बस मी आणि बाळ

बसमध्ये धक्के खात उभा होतो
आसनस्थ होण्याचा मार्ग शोधत होतो

आसनस्थ झाल्यावर खिडकी शोधु लागलो
प्रवासात या अपेक्ष्ांचे सामानही बाळगलो

सगळ मिळवुनही धक्के लागतच होते
सवयीप्रमाणे डोळे सर्वत्र फिरत होते

समोरच्या सिटवर बाळाला हसताना पाहिले
पण हसण्याचे कारण नाही गवसले

अपेक्ष्ांचे सामान त्याच्यासोबत दिसले नाही
म्हणुनच हसण्याला कारणही लागले नाही

पुढच्या प्रवासातही धक्के बरेच बसले
पण गालावरचे हसु तसेच राहिले.