ती विलासीने मदालसा,मिठीत कैद होती
अनंग कथा ऐकण्यात, ति जरा गुंग झाली असावी
चुंबीत अधर लाल,लागता हात उरोजास
कोवळी लावण्य कळी ,ती जरा लाजली असावी
घुसता आरपार तो मदन शर हृदयात
रतीसम सुंदरी ,ती जरा घायाळ झाली असावी
कुरवाळीता ,त्या मोकळ्या रेशीम कुंतलास
त्या काम गंधाने, ती जरा बेभान झाली असावी
मधाळ हसून,टाकता कटाक्ष त्या दर्पणात
तो भंगला पाहून,ती जरा चकित झाली असावी
अर्पीता कोवळी कोरी तनू, ह्या पौरुषाला
ती कोमलांगी ,पौरुषा पुढे हरली असावी
Avinash
प्रतिक्रिया
31 May 2016 - 11:30 am | प्रचेतस
काय अकुकाका,
काय खरं नाय तुमचं.
31 May 2016 - 12:02 pm | चांदणे संदीप
कविता आवडली!
Sandy
31 May 2016 - 11:51 am | डायवर
मी तुमच्या कवितांचा आणि लेखांचा फ्यान झालो आहे. तुम्ही असेच लिहित राहा. पण काही ओळींचा अर्थ समजत नाही. अंदाज बांधावा लागतो, हि तुमची चुकी नसून माझे अज्ञान आहे.
31 May 2016 - 11:54 am | अभ्या..
च्यामारी अकुकाका रंगात
गाडी सुटली बुंगाट