सोहळा

अतीव सुंदर कविता.

अप्रतिम

हात जोडुनिया कोंब
सांगे भूमीचे मार्दव
जरा थांब क्षणभर
करी मेघाला आर्जव

वा.. मस्त..
अंकुर हात जोडून उभा आहे हि कल्पनाच खुप आवडली..
कविता खुप सुंदर नितळ.. मस्त

पूर्ण होता ऋतुचक्र
पुन्हा लागती डोहाळे
करी नेमाने तरीही
सृष्टी साजरे सोहळे

सर्व जीवन-चराचर सृष्टीचा एक कालचक्राचा अर्थ यात दडला आहे, आवडल्या ओळी.
लिहिते राहा...........!

-दिलीप बिरुटे

सहज,सुंदर,समर्पक!

फार सुरेख!!

वाह. क्या बात है.

खूप आवडली