सुहासिनीम् सुमुधुर भाषिणीम्

एका १५ ऑगस्टला असाच कुलाब्याला सकाळी फिरत होतो. नेहमीचे माणसांनी ओसंडून वाहणारे पदपथ निवांत होते. कहर ढगाळ वातावरणामुळे फडकणा-या तिरंग्याचे फोटो काही मिळत नव्हते. मी हिरमुसलो! तेवढ्यात काही मुली हातात झेंड्यांचा जुडगा घेऊन फिरताना दिसल्या. रॅगपिकर्स मुलींचा तो चमू वरकमाई म्हणून त्या दिवशी येणा-या जाणा-यांना झेंडे विकत होता. सगळा ग्रुप एकदम उत्साही आणि हसतमुख! ही त्यांच्यातलीच एक सुहासिनी! :-)

आता हिचा फोटो काढायचा ठरवल्यावर तिला तात्पुरते खूष करणे क्रमप्राप्त होते, म्हणून आधी तिच्या कडून दोन झेंडे विकत घेतले. स्वारी खूष! मग उगाच दुसरीकडे कॅमेरा वळवून डमी क्लिक्स मारल्या, आणि त्यांना पण दिसेल अश्या पद्धतीने कॅमे-याच्या स्क्रीन वर पाहायला लागलो. "हमको भी दिखाओ ना" ...एकच कल्ला! मला तेच अपेक्षित होतं! त्यांनापण दाखवल्यावर एकमेकींकडे पाहात ’कितनी मजे की चीज़ है’ चे मूक अनुमोदन! तेवढ्यात मी हळूच विचारून घेतलं ,"तुम्हारा फोटु निकालू क्या?" नेकी और पूछ पूछ? - ह्या म्हणीचा अर्थ त्या वेळी मला खरा समजला. :-) फोटो सेशन सुरु!

तिला जरा उजेडात उभं राहाण्याची विनंती केली, आणि विविध भावमुद्रांचे १०-१२ फोटो काढले. फोटो काढताना गप्पा चालूच होत्या.

फोटो सेशन आधीची सगळी गप्पांची कवायत माझ्याविषयी थोडासा विश्वास निर्माण करण्यासाठी होती. एकदम गेलो असतो आणि फोटो काढायला सुरू केले असते तर, एकतर चेह-यावर मनमोकळे भाव मिळाले नसते, किंवा मार खाण्याची पाळी आली असती. फोटो काढून झाल्यावर तिला सगळे दाखवले स्क्रीन वर. आकाश ठेंगणे झाले होते तिला! सेशन संपल्यावर लक्षात आलं की आजूबाजूला 'बघे' जमले होते. त्या मुलीने माझ्या फोटो काढण्याविषयी जराशी सुद्धा नाराजी व्यक्त केली असती तर त्या बघ्यांपैकी काहींनी मला बुकलायला कमी केले नसते. रस्त्यावरील परक्या माणसांचे (विशेषत: मुलींचे) फोटो काढताना ब-यापैकी विश्वासात घ्यावे लागते, कंफर्ट झोनला धक्का लागणार नाही ह्याची काळजी घ्यावी लागते. आणि म्हणूनच आधी मनमोकळा ’संवाद’ साधावा लागतो. म्हाता-या माणसांचे फोटो काढायचे असतील तरी ही ट्रिक सही उपयोगात येते.

ह्याच मुलीचा मला आवडलेला एक फोटो मी माझ्या ब्लॉगवर पोस्ट केलाय.

फोटोग्राफीच्या तंत्राविषयी एखाद्या लेखाद्वारे, किंवा फोटोग्राफी इनस्टिट्यूटमध्ये, किंवा इंटरनेटवर कॅमे-याच्या तंत्राविषयी भरताड माहिती मिळते. पण ह्या असल्या प्रॅक्टिकल ट्रिका माहित नसतील तर त्या कॅमे-याविषयी तांत्रिक ज्ञानाचा काय उपयोग? फोटोग्राफीवर काहीतरी लिही असा काहींचा आग्रह होता. म्हणून हा माझा छोटासा अनुभव संक्षिप्तात शेअर केला. :-)

हे तिरंग्याचं चित्र पाहिल्यावर पं. विष्णूपंत पागनिसांनी १९२० साली गायलेलं, सारंग रागातील वंदे मातरम् गीत आठवलं. ते ऐकण्यासाठी इथे टिचकी मारा. (रॅम फाईल डाऊनलोड करा) इतकं जुनं रेकॉर्डिंग, पण डिजिटायझेशन कसं खडीसाखरेसारखं गोड आणि स्वच्छ, नितळ झालं आहे. कोणी व्यासंगी रसिकाने ह्या सुंदर गाण्यातील ’जागा’ समजावून दिल्या तर काय बहार येईल!

धन्यवाद! :-)