दुःखामधे सुख लपलेले असते साजणा रे!

(अनुवादीत. कवी-मदन भारती )

गगन समजे चंद्र सुखी चंद्र म्हणे तारे
लाटा सागराच्या म्हणती सुखी असती किनारे
दुःखामधे सुख लपलेले असते साजणा रे!

पर्वत राशी दूरूनी पाहूनी दिसती सुंदर छोटे
जवळ जाऊनी दृष्य पाहता भासती दगडी गोटे
कळी समजे बाग सुखी बाग म्हणे बहारे
दुःखामधे सुख लपलेले असते साजणा रे!

रात्र काळी म्हणते मनी दिवसा असे उजाळ
दिवस गरमीचे म्हणती गार ती संध्याकाळ
झडली पाने झाडावरूनी म्हणती सुखी वर्षाला
जलधरा सुखी म्हणते उन्ह ते रखरखणारे
दुःखामधे सुख लपलेले असते साजणा रे!

निर्धन माणूस हाव धनाची मनात धरी रे
धनवानाला चैन नसे जमवूनी माया उरी रे
एकमेका सुखी पाहूनी सुख स्वतः पुकारे
दुःखामधे सुख लपलेले असते साजणा रे!

श्रीकृष्ण सामंत