आमचा निर्णय...

अहो विडंबन करण्यावर बंदी नाही.. तर विडंबन कोणत्या गाण्याचे आहे त्यावर अवलंबून आहे. आज देहाची तिजोरी वर दारू चे विडंबन.. उद्या पसायदानावर जर विडंबन झाले तर अवघड होईल..
तुमचि विडंबने खूप आवडतात आम्हाला.. पण दारू सोडून इतर भरपूर विषयावर विडंबन करावे ही विनंती..
मी आपली शिष्या आहे . हे नका विसरू.. :)

- (सर्वव्यापी)प्राजु

आणखी काय लिहू?

चतुरंग

चला बरं झालं, आता रंगाच्या बरोबरीनेच आमचा केशवही उतरला आहे मैदानात! अब मजा आयेगा खेल का! :)

बाय द वे केशवा, तुझी विडंबने बहुत करून इतर स्थळांवर किंवा मिपावर प्रकाशित झालेल्या कविता/गझलांवर असतात, प्रासंगिक असतात, तसेच ती विडंबने खमंगही असतात! त्यामुळे तुला इथे विडंबनं लिहायला काहीच हरकत नाही असं मला वाटतं!

सबब, तू तुझ्या निर्णयाचा फेरविचार करावास ही माझी वैयक्तिक विनंती! शेवटी मर्जी तुझी!...

तात्या.

निर्णय चूकीचा वाटतो. एक वाचक(आणि 'केश्या'चा पंखा) म्हणून फेरविचार करावा एवढीच इच्छा! बाकी मर्जी आपली.

('केश्या'चा पंखा)
"दिसामाजी काही(च्या काही) तरी ते लिहावे"
-इनोबा म्हणे

विषायातील वैविध्य साधण्यासाठी, योग्य रचनांची निवड करण्याचे भान येण्यासाठी काही काळ ब्रेक घेणे इष्ट. त्यामुळे लेखन थांबवणे काही ठराविक काळासाठी असेल, तर निर्णय स्वागतार्ह वाटतो; पण कायमचे विडंबन करणे आणि/अथवा येथे प्रकाशित करणे थांबविणे, हा निर्णय आततायीपणाचा/घाईघाईत घेतल्यासारखा वाटल्याने पुनर्विचार करण्याची विनंती .
(समजूतदार)बेसनलाडू

मला वाटते केशवसुमारांना योग्य वाटेल तो निर्णय ते घेतीलच.
परंतु, एक गोष्ट येथे नमूद करावीशी वाटते.
येथे कोणत्याही आभिजात साहित्यिकांना व वाचकांना पोटशूळ उठला आहे असे मला वाटत नाही.
विडंबनांचा सध्या अतिरेक झाला होता आणि विषयांमधेही अत्यंत एकसुरीपणा (दारू..) आला होता, हे त्यांनाही मान्य करावेच लागेल.
उत्तमोत्तम आणि लोकप्रिय कविता / गाण्यांचे विडंबन त्यांनी "क्षमा मागून" केले असले तरी, त्या मूळ कविता / गाण्यांच्या चाहत्यांना ते आवडेलच असे नाही, हे सत्य मान्य करायला हवे. त्या भावनांचा आदर करण्याऐवजी, त्याला पोटशूळ म्हणू नये, ही विनंती.

...इतकेच म्हणतो. कुठल्याही गोष्टीचा अतिरेक वाईटच. विडंबन हे आनंदाचे एक हलकेफुलके साधन आहे. भावनेच्या भरात , तिरीमिरीमधे अशा छोट्या छोट्या आनंदाला आपण पारखे होऊ नये आणि इतरानाही करू नये.

मधुशालेसारखी महाकाव्ये मद्यावर निर्माण झाली आहेत, उर्दु काव्यात मद्य , प्रेयसीवर आधारित एक स्वयंपूर्ण असा प्रतिमांचा/रूपकांचा/उपमांचा कोषच निर्माण झाला आहे. काव्यात परमेश्वर , प्रेम, नशा , प्रेयसी, या इतर असंख्य अशा कुठल्याच विचाराना बंदी कधी नव्हती आणि नाही.

