श श क २०२२

मरण !
हा शब्द ऐकल्यावर माणसं दचकतात. दुसऱ्याचं मरण पाहिलं तरी आणि स्वतःच्या मरणाचा नुसता विचार जरी मनात आला तरी . हा माणसाच्या आयुष्यातला न टाळता येणारा भाग . दुःखद !
पण जो या जगात आलाय तो जाणारच . हा साधा नियम आहे निसर्गाचा. कोणी जगून जातात तर कोणी अकाली जातात . पण जातात हे नक्की !
टिपूर चांदणं पडलेलं . मी दाट झाडीमधून चाललो होतो. लांब. नदीच्या दिशेने .

तिला पहायला तो आला होता तेव्हा ती मनातून जरा घाबरली होती. खरं तर तो तिला खूप आवडला होता. पण पूर्ण वेळ तो थंडपणे दुसरीकडेच पहात होता. शेवटी त्याचा होकार आल्यानंतर तिला जरा आश्चर्य वाटलं.

साखरपुडा झाल्यावर दोघे रोज भेटायला लागले. अजूनही तो गप्पगप्प असायचा. लग्न जवळ आले तेव्हा ती अधिकाधिक निरूत्साही होत गेली. त्याला कसे सांगावे, त्यावर तो काय म्हणेल याचा तिला अंदाजच येत नव्हता.

"ए.. दगडं कशाला मारतो आहेस भाड्या.. एवढ्यात चढली काय?"
"मी नाही.. त्या झाडाच्या फांदीनं मला कानफटवलंय आत्ताच.."
"आँ? अरे मला वाटलं तुम्ही दोघांनी हाणलंय मला आत्ता.."
तेवढ्यात त्या काळोख्या रात्रीत, एक कानठळ्या बसवणारा आवाज घोंगावायला लागला.. अन् मग त्या तिघांची पाचावर धारण बसली.

"...हो ! आणि बाबा चीनहून आल्यानंतर तिचं चहाचं वेड खूपच वाढलं होतं. त्यांनी तिकडून आणलेल्या टी सेटमधून ती सारखी चहा प्यायची. त्याच्याजवळ जरी कोणी गेलं तरी जोरजोरात अंग हलवायची. झोपूनच असायची, आवाज फुटत नव्हता. पण मी आले तेंव्हामात्र माझ्याशी बोलली. ' बोचलं ग खूप ' एव्हढच म्हणत होती. नीट ऐकल्यावर समजलं.काय बोचलं, कुणी बोललं का तिला, देव जाणे!
__ हो. ये. अच्छा!"

काही दिवसांत होत्याचं नव्हतं झालं. आठवड्यापूर्वी टेरालुना कॉइनची किंमत ११६$ होती- आणि मी करोडपती होतो. आज तीच क्रीप्टोकरन्सी ट्रेड होत होती-

०.००००३८१२$ वर!

पोटात अजस्त्र गोळा, सुन्नपणा.

'गमावण्याऐवढेच घातले असते तर- स्टॉप लॉस पाळला असता तर'.... जर आणि तर.

दुपारीच ऑफिसमधून घरी आलो.

जेवायला वाढताना तिने नेहेमीप्रमाणे फ्रिज उघडला.
सगळ्यांना ताजे अन्न वाढल्यावर सवयीप्रमाणे फ्रिझमधली कालची उरलेली खिचडी गरम करुन तिने फक्त स्वतःसाठी घेतली.
तो नेहेमीप्रमाणे तिच्यावर चिडला.
ताजे अन्न असताना मुद्दामुन शिळे अन्न संपवायची काय गरज?
त्याच्याकडे दुर्लक्ष करुन अन्न वाया गेलेले पाहवत नाही असे म्हणत तिने खिचडीचा घास तोंडात टाकला.

“जेवायला वाढ, खूप भूक लागलीय.” तो घरात शिरत म्हणाला.

दिवाळीचा पाडवा,ती हरखली, किंचीत लाजली सुद्धा.काय हो अचानक कसे काय?आणी ते सुद्धा रात्रीच्या साडेअकरा वाजता.तो नुसताच गालात हसला.झोपलेल्या मुलांकडे प्रेमाचा एक कटाक्ष टाकला.

आई बाबा तुम्ही येणार नाही म्हणून तुमच्या बहिणीकडे गेलेत.

शुभमंगल वधू वर सूचक केंद्राच्या संचालिका, प्रमिला ताई यांचे फार नाव होते. वक्त्या, सामाजिक कार्यकर्त्या, उद्योजिका अशी अनेक बिरुदं त्या मिरवीत होत्या.
ऑफिस बंद करायच्या गडबडीत त्यांनी सेक्रेटरीला हाक मारली, मुग्धा, ती मंगळी मुलामुलींची यादी, अमेरिकेतील वरवधू, अपंग वर वधू, पत्रिका पाहणारे, न पाहणारे सगळे नीट सॉर्ट करून ठेवलेस नं? नाहीतर खूप गोंधळ उडतो बघ क्लायंट्स समोर!

शेताततला लाखाचा माल मार्केटला पोहोचू शकला नाही, खराब झाला. गेले लाख वाया, पण बाप महत्वाचा होता. बापासाठी एवढं करायला नको?