
माझ्या जीवनाचा मीच शिलेदार
व्यर्थ हा पुकार तुझ्या दारी।।
आहेस की नाही आज नसे चिंता
दोहोंमध्ये आता भेद नुरे।।

‘जोगीण’
‘मला हवी आहे नास्तिकता,
पण सहस्र वर्षे
मनाला मिठी घालून बसलेली
ही आस्तिकता होत नाही दूर
माझ्यापासून..’

‘याच मातीतून’
‘पण याच, जागेवरच्या मातीतून, आता उगवतोय
एक लखलखित अंजिरी कोंब
नव्या ईश्वरतेचा,
जिचे पर्यायी नाव, नास्तिकताही असू शकेल.’

‘मार्जिन’
‘अचेतनाला करी सचेतन, शून्याला दे अर्थाचे धन
मन अपुल्या नजरेने जीवन सदा पाहते-
म्हणून माझ्या डोळ्यापुढती
किरीटधारी रूप प्रभुचे (मंदिरातले, तसबिरीतले)
उभे राहाते.
असो तसे पण-
ईश्वर नाही या प्रश्नावर- अपुले जमते.’

‘तो’
‘पण तरीही मला माहीत आहे
मला मानणाऱ्यांमध्ये तू अग्रेसर आहेस
फक्त तुझा दिवाणखाना
तुझ्या काळजापासून फार दूर आहे, इतकेच.’

परस्थ
‘तू हा विषय पाहण्याचा नाही, शोधण्याचाही नाही.
तो विषय आहे फक्त अनुभवण्याचा.
माझे पाहणे अनुभवापर्यंत पोचत नाही तोपर्यंत तू मला परस्थच.
असून नसल्यासारखा. किंबहुना नसल्यामुळेच, नसल्यासारखा.’

‘नजर’
‘की या निरीश्वरवाद्यांनी, उत्तररात्री उठून
पाहिलेले नाही कधीही, चांदण्यांनी खचलेले
अपार धूसराने ओथंबलेले आकाश, माझ्या नजरेने.’
मनाच्या अंतर्चक्षूंना या दिव्यत्वाचे क्षणभर दर्शन होते-

‘आता आता, या मृत्यूयात्रेत मात्र,
जेव्हा माझ्या शून्यारलेल्या मनाला
तुझ्या अस्तित्वाची यादही नसते
तेव्हा, सर्वाकडून दुर्लक्षित असा तू,
माझ्या खांद्यावर हात ठेवून
माझ्याबरोबर अनामंत्रित चालत आहेस.’

(आणि माझी अत्यंत आवडती कवितापंक्ती...)
‘स्मित करून म्हणाल्या, मला चांदण्या काही,
तो मुक्त प्रवासी फिरत सदोदित राही
उठतात तमावर त्याची पाऊलचिन्हे,
त्यांनाच पुससी तू, आहे की तो नाही!’

माझ्या घरी मुस्लिम सुतार आला होता.गप्पावरून पैगंबर, राम,कृष्ण यांच्याबाबत म्हणाला की ते देव वगैरे नव्हते,तर ज्यादा पॉवरवाले आदमी थे!

घ्या आता आत्तापर्यंत भगवद्गीतेवर खलबतं करून झाली . आता चक्क श्री कृष्णांच्या अस्तित्वावर शंका .
मृत्युंजय सहेब. एकदम बरोबर आहे आपण म्हणताय ते .
ज्या गोष्टी पुराव्यांनिशी दाखवता येतात त्यांना पुरावे मागणं योग्य आहे . प्रत्येक शास्त्राचे नियम असतात . एका शास्त्राचा नियम दुसर्याला लावता आला नाही तर त्याचं अस्तित्वच नाकारण मूर्खपणा आहे .