सांगण्याचा उद्देश इतकाच की, इथे येण्याचा उद्देशच मूळी आनंदाच्या देवाणघेवाणीकरता आहे. ही जी मूळ दिशा आहे ती हरवली नाही तरच इथला प्रवास सुखकर होईल.

माझी अशी खात्री आहे की केशवसुमार यावर नीट विचार करतील आणि आपल्याला पुन्हा त्यांच्या गमतीशीर कविता वाचायला मिळतील.

केशवसुमार,

आम्ही आपल्या लेखन बंद करण्याच्या मताशी असहमत आहोत. हा निर्णय धक्कादायक आहे.

तुमचे मनोधैर्य खचविण्याच्या उद्देशाने कुणीतरी केलेल्या वायफळ टीकेमुळे तुम्ही जर लेखन बंद करण्याचा निर्णय घेण्याइतपत पुढे जात असाल तर ते धक्कादायक आहे.

निंदकाचे घर| असावे शेजारी||

या ओळी लक्षात ठेवा आणि लेखनाला प्रवृत्त व्हा.

कुणाच्यातरी आरोप आक्षेपाला बळी पडून तुम्ही लेखन बंद करणार असाल तर याचा अर्थ तुमच्या चाहत्यांपेक्षा टीकाकारांना तुम्ही जास्त महत्व देता असा होतो. तसे करू नये.

मराठी समीक्षेची पातळी एवढी चांगली नाही की ती इतक्या गांभीर्याने घ्यावी. यावर विचार करावा. एखाद्याच्या लेखनावरील जळफळाट व्यक्त करण्यासाठी मराठीत समीक्षा एक माध्यम वरून वापरली जाते असे आमचे निरीक्षण आहे.

आपला,
(चाहता) धोंडोपंत

अवांतरः-

आम्ही तुमची कुंडली अत्यंत सखोलपणे पाहिली आहे. तुमच्या लेखनाच्या उत्कृष्ट दर्जाला कोणते ग्रह कारणीभूत आहेत, हे आम्ही आपल्याला विस्तृतपणे सांगितले आहे.

त्याचप्रमाणे तुम्ही विडंबनेच का करता? आणि करावीत? याची कारणेही आम्ही आपल्याला सांगितली आहेत.

आपल्या लेखनाला रसिकमान्यता मिळेल आणि ती कशामुळे मिळेल , तुमचे क्षेत्र विडंबनच का? हे ही आम्ही आपणास तुमच्या कुंडलीतील बुध शुक्राचे कारकत्व समजावून देतांना सांगितलेले आहे.

इतक्या चांगल्या ग्रहस्थितीचा फायदा तुम्ही घेतला नाहीत तर कठीण आहे. म्हणजे आम्ही पुढे काही बोलूच शकत नाही.

ज्या गोष्टी आम्ही तुम्हांला सांगितलेल्या आहेत त्यावर विचार करा आणि लिहिते व्हा.

आपला,
(ज्योतिषभास्कर) धोंडोपंत

आम्हाला येथे भेट द्या http://dhondopant.blogspot.com

तुला एकदा नीट, इमानदरीत, शांतपणे, सांगून झालेलं आहे, तरीही जर तू ऐकलं नाहीस तर मात्र तुला धरून फटकावावा लागेल! :)

तेवढा अधिकार मला आहे, परंतु तो वापरायला लावू नकोस आणि पुन्हा चुपचाप विडंबने लिहिणे सुरू कर! :)

अर्थात, तुला काही दिवसांकरता ब्रेक घ्यायचा असेल, किंवा थोडा कुलिंग ऑफ कालावधी हवा असेल तर जरूर घे. आमचं काहीच म्हणणं नाही. वाटल्यास तोपर्यंत आजूबाजूला दिसलेला कच्चा माल हेरून ठेव! :)

परंतु तुला पुन्हा विडंबने ही लिहावीच लागतील एवढं मात्र लक्षात ठेव!

नायतर तात्याच्या मैत्रीला मुकशील एवढंच सांगतो! :)

आता निर्णय तुझाच आहे...

तात्या.

