काहीतरी राहिले आहे इथे

वेगळीच कविता मस्त आहे.

आठवते खूप काही.
आज कशासाठी आलो
तेच आठवत नाही.

हे मस्त!

कविता वाचून अनेकानेक संदर्भ जागे झाले. You Can't Go Home Again. घर बदलल्यावर परत तेथे जाणे म्हणजे एखाद्या ओळखीच्या व्यक्तीने परके होऊन परत भेटण्यासारखे. "हक्काचे कपाट, बिछाना, टेबल, कप नि ग्लास.." हे वाचताना क्षणभर अडखळलो. घरे बदलतानाच्या आठवणी दाटल्या.

कविता आवडली हेवेसांनल. :-)

मला क्षणभर वाटले की बोंबला "मेरा कुछ सामान तुम्हारे पास पडा है" चा अनुवाद केला की काय? ;-)

आठवते खूप काही.
आज कशासाठी आलो
तेच आठवत नाही.

दिल और दिमाग नेहमीच काही एकत्र काम करत नाहीत याचा एक नमुना. :-)

स्वप्नही वाटू शकते...

बरेच अर्थ निघु शकतात..

आवडले.

कविता खूप आवडली.
एक खूप जुने मराठी गाणे "हरवले ते गवसले का? गवसले ते हरवले का?" आठवले. :)

क्रान्ति
दिव्यत्वाची जेथ प्रचीती | तेथे कर माझे जुळती
अग्निसखा
रूह की शायरी

कुछ पाकर खोना है... कुछ खो कर पाना है..
जीवन का मतलब तो आना और जाना है!!..

या ओळी आठवल्या..
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

धन्याशेट,

वरचा प्रतिसाद सहज, आणि बेसनलाडू साठी.

हा खास तुझ्यासाठी !

हे "मेरा कुछ सामान" चे भाषांतर असो किंवा नसो, त्याचे काही नाही.

मी आजवर मिसळपावावर, किंवा इतर कुठेही वाचलेली, सर्वात सुंदर कविता !

जियो धन्याशेट, जियो !!!!!

आजकाल हे कवींचे लोण पसरले आहे (मुख्यतः संदीप खरेने कवितादेखील आज पाप्युलर होऊ शकते, असे दाखवून दिल्यानंतर, अनेकांना आपण कवी आहोत, ह्याचा साक्षात्कार झाला आहे) त्यामुळे ट ला ट, र ला री जोडून कवितांचा घाणा सुरू केलाय बर्‍याच लोकांनी. कुणी भटांची बाराखडी वाचून आणखीच राडा घातला आहे, गझलांचा.

ह्या अशा वातावरणात, तुझी ही नितांत सुंदर कविता मन प्रसन्न करते. "कविताच हवी ना? ही घ्या !" असा अभिनिवेश नाही. सहज, सुंदर, मोजके आणि अचूक शब्द, उगाच अलंकार ठासून भरणे नाही, शब्दालंकार तर नाहीच, पण अर्थालंकारही नाहीत. साधी सोपी, मनाला भिडणारी कविता.

बस बॉस, आज दिल भर आया ! धनंजय वैद्य माझा खूप जवळचा मित्र आहे, हे सांगायला मला नेहमीच अभिमान वाटलेला आहे. आज तो तुमने चार चांद लगा दिये !

-- मिसळभोक्ता
(आमचेकडे सर्व प्रकारच्या आनंदांवर विरजण घालून मिळेल.)

मागे राहून गेलेल्या गोष्टी मनाच्या आत कुठेतरी घर करुन बसतात आणि कधीमधीच एखाद्या प्रसंगाने डोकं वर काढतात. फार कल्पक मांडणी! आवडली. :)

मूळ कविता इंग्रजीत सुचून त्याचे भाषांतर केल्यासारखी काही ठिकाणी वाटते आहे पण हा काही दोष नव्हे.

चतुरंग

सुंदर कविता.
कविता वाचून 'मेरा कुछ सामान...' जरी आठवलं तरी त्याचबरोबर काही आठवणीही डोळ्यासमोर तरंगल्या. ज्या घरात वाढलो ते घर काही काळासाठी सोडून परत त्या घरात आलो तो प्रसंग आठवला. तसेच अमेरिकेतून साडेचार वर्षांनंतर पहिल्यांदाच घरी गेलो तो क्षणही आठवला. घरातल्या प्रत्येक खोलीत जाऊन तिथल्या त्याच वस्तू बघून, त्यांना स्पर्श करून जो आनंद मिळतो तो शब्दात कसा सांगावा? एवढंच म्हणू इच्छितो, की तुमच्या कवितेनं आठवणी जाग्या केल्या आणि नकळत डोळ्यात पाणी आलं!

