दिव्यचक्षु

हाण्ण तेजायला. काम करू करू वैतागलेला अभ्य एकदम डोळ्यांसमोर उभा राहिला.

एजन्सी बदला. ;)

वाह !

कामसु हुशार होतकरु अभ्या !

अरे रे !

काय डिझाईन बिघडलंय कवीचं... पण कविता मात्र जबर झालीय!

नव्याने लिहा "प्रुफे " तपासा, काय जमेल ते तपासा...

सभीक्षक नाखु

स्वगतः जबरी लिहिलयं... ही खरी वास्तववादी कवीता... बाकी सारं जोडकाम उर्फ जुगाड

खफवर आत्ताच खरडून आले तेच कॉपी पेस्ट,

Thu, 03/12/2015 - 15:24
ऑफिस लौकरात लौकर सोडलं पाहिजे हे कळतंय पण वळवता येत नाहीये

अप्रतिम कविता
हजारो कॅम्पेननंतर येणारे एखादे ग्रेट डीप्रेशन
या कवितेवरुन सर्वात अगोदर माझाच हा शेर आठवला
इसकी मांकी, मुझे रोके प्रिंट करनेसे कहां है वो प्रुफ
क्लायंट मेरे पीछे है तो डेडलाईन मेरे आगे
ग्रेट डीप्रेशन. खरचं इतक्या वेळा ती क्लायंट ब्रीफं वाचलेली पण त्यातुन असे एखादे डीप्रेशन जन्माला येऊ
शकते असे कधीच वाटले नाही.
डिझाईनर होतोय क्रियेटिव्हली नि:संतान
ही ओळ तर विलक्षणच म्हणावी ही ओळ वाचल्यावरच दोन चार घाणेरड्या शिव्या आल्या भळ्ळकन् !
धन्यवाद अभ्या... जी
अनेक धन्यवाद !

प्रतिभावंतांच्या कथा आणि व्यथा.

भारी वाटतंय जे काय आहे ते.

हेहेहे!!! ;-)

मूळ पेर्णा हुच्च असल्याने अजिबात झेपली नव्हती. पण ह्या कवितेतली साध्या सोप्या शब्दांत व्यक्त केलेली डिझाईनरची व्यथा काळजाला भिडली.

बॉबौ!! असं कधीपासून व्हायला लागलं अभ्या? =))

मूळ पेर्ने वर आत्ताच डोकं आपटून आले....तर समोर हे!
अभ्या भौ , होतं असं!!! सिद्धेश्वर तळ्याकाठी चक्कर मारून ये.

रच्याकने, कविता चांगली आलीय.

झकास आहे. विडंबन नाही, याला मी सुडंबन म्हणेन. निओकॉर्टेक्समध्ये अगदीच सन्नाटा असलेल्यांना समजायला सोपे व्हर्जन.
शिवाय या निमित्ताने मूळ दिव्य पेर्णा डोळ्याखालून घालण्याचे कष्ट आणखी काही लोकांनी घेतले असतील; त्याबद्दल धन्यवाद!

एका मास्टरस्ट्रोक कन्सेप्टच्या जन्माची प्रार्थना करतो.

आमेन!

खरं तर हे विडंबन वाटत नाही, तर स्वतंत्र अभिव्यक्ती वाटते.
पण 'अभ्या..' टच नसलेली.....

जबरा

हृदयस्पर्शक !

डोंबिवली फास्ट, सारखी एक बॅट हाताशी ठेवा.