श्रावण आला गं सखे

सहज साधी शब्दरचना. आवडली.

बस काही जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या... 1995 पूर्वीचा भारत.

हिच्या मामाच्या घरी अजूनही आहे , हे सारं. सध्या साताऱ्याला राहतात ते .. मस्त मज्जा येते .. जेव्हापण हि तिथे जायला निघते मी मुद्दाम सुट्टी घेऊन तिला सोडायचा बहाणा करतो आणि तिला परत आणेपर्यंत तिथेच तळ ठोकून बसतो .. सुंदर जागा आहे .. कण्हेर धरणाशेजारी .. अहाहा .. हि कविता वाचून आणितुझा प्रतिसाद वाचून त्या कैक आठवणी जाग्या झाल्या ..

अरे पाऊस असला तरी चालेल

आणि नसला तरी काही गम नाही

त्या बंदिस्त अंगणात झोपण्याची

तारे मोजण्याची नशाच काही और आहे

कधी बघितलाय मनसोक्त निखळताना तारा तुम्ही

कधी घेतलाय , कुठेही बाहेर ना जाता अंगावर गारेगार वारा तुम्ही

साताऱ्याला या .. सर्व काही फ्री फ्री फ्री

मोकळी जागा , बाहेर तो उंच वाढलेला औदुंबर

जणूकाही झुला झुलवण्यासाठीच त्याने जन्म घेतला आहे

घरातच असलेला आड आणि त्याला रांधण्यासाठी घुंगरू बांधलेला राहाट

आणि ती अंगणात झोपण्याची व्यवस्था , जणूकाही उभं मोकळं आकाश तुमच्या सेवेसाठी तत्पर आहे

आणि ती सुंदर नयनरम्य पहाट, पक्ष्यांचं किलबिलाट

घराचे माननीय जावई म्हणून , तोंड धुण्याअगोदरच आलेला चहा .. अहाहा अहाहा

आई गं ,, नको त्या आठवणी ,, परत परत तिथे जावेसे वाटते

अरे इतकं सुंदर आहे सर्व तिथे , कि पंचतारांकित हॉटेलसुध्दा झक मारते

छान. पु.ले.शु.

सुरेख. साधी, सहज, सुंदर.