-अनामिक

खूप आवडली कविता. साधेसुधे विचार पण सुंदर रचना असल्यामुळे परिणामकारक झालेत.

सुंदर !

काही चुकाही जाणवल्या, पण त्या अजिबात महत्त्वाच्या ठरत नाहीत !

- पार्टनर

मस्तच आहे कविता

लई भावूक क्येलं की भाऊ तुमी.

कदी कदी वाटतं की ईतकं भावूक होवू न्ये. आपन खरा मानूस बनायला लागतो त्यामूळं. आन आजकालच्या जगात त्ये काय उपेगाचं नाय.
-----------------------------------
-हळवा होणारा पाषाणभेद उर्फ दगडफोडीची सजा मिळालेला दगडफोड्या

कविता आवडली.

आज कशासाठी आलो
तेच आठवत नाही.
काय ते भेटलेच नाही.

- क्या बात है!

नंदनमराठी साहित्यविषयक अनुदिनी

कवितेमध्येकडवीकिंवाब्रिदिंगस्पेसनसलीतरअसेकाहीतरीहोते.

युयुत्सु
-------------------------------------
यस्य कस्य तरोर्मूलं येन केनापि मर्दितम् |
यस्मै कस्मै प्रदातव्यं यद्वा तद्वा भविष्यति ||

- कोणत्यातरी झाडाची मुळे घ्यावीत, ती कशाने तरी ठेचावित, कुणालाही द्यावित, काहीतरी नक्की होईल.

उत्तम, तरल कविता...

-अरेच्चा! आहे की बोचके
इथे बांधूनही ठेवले.

आठवणींचे बोचके सुरेखपणे उघडूनही दाखवले आहे!

मेरा कुछ सामान ची आठवण झाली.
तरल शब्द आनि फापटपसारा न करता अचूक भावना व्यक्त झाल्या आहेत. मस्तच.

छान.

--अवलिया
============
यॉर्कर भल्याभल्यांची दांडी उडवतो... म्हणुन पक्षपाती पंच त्याला नोबॉल ठरवतात.

खूप सुंदर!

मलाही अगोदर "मेरा कुछ सामान" ची आठवण झाली.
कविता अतिशय भावपूर्ण! :)

राघव

खूपच सुंदर कविता.

दोन चौकोनात मांडलेली ( दूरदेशी गेलेल्यांसाठीची) मर्मभेदक कविता मस्तच..
चौकोनात लेखनाचा वैचित्र्याचा अट्टाहास आवडला...

सकाळपासून इतर धाग्यांवर आणि चॅट्सवर या कवितेबद्दल बरंच काही ऐकलं आणि एकंदरीत काय लिहिलं असावं असा अंदाज आला. त्रास होणार हे नक्की कळले होते... कविता वाचणे टाळत होतो. राहवले नाही, धन्याशेठची कोणतीही कलाकृती फार काळ टाळता येत नाही. शेवटी वाचलीच एकदाची. अतिशय सुंदर आणि थोडक्या शब्दात फार काही...

त्रास झालाच. खूप काही वर आले... ज्या गावात सुंदर दिवस उपभोगले त्याच गावात दहा वर्षांनी गेलो तर पूर्वी जिथे राहत होतो तिथला वॉचमन (ओळखत असून सुध्दा) आत जाऊ देईना... खूप तडफड झाली होती.

@मुसु : बरोब्बर त्याच ओळींशी अडखळलो...

बिपिन कार्यकर्ते

पसरलेल्या आठवणी शोधतांना, कवीच्या
मनातील तगमग पोहचली.

'मऊ गोधडीवर लोळत
वेळ माझा जायचा'
इथे तासंतास.

अहाहा ! उन्हात वाळायळा ठेवलेल्या गोधड्यांवर आम्हीबी लै लोळायचो. (गोधडी शब्द फारसा दिसत नाही म्हणून तो शब्द विशेष आवडला)

-दिलीप बिरूटे

आवडली कविता.
विषय न हाताळलेला, लेखनाचा प्रकार वेगळा. प्रेझेंटेशन ही निराळ आहे.
मीनल.

लै भारी!

तरल कविता, खूप आवडली.

सुंदर कविता.

नितिन थत्ते
(पूर्वीचा खराटा)

हे जुन्या घरी जाणे? की इच्छा नसताना ताटातूट केलेल्यांची पुन्हा दिर्घकाळानंतरची भेट?
फार भावपूर्ण कविता!! लै भारी

ऋषिकेश
------------------
नवी स्वाक्षरी बनविण्यास टाकली आहे

कविता आवडली.

बरीच वर्षे परगावी किंवा परदेशी स्थायिक झालेला माणूस आईवडिलांना भेटायला आल्यावर असे होत असेल किंवा एखाद्या मुलीची सासरहून माहेरी आल्यावर अशी अवस्था होत असेल.

कविता फार आवडली.