पोर्ट्रेट

पोर्ट्रेट म्हणजे रूढार्थाने चेहरा चितारणे

पेन्सिल, चारकोल , शाई , रंग असं काहीही वापरून

पोर्ट्रेट म्हणजे सर्वसाधारणपणे

एक कपाळ ,

भव्य ( भव्य कपाळ वाले लोक भाग्यवान किंवा श्रीमंत असतात असं म्हणतात)

किंवा अरुंद ,

आठ्यांनी भरलेलं किंवा अगदी सपाट

जी ए कुलकर्णींच्या कथेतली कपाळावरची तटाटलेली शीर दाखवणारं

कपाळावर आलेली केसांची बट

किंवा चक्क टक्कल

दोन भुवया

पांढऱ्या किंवा काळ्या कुळकुळीत

सुबक कापलेल्या किंवा

शरीरावरील सर्वात दुर्लक्षित भागांपैकी एक

एकमेकींना न जोडलेल्या

एकमेकींना जोडलेल्या ( असे लोक भाग्यवान किंवा श्रीमंत असतात असं म्हणतात)

दोन नाकपुड्या असलेलं एक नाक

बसकं,फेंदाडं, चाफेकळी,

इत्यादी

नाकाचं काम आहे श्वास घेणं ,

संपूर्ण शरीरयंत्र जिवंत ठेवणं

नाकाखाली दोन ओठ

मग ते कसेही असोत

पातळ , जाड , फाटलेले , लिपस्टिक लावलेले ,

खरं बोलणारे , खोटं बोलणारे

ओठांवर मिशी किंवा लव किंवा काहीच नाही

ओठांखाली हनुवटी

दोन बाजूला दोन गाल ,

मऊ , भरड , देवीचे वन असलेले , सुरकुतलेले ,

पावडर चोपडलेले,

कल्ले असलेले , बिनकल्ली, एककल्ली

बिन दाढीचे , दाढी वाले , नुकतीच दाढी केलेले

दोन बाजूला दोन कान

कानाची रचना कॉम्प्लीकेटेड च

कानाच्या पाळ्या

लांब , ओघळलेल्या, घट्ट , टोचलेल्या , बिन टोचलेल्या वगैरे

तिखट कान , बहिरे कान , बिरबलाच्या गोष्टीतले कान

कान ऐकत राहतात जे कानावर पडते ते ,

बंद पडेपर्यंत कायम ऐकत राहतात

दोन डोळे ,

खोबणीत बसवलेले

पापण्यांखाली सुरक्षित

झोपाळू , संशयी ,

आसुसलेले , विरहानं व्याकूळ झालेले

चतुर , लोभस , अनुरक्त ,

क्रोधाग्नि नं लाल झालेले

भावविभोर , चिंताग्रस्त , दूरवर पाहणारे , वाट पाहून थकलेले

निराश , आशा-निराशेच्या गोंधळात अडकलेले , धसमुसळे

विचारी , स्वार्थसंपृक्त, अर्धोन्मीलित

मनासारखा स्वर लागल्यावर आपोआप बंद होणारे , किंवा आभाळाकडे पाहणारे

अश्रू लपवणारे , अश्रूंना झटकन वाट करून देणारे

स्मरणरंजनात रमलेले, करारी

व्यवहारी ,

काळे, तपकिरी , हिरवे , करडे , कोरडे , निळे

अगदी कुठल्याही रंगाचे

पोर्ट्रेट करत असताना उतरतो मी चेहऱ्याच्या तंतुंमध्ये

त्वचेचे अणुरेणु , पोट , रंग , प्रकाश, सावल्या , वास

हे सगळं जवळून पाहतो , अगदी एकरूप होऊन

कधी अंतर ठेवून

चेहऱ्याच्या मागे खोल कुठेतरी बुडी मारतो ,

दृश्य चेहरा बनवणाऱ्या अदृश्य चेहऱ्यात

in short

मी पोर्ट्रेट बनवतो