(मी बी संत्री खाईन म्हन्तो) : सावजी रस्सा

ह्या ह्या ह्या!
स्वामिज्जी की म'हान रचनाएं.

कंपूमध्ये स्वागत आहे स्वामीम्हाराजजी.

स्वाम्या भुसनळ्या !! =))

लैच खास न जी! सगरा मार्केट साफ केला ना जी

मी बी पत्ता मागीन म्हणतो : पश्चिम वैदर्भी तर्री
लोकाईच्या गावी जाईन म्हणतो

मी बी पत्ता मागीन म्हनतो .. !!
माया प्रतिसादाला भाव
भेटन काय, न भेटन काय
मले गडे काढाची
जल्मापासून सवयच हाय

तरी बी भांडण करीन म्हनतो
मी बी पत्ता मागीन म्हनतो .. !!

स्वाम्या लयच भारी !!

खिक्क

स्वामी नीच हाय. पण त्याची खुदगब्बर स्टाईल लै दिलखेचक हाय.
कृपा माडरी स्वामी.

स्वामी नीच हाय. पण त्याची खुदगब्बर स्टाईल लै दिलखेचक हाय.
कृपा माडरी स्वामी.

जमलय

जमलंय

स्वामी धरून कंपू आणि झुंडीतल्या सर्व लोकांचा आणि त्यांच्या कंपूबाजीचा आणि झुंडशाहीचा निषेध.
बाकी कविता लै झ्याक( अर्रर्र मला कवितेतील "क" सुद्धा कळत नाही) तेंव्हा हा प्रतिसाद बाद धरावा.

संत्री खाण्यापेक्षा संत्र्याची पिण्यात जास्त मजा आहे लोकांना समजेल तो सुदिन. संत्रा शेतकरी संघटने तर्फे संत्रा उत्पादकांवर पिढ्यानुपिढ्या होणारा अन्याय दूर व्हावा ह्या उदात्त हेतूने त्यांना घरीच गाळीपाची घरगुती भट्टी लावण्यासाठी लोन देण्याची मी सरकारला विनंती करत आहे.

देशी पद्धतीने कशी बनवावी याची रेसेपी तयार आहे. मागणी तसा पुरवठा या तत्त्वावर मिळेल.

ह्याला म्हणतात घरचा आहेर!! =))

-निर्भय

हापूस आंब्यांवर अन्याय केल्याचा णिशेध!

=))

विडंबन आवडले! =))

मी बी मंत्री होईन म्हणतो : नागपुरी तडका
या कवितेचे विडंबन केल्याबद्दल धन्यवाद!
एखाद्या कवितेचे विडंबन होणे किंवा विडंबन करावेसे वाटणे हे त्या कवीचे आणि कवितेचे फार मोठे यश असते. कवितेचा आशय किंवा आकृतीबंध म्हणजे दोन किंवा एक किंवा दोन्हीही जेव्हा रसिकाच्या थेट हृदयाच्या आरपार जाते, रसिकाला खुणावते किंवा वेड लावते तेव्हाच ती कविता सफल होते, असे मला वाटते. आणि अशीच सफल कविता विडंबनाला पात्र ठरत असते. कवितेचे विडंबन म्हणजे रसिकाने कवीच्या कौशल्याला दिलखुलास दाद असते.

आता या कवितेच्या विडंबनकाराला असेही वाटेल की मी जे वर लिहिले ते खोटे आहे. मी तर मूळ कवीची चेष्टा करण्यासाठी, टर उडवण्यासाठी हे विडंबन केले आहे, हे निखालस असत्य असून त्या विडंनकाराने करून घेतलेली स्वतःची फसगत आहे.

विडंबनकाराने आता हे लक्षात घ्यावे;

मूळ कवितेच्या कविचे आणि विडंबनकाराचे कवितेच्या आकृतीबंधाशी मतभेद नसून कवितेतल्या आशयाशी मतभेद आहे किंवा कवितेबाहेरच्या व्यक्तीगत आकसाशी निगडीत आहे.

पण या विडंबनाने मूळ कवितेच्या आशयाला कुठेही धक्का लागलेला नाही किंवा कवीच्या व्यक्तीगत विचारधारेलाही धक्का लागलेला नाही.

कवितेच्या आकृतीबंधाने विडंबनकारावर मोहिनी घातली, असा त्याचा अर्थ असल्याने मूळ कविता ही कवीची अत्यंत सफल कलाकृती असल्याचे सिद्ध होत आहे.

मात्र विडंबनाच्या खाली किंवा वर मूळ कवितेची लिंक द्यायला हवी होती. पण मानवी मनाचा कोतेपणा लक्षात घेतला तर त्यातही काही वावगे वाटून घेण्याची आवश्यकता उरत नाही.

(ही पोस्ट लिहिताना मी प्रताधिकाराच्या बाबीकडे दुर्ल्क्ष केले आहे)

- गंगाधर मुटे

विडंबनाबद्दल खास नजराना म्हणून एक शेर पेश करतो. विडंबनकाराने सहर्ष स्विकार करावा, अशी अपेक्षा आहे.

सोकावलेल्या अंधाराला, इशारा आज कळला पाहिजे
वादळ येऊ दे कितीही पण, हा दीप आज जळला पाहिजे

(मिसळपाववर पूर्वप्रकाशित)