किती दिवसांनंतर, महिन्यांनंतर, वर्षांनंतर
उमटलीत माझी पावलं गावच्या मातीवर
जिथे बहरलेलं असतं माझं बालपण
वसलेल्या असतात आठवणी
इथल्या कणाकणात.
पण हा गाव आज ओळख दाखवत नाही.
येऊन उभा राहतो घरासमोर
तुटू पाहणाऱ्या वाश्याला
बांबूचा आधार घेऊन
उभं असलेलं घर पाहून
आठवतो कमरेत वाकलेला बाप
हातात काठीचा आधार घेऊन उभा असलेला.
अनोळखी माणसाला पाहून करावी कुरकुर
तसं घराचं दार लागलंय कुरकुरायला
उघडता उघडत नाही.
आईनं हातानं सारवण केल्यावर
उमटलेली आमच्या पावलांची नक्षी
केव्हांच पुसून गेलेली.
आता दिवसा घराच्या सावलीत
राहत असते उदास शांतता
अन रात्री नांदत असतो भयाण काळोख.
Deepak Pawar
प्रतिक्रिया
31 Oct 2024 - 8:01 am | कंजूस
पण हा गाव आज ओळख दाखवत नाही.....
हुं.
31 Oct 2024 - 9:37 am | कॉमी
आवडली कविता.
31 Oct 2024 - 7:36 pm | पाषाणभेद
जुने दिवस आता बदलले आहेत.
1 Nov 2024 - 12:00 am | Deepak Pawar
कंजूस सर, कॉमी सर, पाषाणभेद सर मनःपूर्वक धन्यवाद.