जाहीरपणे लिहिण्याचे प्रयोजन कळाले नाही. असे न करताही शांतपणे विडंबन करणे थांबवता आले असते. काही काकदृष्टीच्या लोकांना हा 'पब्लिसिटी स्टंट' ही वाटू शकतो.
एरवी आपल्या अनुदिनीवर आपल्याला हवे ते लिहीत रहाणे हा मला उत्तम मार्ग वाटतो. वाचणारे तिथे येऊन वाचतीलच.
सन्जोप राव

विडंबानाशिवाय केशव म्हणजे नुसतेच शव
"के" हे त्याच्या बुद्धीचे नाव....
केशवसुमार्.....तुमचे हे असे शव होउ देउ नका
जोरदार होउ द्या
तुमचा एक सध्या गरगर फिरणारा पंखा.....विजुभाऊ

विडंबने लिहिणे आणि मिपावर प्रकाशित करणे बंद करु नयेत ही कळकळीची विनंती.. ज्यांना आवडत नसतील त्यांनी वाचु नयेत. मिपावर विडंबने टाकु नयेत हे का सांगवे हे कळले नाही.

-('मिसळ'लेला) ऋषिकेश

केशवसुमार,
कोण काय म्हणत या पेक्षा तुम्हाला काय करावेसे वाटते याला तुम्ही महत्त्व अधिक दिले असेल आणि हा निर्णय घेतला असेल असे समजते. लिहिणे आणि प्रकाशित करणे दोन्ही बंद करू नका असे म्हणेन. निदान आपण सध्या विडंबने अप्रकाशित ठेऊन ती कालांतराने पुस्तकरूपाने प्रकाशित करावी अशी विनंती. लेट्स होप फॉर द बेस्ट.
लेखनास शुभेच्छा.
सोनाली

केशवसुमार,

काल रात्रीची थोडी...... म्हणून हा निर्णय का काय? अहो, लिहा बिनधास्त. ज्यांना नाही वाचायचं ते नाही वाचणार. ज्यांना नाही प्रकाशित करायचं ते नाही करणार. विडंबनात तुम्ही आक्षेपार्ह किंवा उगीच कागाळ्या प्रसवत नाही ना मग झालं तर?

त्यातून तुम्हाला स्वतःलाच तोच तोचपणा वाटत असेल तर तात्पुरते थांबवा!

बरं, तुमची विडंबने कधी पुस्तकरूपाने प्रकाशित केलीत तर पिशाच दिसे बाई पिशाच दिसे हे पहिल्या पानावर टाका. ;-)

केशवसुमार,विडंबने  लिहिण्याचे थांबवू नये. अहो, आपल्या विडंबनाने आयुष्याच्या रहाटगाड्यातील दोन क्षण आनंदात जातात. लिहा बिनधास्त. ज्यांना नाही वाचायचं ते नाही वाचणार.  आम्ही आपले नेहमीप्रमाणे आपल्या  आवडलेल्या विडंबनाला दाद देत राहू !!!!

प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे

आपली अनेक विडंबने चांगली असतात. लिहित रहावे ही विनंती.
--लिखाळ.
सामर्थ्य आहे बडबडीचे जो जो करील तयाचे -पुल.

बंदिस्त होऊ नये ही सदिच्छा. टीव्हीचा रिमोट जसा आपल्या हातात असतो तसेच विडंबन न आवडणारे वाचक डोळे बंद करून घेतील. तरीही कृपया देवाधर्मादि संवेदनाशील विषयावर लिहू नये ही केशवसुमारांचे चरणीं प्रार्थना. धर्ममार्तंडांनी सॉक्रेटिसाला,गॅलिलिओला सोडले नाही. तर तुम्हाला सोडतील? सगळेच धर्म आणि धर्मिष्ट, हिंदु देखील असहिष्णु आहेत. गाढवाच्या मागे उभे कधी राहू नये राव.

चांगल्या विडंबनासाठी अनेक शुभेच्छा.

अर्धवटराव आचरटाचार्य,
सुधीर कांदळकर.

महाराज,

निर्णय घेतलाच आहात तर एक विनंती. कृपया आपले विडंबन आपल्या जालनिशीवर वा अन्यत्र लिहित रहा/ प्रकाशित करत रहा. (माझ्यासारखे) ते ज्यांना आवडते त्यांना वाचता येईल. न पेक्षा व्यनि ने पाठवा.

