हे ठिकाण

अमावस्येची रात्र होती . रात्रीचे ८ वाजले होते . 'काल्या' बाबा राजीव सोबत आपलं सगळं समान घेवून आला .गुढघ्यापर्यंत काळी कफनी , खाली काळी लुंगी , कमरेला कमरपट्ट्या सारखं लाल कापड बांधलेलं . खांद्याला काळ्याच कापडाची झोळी. कपाळावर काळा टिळा. डोक्याला काळं फडकं गुंडाळलेल. ह्या सगळ्याला म्याचींग असा शरीराचा रंगहि काळाच . पण डोळे मात्र कमरपट्ट्याला म्याचींग असे लाल आणि बटबटीत .त्याच्या ह्याच अवतारामुळे ज्यांना तो माहित होता ते त्याला काल्या बाबा म्हणायचे . काल्या एक तांत्रिक होता . काळ्या शक्तींची उपासना करायचा तो . काही काळ्या शक्ती आणि सिद्धी वश होत्या त्याला .

एक छोटासा अनुभव शेअर करावा म्हणून लिहायला सुरवात केली आणि लिहिताना एवढं आठवायला लागलं की कुठे थांबावं कळेना. भाग वाढत चालल्या मुळे थोडं अपराधी वाटतय पण सगळं सांगीतल्या शिवाय रहावत पण नाही.आवडलं तर वाचा.

ता.क. भाग लहान होण्याचे कारण टंकनाचा आळस हे आहे.

*********************************************************************************

सर्व वाचकांचे मनापासून आभार. संपादक मंडळीने केलेल्या मार्गदर्शनाबद्दल त्यांचे पण आभार
मागील दोन भाग प्रकाशीत केल्या नंतर थोडा विश्वास वाढला. पण अजून टंकलेखनाची सवय नसल्या मुळे एक वाक्य टंकायला दोन ते तीन मिनिटे लागतात. त्यामुळे ठरवून सुद्धा मोठा भाग टाकायला जमले नाही. त्याबद्दल क्षमस्व. आहे ते गोड मानूण घ्याल अशी अपेक्षा.
********************************************************************************

हे सगळं ऐकून कुणाला काय बोलावं तेच सुचेना. सर्व प्रथम प्रतिक्रिया बायकोची " अहो चार तोळ्यांच्या होत्या नं?" हे ऐकून आई पुन्हा रडायला लागली.

भाग १

सर्व प्रतिसादीत वाचकांचे आणी संपादक मंडळींचे आभार! लेखनाला सुरवात केली तेव्हा वाटलं होतं की फार काही मोठा किस्सा नाहीये. तेव्हा एकच किस्सा लिहून खतम करू म्हणून. पण मग लिहायला लागल्यावर कळतंय किती कठीण काम आहे ते. त्यामुळे जमेल तसे छोटे छोटे भाग टाकतोय.

बहिणीकडे जायच्या आदल्या दिवशी संध्याकाळी आई बॅग भरत होती. दोघेच बसने जाणार म्हणून अगदी गरजेपुरते सामान एकच बॅग भरून घेऊन जायचं असं बाबांनी बजावून सांगितल्यामुळे आईचा थोडा गोंधळ उडाला होता. त्यातच कन्येने "मी पण आत्या कडे येणार" असा हट्ट धरला होता.

सर्व मिपाकरांना सादर प्रणाम करून पहिलेवहिले लेखन सादर करत आहे. शुद्धलेखन व टायपिंग मिस्टेक्स समजून घ्याल अशी अपेक्षा आहे.

युद्ध ते धर्मयुद्ध.. तत्त्वासाठी
श्रीनिवास हेमाडे    

*/

/*-->*/

/*-->*/

'रात्रंदिन आम्हा युद्धाचा प्रसंग'सारखी आध्यात्मिक लढाई वगळली तर प्रत्येक मानवी लढाई सामान्य लोकांचे नुकसान करते. दंगल, लढाई म्हणजे लोकांकडून लोकांचेच नुकसान. हे सारे कशासाठी ? तर 'तत्त्वासाठी !!’ पण अशा 'तत्त्वासाठी' होणाऱ्या लढाया म्हणजे 'तात्त्विक' लढाया नव्हेत, हे समजून घेतले पाहिजे...

तत्त्वाचा 'ते'पणा
- श्रीनिवास हेमाडे  

*/

/*-->*/

/*-->*/

तत्त्व म्हणजे पदार्थ हे समीकरण माणसाला लागू केले की माणूस जात-वर्ण यांचा वाहक असणारा 'पदार्थ' बनतो. साहजिकच त्याला समाजाचे नियम लागू होण्याऐवजी निसर्गाचे भौतिक नियम लागू होतात. भौतिक वस्तूचा नियम जिवंत, चैतन्यशील माणसाला लावला की माणसाची शुद्ध वस्तू होते. वर्ण-जात-लिंगभेद या सामाजिक नियामक तत्त्वांना एक तर सारतत्त्वे (essences) समजले गेले किंवा द्रव्य (substance) मानली गेली.

स्वजाणिवेचे पक्व रूप
- श्रीनिवास हेमाडे    

*/

/*-->*/

प्लेटो