चंद्राची धग क्षीण होत सरता
घेरून ये गारवा
रात्रीचा तम प्राशुनी घुमतसे
वृक्षातळी पारवा
तेजाचे ऋण फेडण्यास भटके
तार्यांसवे काजवा
जीर्णाचे अवशेष येथ कुठले
उन्मेष जेथे नवा
प्रज्ञेचे स्थल-काल अक्ष हटता
भोवंडल्या नेणिवा
अस्ताचे भय भास्करास कुठले
जो चेतनांचा दिवा
प्रतिक्रिया
24 Sep 2024 - 9:16 am | प्रसाद गोडबोले
चंद्राची धग ?
आर यु किडिंग मी ? श्या पहिल्याच घासाला दाताखाली खडा लागल्यासारखं झालं.
बाकी भोंवंडल्या नेणीवा वगैरे नेहमी प्रमाणे बाऊंन्स असल्याने ... असोच.