कवच कुंडले

ड्ब्ल्यु.एच्.ओ. मधला कामाचा ३ रा दिवस. एकंदरीत कामाचे स्वरुप फारसे कळले नव्हते.
टीम मीटींग ला बोलावणे आले. व्यासपिठावर दिग्गज मंड्ळी बसली होती. साहेब आल्यावर सगळी उठून उभी राहिली. आम्ही पण सलामी दिली. त्यांनी "टेक युवर सिट" म्हट्ल्यावर बसलो बापडे. हे स्पेशल ऑफिसर टू गवरमेंट ऑफ इंडिया फॅमिली प्लॅनिंग होते.पहिल्याच वाक्यात आमची दाणादाण उडाली. एकंदरीत आपला साहेब सोलकर आहे हे लगेच समजले. त्यांच्या भाषणाचा साधारण गोषवारा खालीलप्रमाणे:
If anyone of you is a pancy foot quit today. There is no room for weaklings here. You have joined worst possible profession for living. So quit today. I will tell you why?
The population will hurl at you pure unadultereted shit. Be ready for it. Depression, Disorientation,Diabetes are occupational hazards of this profession.So quit today.
माझ्या साथिदाराचा चेहेरा ढगाळला. तो काहितरी बोलणार हे मला कळले. ओठ न हलवता त्याला गप्प बसायला सांगितले.(शाळेत शिकलेली कला)
Unfortunately in India, sex is a dirty word. You cannot speak directly about it. So you will be trained in slang language, roundabout reach, and speaking between two lines. Unless you become expert, you will not be able to produce results. And I donot want laggards around me. Population will hate you for helping them.
They will hurl stones at you for solving their problems. You will need a very strong mind to deal with the stress of this job. And if you do not have it quit today. My team will help to develop this strong mind but you will have to devise your own methods to keep your mind safe and save it from going bananas. Report to me within 24 hrs. about your plans. दोन तास साहेब न थांबता बोलले इतर विषयाबद्द्ल.
मीटींग संपल्यावर मणामणाचे पाय उचलत खाली आलो. साथिदाराची अवस्था बघण्यासारखी झाली होती. लांबून आला होता बिचारा पोटापाण्याकरिता.चहा पोटात गेल्यावर बोलायला लागला बापडा.
तो:तू काय करणार आहेस. मी सोडतो.
मी: एवढ्यात मी सोडणार नाही. तू रेडा, मी रेडा. हा साहेब ज्ञानेश्वर दिसतो आहे. संधी सोडण्यात अर्थ नाही.
तो: अरे पण केवढे कठीण आहे हे काम.
मी: पगार दुप्पट आहे ना?
तो: अरे पण दगड खायचे.
मी: अरे ते फक्त बोलण्यापुरता. मदत करायला गेलेल्याला कोण दगड मारेल. साहेब फक्त माणसामधील काही घाणुस लोकांबद्द्ल बोलत आहेत. तुला कोणी वाकडा भेट्ला की दे माझ्या टेबलवर पाठ्वून.(मी किती चूक होतो ते मला एक वर्षात कळणार होते.)
दुस-या दिवशी काय रिपोर्ट करायचा तेवढाच विचार करु आता.
रात्रभर विचार केला. पण उत्तर सापडले नाही. सकाळी ऑफिसला जाताना नजर पड्ली आयडियल (दादर)मधल्या एका पुस्तकावर. नाव होते "बटाट्याची चाळ". म्हटलो सुटलो आता.
रिपोर्टींग मध्ये माझा नंबर आला. साहेबाला पु.ल्.देशपांडे ह्या जादुगाराची ४ पुस्तके दाखविली. साहेब हसला. म्हणाला -""गुड बॉय. करेक्ट चॉइस, नाईस स्ट्रॅटेजी"
नंतर ७ वर्षे दिवसाला १८ तास त्या खदाणीत काम करताना मी कधीच वेडा झालो नाही.
त्रास वाढला की रात्री दोन प्रकरणे वाचून काढायचो. सकाळी एकदम फिट्ट. जाता जाता: फॅमिली प्लॅनींगला आता फॅमिली वेल्फेअर म्हणतात. वेल्फेअर म्हट्ल्यामुळे भावना दुखावल्या जात नाहीत म्हणे समाजाच्या.नेमक्या कुठल्या हे मी सांगायला हवे का?
क्रमशः इलाज नाही.विज केंव्हाही जाईल. पुढील भागात कवच कुंडलांची म्हणजेच भाईकाकांची भेट. बरोबर भक्ती बर्वे आणि माझे मित्र सतिश दुभाशी.