तिथे ओठंगून उभी...

रानपाखरांची घरे अंगीखांदी जे माळते
असे झाड फुलताना पान पान किल्बिलते

क्षितीजाशी विझताना चांदणे जे उसासते
त्याचे पहाटे पहाटे जीवघेणे गीत होते

रानावनातून नदी जेव्हा खळाळत जाते
ऐलपैलतीरी तिचे पाण-पैंजण वाजते

फुफाटल्या मातीवर मृग शिंपण घालते
तेव्हा अत्तराची कुपी आसमंती ओसंडते

नाद-शब्द-ताल-गंध जिथे काळजा भिडते
तिथे ओठंगून उभी..

...एक कविता असते