(अनुवादीत. कवी--फारूक जामी)
प्रतिमा तुझी माझ्या हृदया जवळी
वस्ति वसविली मी अगदी जगावेगळी
दैव माझे सजवूनी दिलास तू आकार
निष्कामी मला तू बनविलेस मुर्तिकार
शब्द नी शब्द ठेविला मी हृदया जवळी
वस्ति वसविली मी अगदी जगावेगळी
आणूनी स्मरणात केली मी पुजा रात्रंदिनी
अचंबीत झालो ततक्ष्णी पाउलांची निशाणी पाहूनी
झुकवूनी मस्तक माझे वाहतो फुलांची ओंजळी
वस्ति वसविली मी अगदी जगावेगळी
करूनी गीतांची माला वाहिली मी तुझ्या गळी
दूर राहूनी पुकारले तुला सकाळ संध्याकाळी
कोणत्या कारणी दिलीस शिक्षा अशी आगळी
वस्ति वसविली मी अगदी जगावेगळी
श्रीकृष्ण सामंत