(कोलंबसाचे गर्वगीत)

मस्त विडंबन. पण कवितेतील एका महत्त्वाच्या कडव्याचे विडंबन वाचायला मजा आली असती -

सहकार्‍यांनो का ही खंती, जन्म खलाश्यांचा
झुंजण्या अखंड संग्राम
नक्षत्रांपरि अखंड नीलांमध्ये संचरावे
दिशांचे आम्हाला धाम

कोट्यवधी जगतात जीवाणू, जगती अन मरती
जशी ती गवताची पाती
नाविक आम्ही परंतु फिरतो सात नभांखाली
नीर्मितो नवक्षितिजे पुढती

(कडवी आठवणीतून लिहिली आहेत. चुभुद्याघ्या)

आगायायायायाया! वैच्च भारी की वो!!!! कचकचून कापला की राव!

श्रावण संपल्यावर असंच व्हायचं आहे म्हणा! दाढीचं झुंबर कापून घ्यायला हीच अशीच 'प्राण करी घेऊन' करावयाची आहे कसरत!

आता कोणीतरी 'नापिता रे, केस काप रे.. डौलाने उडू पाहती, बटा माझ्या रे' वगैरे एखादं खास न्हावीगीत करा भौ!!

--असुर

हे कात्र्या आणि भादरण्याचे (उडवण्याचे) रुपक अन्यत्र कुठे चपखल बसेल का, याचा विचार करीत आहे!

ही कानाची पाळी ठेवा , नीट खिश्यामध्ये

मस्त. अजून विडंबनं येऊ द्यात.

हा हा हा झक्कास विडंबन! डॉनरावांनी मुद्दामच इथे प्रतिक्रिया देणं टाळलेलं दिसतंय! ;-)

उच्च विडंबन !
आवडले.

हा हा हा!!
या अश्या विडम्बना ला प्रतिसाद द्यायला टारझण पाहिजे.
कुणी विचार करेल का आपण काय गमावल याचा?

एकदम झकास कातरली आहेस आयडिया! ;)

(मॅगेलन्)चतुरंग

वा वा ..
सुसाट .. विडंबन एकदम आवडले

कान आणि म्हस लै भारी :)

अडगळशेठ,
मस्त विडंबन..
पण सर्व कडव्यांचे विडंबन करायला हवे होते असे वाटले..
बाकी चालू दे..
(काव्य कर्तनालयाचे मालक)केशवसुमार

छान.........