भास...

ओलावत नाहीत पापण्या,
भिजून जातात...
तुझे-माझे-आपले क्षण
नव्याने रूजून येतात...
संधिप्रकाश पसरतो
मनभर, आभाळभर...
समुद्रही उसळतो
स्वार होतो लाटांवर...
दिसू लागतो एक पुल
समुद्रात आकार घेणारा...
जाणवतो एक स्पर्श
हात हाती देणारा...
भास कुठला
हा की तो
कळत नाही...
नशीबाच्या मुर्ख रेषा
काही केल्या जुळत नाहीत...
उरतो उद्वेग, शरणागती...
वर्षं वर्षं उलटून जातात
तरी उरतात कशी नाती...