पूर्वी आपण जिथे भेटायचो , तिथे आता एक टपरी झालीय

कथेवरून प्रेरीत की काय ?

शेवट सूचक असावा.

मीही आहे व्यग्र माझ्या जीवनात

तिच्या कपाळावर मळवट भरायची इच्छा होती

ती मात्र कायम अधुरीच ऱ्हायलीय

ऐवजी
मीही आहे चालीरीतीने माझ्या संसारात फक्त

तिच्या भाळी लावायला आणलेला कुंकु करंडा अजूनही तसाच उरलाय उरातल्या आठवणींसकट.

आग्रह नाही सुचवणी पण शेवट दोन तीनदा वाचा.

पुलेशु

नित वाचक वाचकांची पत्रेवाला नाखु

:—)

लगे हाथ आता प्रियाभाभी आणि दुर्गाआत्यांवरही एखादे महाकाव्य लिहून टाका
तेवढेच मेंदुवरच्या पुरळाने होणार्‍या तळमळी कडे दुर्लक्ष होते.
पैजारबुवा,

गुढ प्रेरणांनी भरलेल्या काव्यपंक्ती उदा.

त्या झाडामागे बराच इतिहास घडला


या दोन ओळीच अनेक पदरी अर्थाच्या आहेत
काय बरे झाले असेल झाडामागे ?
अर्थात चावट मनांना जरी श्रुंगारच आठवला असेल तरीही मला खात्री आहे की कवी काहीतरी अजुन खोलवरचे सुचवत असावा
एका आशयघन हिन्दी चित्रपट गीताचा मी स्वतः केलेला मराठी अनुवाद मला इथे मांडायचा मोह आवरत नाही
सळसळ होती पानांची बागेत पिंपळाच्या
असे भेटलो आम्ही दोघे छायेत पिंपळाच्या

तुमच्या टपरीवरचीच च्या पिवूनच गुरुवर्यांची प्रतिभा खवळली आहे (आता ही प्रतिभा कोण असे विचारू नका. उत्तरदायीत्वास नकार लागू आहे !). आता तुमच्या टपरीवर अन्न व औषध प्रशासनाची धाड पडली तर आम्हाला सांगू नका. :)