बाकी हा महिना संपूदे एकदाचा. आपण प्रत्यक्ष भेटुन एक मस्तपैकी 'विडंबन विशेष' संमेलन करू.

पुढील विडंबनांसाठी शुभेच्छा.

इतक्या लोकांनी एवढं प्रेमाने समजावूनदेखील त्याला केशवाची साधी एका ओळीची पोच नाही, उत्तर नाही, ऍक्नॉलेजमेन्ट नाही याचा खरंच अचंबा वाटतो!

त्याने इतक्या सार्‍या मंडळींचा प्रेमळ आग्रह डावलला आहे आणि डावलला आहे तो आहे, वर शिवाय साधी दोन ओळींची पोचही/उत्तरही तो देत नाही हे पाहून मला व्यक्तिश: खरंच खूप दु:ख वाटले!

मी देखील माझ्या आयुष्यात खूप मोठी माणसे अगदी जवळून पाहिली आहेत, परंतु ती देखील केशवाएवढी मोठी नव्हती असंच आता म्हणायला हवं!!

असो, त्याच्या निर्णंयाचा मी आदर करतो आणि त्याला त्याच्या पुढील वाटचालीकरता मन:पूर्वक शुभेच्छा देतो! (अर्थात, त्याला त्याची गरज नाही, हा भाग वेगळा!)

तात्या.

हा विषय इथेच थांबवावा अशी मी सर्व मिपाकरांना व्यक्तिश: विनंती करतो..

तात्या.

अनेक समीक्षक स्वतः एकही ओळ न लिहिता साहित्यिकांना व त्यातल्या त्यात लोकप्रिय साहित्यिकांना व त्यांच्या साहित्याला तुच्छ लेखतात.परंतु कै.म.वा.धोंड(जे नुकतेच वयाच्या ९३व्या वर्षी वारले)याला अपवाद होते.ते लेखकाच्या कलाकृतीला आपल्या समीक्षेपेक्षा मोठे समजत.आपली समीक्षा परिपूर्ण नाही ह्याचे भान ठेवतांना त्यांनी आपल्या समीक्षा पुस्तकाला नाव ठेवले "जाळ्यातील चंद्र". या नावाचे स्पष्टीकरण देतांना त्यांनी ज्ञानेश्वरीतील पुढील ओवी दिली आहे.
"जे जालं जली पांगिले|तेथ प्रतिबिंब दिसे कीरू आतुडले|
मग थडिये काढूनि झाडिले|तेव्हलि बिंब के सांघै ||"
(अर्थात,कोणतेही व्यक्तिमत्त्व किंवा काव्य स्वतःच्या शब्दात पकडण्याचा प्रयत्न करणे म्हणजे समुद्रात जाळे पांगून त्यात आकाशातील चंद्राचे प्रतिबिंब पकडण्याचा प्रयास करणे.जाळे पांगलेले असेपर्यंत त्यात प्रतिबिंब अडकल्याचा भास होतो.परंतु किना~यावर आणून ते झटकले की त्यातून ते निसटल्याचे आढळून येते.

विडंबन काव्यावरील ही साधक-बाधक चर्चा अतिशय मोलाची असून ती एखाद्या पुस्तकात जतन करून ठेवली पाहिजे. ऑरकुट व इतर संकेत स्थळावरील जाणकार रसिकांसाठी सुध्दा ती उपलब्ध झाली पाहिजे म्हणून हा छोटासा प्रयत्न.
पहा. http://www.orkut.com/CommMsgs.aspx?cmm=28868095&tid=2591450425237531522&...

विडंबन काव्यावरील ही साधक-बाधक चर्चा अतिशय मोलाची असून ती एखाद्या पुस्तकात जतन करून ठेवली पाहिजे. ऑरकुट व इतर संकेत स्थळावरील जाणकार रसिकांसाठी सुध्दा ती उपलब्ध झाली पाहिजे म्हणून हा आणखी एक छोटासा प्रयत्न.
पहा.http://www.orkut.com/CommMsgs.aspx?cmm=826350&tid=2591452877663857538