"द्वारकेचा राणा"

छान

अगदी वेळेवर आणि छान !
पंढरीचा नाथ ,विठु,इट्टल हेच अधिक ऐकतो, द्वारकेचा राणा कमीच.

वाहतो प्रवाह ओलांडून काळा,

छानच आहे. वरील ओळी वाचून "रात्र काळी घागर काळी" याची आठवण आली. आणि मग कविता आनखीच आवडली.

समूहाची धुंदी नादावते माथा,

हे मात्र खरे! सामूहिक उपासनेचा हा फायदा. भक्ती अनेक पटींनी ताकदवान होते. अष्टसात्विक भाव अशा वेळीस चटकन अनावर होतात. चपखल शव्दरचना!

राम कृष्ण व विट्ठल या कल्पनांचे एकत्व नेहमीच भावते>>>
पंढरीचा विट्ठल म्हणजे द्वारकेचाच राणाच . एकदा श्रीकृष्ण रुक्मिणी मध्ये काही वाद झाला . रुक्मिणी तिच्या माहेरी विदर्भात निघून गेलि. तिला समजवण्यासाठी निघालेल्या श्री क्रीष्णाना आपल्या भक्त पुंडलिकाची आठवण झाली . ते त्याच्या घरी घेले तेव्हा पुंडलिक आईवडिलांची सेवा करीत होता . (हाच पुंडलिक आधी आई बापाला शिव्या घालायचा .वय गेलेला मुलगा होता तो . नंतर तो अंतर्बाह्य बदलला . नक्की काय झालं होतं कुणाला माहित आहे का ? ). आईचं डोकं मांडीवर घेवून चेपत होता . आईला झोप लागलेली . उठता येईना म्हणून त्याने तिथे पडलेली वीट पांडुरंगाला बसायला दिली . देव त्याच्यावर उभा राहिला आणि अजून उभाच आहे .

त्यानंतर प्रत्येक एकादशीला लोक भजन कीर्तन करत देवाच्या दर्शनाला येवू लागले . वैष्णव संप्रदायात एकादशीचं फार महत्व आहे . दूरच्या लोकांना प्रत्येक एकादशीला यायला जमत नसल्यामुळे त्यांनी आषाढी एकादशीला दर्शन घ्यायचं ठरवलं आणि वारीची प्रथा सुरु झाली .

पांडुरंग म्हणजे नेमका कोणता रंग ? काळा नसेल तर विठ्ठलाला काळा का म्हणतात ?

- अवघा रंग एक झाला मनी रंगला श्रीरंग.

ओहो

हा आयडी कविताही करतो तर :)

मस्तच रे

छान कविता , द्वारकेचा राणा ऐकलेलं नाही पण "जोंधळाच्या भाकरीला चव लय न्यारी... पंढरीचा राणा येई जनाईच्या घरी.." हे ऐकलंय.

शैलेन्द्रची कविता म्हणून आश्चर्य नाही वाटलं. तुला लिहिता येतंच! बुद्धि आणि मन यात द्वंद्व चालूच असतं. छान लिहिलं आहेस.

छान आहे कविता.आवडली.

अतिशय सुंदर आणि लयबद्ध .