काहीबाही..

उद्या उठुन लचके तोडणार्‍या लांडग्यांसमोर बिनदिक्कत स्वतःला झोकुन द्यायचे अन जखमांना पॉझिटिव्ह थिंकिंगचे बेगडी मलम लाउन झोपी जायचे.

हा हा हा! हे बाकी क्लासच! :)

भरुन आलेले आभाळ, हलकासा मृदगंध आणि कर्कश्य डोअरबेल.
वळणारा रस्ता, बदललेली दिशा आणि संपलेली सोबत.

बाकी काय बोलू आंद्या.. तुझी असली ही छोटेखानी मुक्तकं मला नेहमीच फार आवडत आलेली आहेत.. वाचतावाचताच मनात घर करून राहतात..

जियो...!

तात्या.

तासनतास चालणारी भेट पण काही क्षणातच भुर्र झालीये असे वाटावे. कसली ती ओढ, काय तो वेडेपणा !! तासांमागुन तास, सकाळ नंतर दुपार अन शेवटी संध्याकाळ येतेच. सातच्या आत घरातला नियम वाकवुन नउच्या आत घरात झालेला. मॅक्डीच्या काउंटरवर एक मिनिट उशिर झाला म्हणुन फुकटातले कोल्ड्रिंक मागणारा 'तो' अन अन नउचा काटा जवळ येतोय म्हणुन गप्पगप्प झालेली 'ती'.

आंद्या भावा ... तिन वर्ष मागं घेऊन गेलास रे :( :)
क्लासिग सेंटिमेंटल !!

-(अंमळ हळवा) हवाईयात्री

हम दोनोच्या गाण्याची आठवण झाली.
नंतर आणखी गाणी आठवतच गेली.
शेवटचं आठवलं ते चल बैठे चर्च के पिछे.
त्याच्या पुढच्या वर्षात बैल बडवला गेला आणि ....

छान छान छान. काहीबाही छान लिहीलं आहे.
पुण्याचे पेशवे
आम्ही हल्ली सहीत वाक्यं लिहिणं बंद केले आहे.
Phoenix

लिखाण आवडले !

प्रेयसी ही चीजच मोठी कमाल आहे. नाही ?
:X 8>

"निसर्ग संगती सदा घडो,
मंजुळ पक्षीगान कानी पडो,
कलंक प्रदुषणाचा घडो,
वृक्षतोड सर्वथा नावडो...!"

आवडलं.

मस्तच!!

शब्द अन शब्द खरा आहे. =((

वेताळ

Really enjoyed this little piece and some of the comments. I am new to this site. Am still learning to type in Marathi and having trouble with some letters. Once I master the craft- will write in Marathi.
In the meantime-- this piece took me bal some 50-55 years! thanks for the memories!
anivasi

सुख संपते म्हणुन वापरायचेच नाही का ? का सुखाला सुखच मानणे सोडायचे ?

नाही. माझ्यामते एका सुखातून पुढचं निर्माण करत जायचं. बस!
छान 'आनंदयात्री' सिग्नेचर मनोगत! आवडलं.

सुख संपते म्हणुन वापरायचेच नाही का ? का सुखाला सुखच मानणे सोडायचे ?

:(

मस्त कलंदर..
नीट आवरलेलं घर ही घरचा संगणक बंद पडल्याची खूण आहे!!!!

झकास रे आंद्या!

हा आनंदयात्री मोठा अजब माणुस आहे.
खरडवहीमध्ये, खरडफळ्यावर मोठा दंगामस्ती-विनोद करुन हसवतो आणि ज्या गोष्टीला लेखही म्हणता येणार नाही अशी लांबी असलेल्या पाच-पंधरा ओळी लिहुन टचकन डोळ्यातुन पाणी काढतो. :(

लेख म्हणावा तर एव्हढास्सा....पण हातभर लांब लिहिलेल्यापेक्षा बेक्कार भिडतो. साला, ह्या माणसाला 'दर्द' ह्या भावनेची नस अचूक सापडते. आमच्यासारखा दगडालाही आतुन हलवण्याची ताकद असणारी ही लेखणी थांबवु नका पंत.....
लिहिते रहा!
तुमची ही स्फुटं वाचुन आमच्यासारख्या पाषाणहृदयींना 'आपणही माणुसच आहोत की' ही जाणिव होते हेच तुमच्या लेखनाचं यश!

जियो आंद्या...जियो!

>>प्रेयसी ही चीजच मोठी कमाल आहे. नाही ? >>
सुधारणा - प्रेम ही चीज हे रसायनच मोठं अद्भुत आहे ... कमाल आहे.

लेख मस्तच

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
विश्वच अवघे ओठा लावून, कुब्जा प्याली तो मुरलीरव
डोळ्यांमधुनी थेंब सुखाचे, हे माझ्यास्तव..हे माझ्यास्तव

मस्त आहे, आवडला लेख!

कधीकधी अफूच्या गोळीने येणारी हवीहवीशी नशा वाटावेसे लेखन. आवडले.
(व्यसनी)बेसनलाडू

आंद्या, लेका तु लिहितोस कमी आणी विचार जास्त करायला लावतोस, तुझा लेख म्हंटल कि वाचला तरी त्रास आणी न वाचला तरी :-D.

--टुकुल

मॅक्डीच्या काउंटरवर एक मिनिट उशिर झाला म्हणुन फुकटातले कोल्ड्रिंक मागणारा 'तो' अन अन नउचा काटा जवळ येतोय म्हणुन गप्पगप्प झालेली 'ती'.

शब्द अन शब्द भिड्तो मनाला!!!!! मस्त लेख!

उद्या उठुन लचके तोडणार्‍या लांडग्यांसमोर बिनदिक्कत स्वतःला झोकुन द्यायचे अन जखमांना पॉझिटिव्ह थिंकिंगचे बेगडी मलम लाउन झोपी जायचे. जखमा भरल्याच पाहिजेत .. नायतर लांडगे कसे पोसणार ?.
वाह!

-अश्वत्थामा

अप्रतिम
मला ७ वर्शापुर्विचे अम्चे दिवस अथ्वले पन सुदैवने आम्च्या दिशा ,रस्ता अनि सन्गत बदललि नहि