एबीएस वाली रिक्षा

एबीएस आहे, त्यामुळे टेन्शन नाही.'
खरे की काय ?

=)) भनाट लिव्हलय राव.
असे अनुभव कधी काळी घेतलेत.

मस्तच लिहीलंय!

एबीएस असो नाहितर दुसरे कांही. पण रिक्षाचा वेग प्रमाणात असावा. तीन चाकांचा तो पांगुळगाडा कधी उलटेल सांगता येत नाही. माझ्या एका मित्राच्या हाताची ३ बोटे फ्रॅक्चर झाली आहेत. जीवावरचं बोटावर निभावलं.

पण रिक्षातून जाताना फार विचित्र अनुभव येतात. आम्ही असेच एकदा "जेट" रिक्षातून जात होतो. मी, नवरा, माझी मावशी आणि दीड वर्षाचा मुलगा. रिक्षावाल्याला हळू घे सांगूनही तो अजिबात ऐकायला तयार नव्हता. आणि अचानक बाजूच्या गल्लीतून सुसाट वेगाने एक ट्रॅक्स रस्त्यावर आली. दोघेही भयंकर स्पीडमधे होते. त्याला चुकवण्यासाठी रिक्षावाल्याने रिक्षा अचानक ९० अंशात वळवायचा प्रयत्न केला. २ गोलांट्या खाऊन रिक्षा एका बाजूवर कलंडली. आमच्या मागच्या बाजूला ठेवलेले नारळाचे पोते मावशीच्या अंगावर पडले. नवर्‍याने प्रसंगावधान राखून मुलाला आपल्या हातावर तोलून धरले. मी कुठे कशी पडले आता आठवतही नाही. जरा भानावर आले तेव्हा मुलगा आकांताने रडत होता आणि मी त्याला जवळ घेण्यासाठी आंधळ्यासारखी शोधत होते एवढंच आठवतंय. रस्त्यावरचे लोक आमची चौकशी करत आहेत हे पाहून ट्रॅक्सवाला सरळ पळून गेला.

नशीब म्हणून कोणालाही गंभीर दुखापत झाली नाही. मुका मार आणि खरचटणे एवढ्यावर सगळे कसे सुटलो माहित नाही. पण त्या दिवसापासून आजपर्यंत माझ्या मनात समोरून गाडी येताना पाहिली की एक भीती दाटून येते. १५ वर्षे झाली पण त्यातून अजून बाहेर पडू शकले नाहीये.

पुढ्यच्या काचेवरचं 'सिर्फ तुम' आणि मोबाइल नं., आरशावरचे रेडीयमचे दोन डोळे आणि फुल्ल बास वाला टेप असला तरच ती खरी रिक्षा. :)

या. या. तुम्हीच बाकी होता आता.
आता येतील सारे जण आमच्यासारख्या रिक्षावाल्यांना झोडपायला. अहो पण जरा वेगात नेली रिक्षा तर लगेच जेट होते का?
तुमच्या ऑड्या, जाझ, करोला, क्रूझर, फिएस्टा झालंच तर पोलो अगदीच नाही तर सफारी, मंझा गेला बाजार स्क्रॉर्पीओ अगदीच नाही तर स्वीप्ट, अल्टो वेगाने हाकलल्या तर चालते तुम्हाला.

गाडीत (म्हणजे रिक्षात हो) टकारा स्पिकर अन झंकार सर्कीट असेल ना तर काय भन्नाट मजा येते माहीत आहे का रिक्षा चालवण्याची. नुसती झिंग. अन त्यातल्या त्यात जर का पुडी लावून बसलो ना बाप तर एकदम पायलट! हां कधीकधी मामा आडवा येतो पन मग त्याला मामा बनवावा लागते नाय तर मग पन्नास-शंभरची पत्ती गूल.

पन मजा आहे ब्वॉ या धंद्यात. साली कुनाची किटकिट नाही. आपन आपले राजे. सकाळी उठायचे, आवरलं की धंद्यावर. या कधी मधी पव्वनन्नगरच्या स्टॉपवर. तिथंच आसते आपली गाडी. काय बोल्तो?

- पाभे रिक्षावाला.

रिक्षावाला प्रमाणाबाहेर वेगाने रिक्षा चालवत असेल तर त्याला वेग आवरण्यास सांगावे. तरीही त्याने नाही ऐकले तर रिक्षा उभी करण्यास सांगून रिक्षा सोडून द्यावी. तेही जमत नसेल तर रिक्षाच्या आंत रिक्षाचा क्रमांक लिहिलेला असतो. तुमच्या भ्रमणध्वनीतील कॅमेराने त्याचे (रिक्षा क्रमांकाचे) छायाचित्र काढून 'पोलीसात तक्रार करतो असा दम द्यावा.' ह्याचा परिणाम होतोच होतो.
मी एकदा मुंबई विमानतळावरून घरी जात असताना टॅक्सीवाल्याने लाल सिग्नल ओलांडला.(पहाटे ५.३० वाजता). मी त्याला ताबडतोब सांगितले, 'लाल सिग्नल तोडायचा नाही. अगदी रस्त्यावर एकही वाहन नसेल तरीही थांबायचे.' त्याने ऐकले. सर्व सिग्नल व्यवस्थित पाळले. घरी सुखरुप पोहोचल्यावर तो म्हणाला,' साहेब, तुम्ही पहिले भेटलात सिग्नल पाळायला सांगणारे. बाकी सर्व प्रवासी गाडी पळवायला सांगतात. पोलीसाने पकडले तर मी दंड भरेन असा विश्वास देतात.' मी त्याला म्हणालो,' आणि अपघातात तुम्ही मेलात किंवा दोन्ही पाय तुटून जन्मभरासाठी पांगळे झालात तर तो प्रवासी तुमच्यासाठी काय करतो? स्वतःच्या कुटुंबासाठी, मुलांसाठी जीवाला सांभाळा. असा प्रवासी आग्रह करू लागला तर त्याला अर्ध्या रस्त्यात उतरवून टाका. भलत्या मोहाला बळी पडू नका.' पटलं असावं त्याला.

बाबौ! अशा रिक्षा असतात. वेगात चालवणे- रिक्षा व मिटर दोन्ही, गाणी लावणे, एक तेरा सहारा, अण्णांची कृपा या सारखे प्रकार वाहनावर गोंदवून घेणे, मनात येईल तसे वळणे, ओलांडणे, तोडणे इ. असे फक्त पुण्यातच आहे वाटल्याने आधी अभिमान तरी होता पण इतर गावच्या रिक्षावाल्यांनी कॉपी मारलीन् (त्या गावचे लोकच सांगतात). चेन्नैच्या रिक्षावाल्यांनी तर अस्सा हिसका दावलाय की बात नको!दिल्लीकर रिक्षावाल्यानीही फसवून झाले आहे.
पुण्यात माझ्या घरापासून माहेरापर्यंत साठ ते एकशेवीसपर्यंत कितीही रुपये एका भारतवारीत दिले आहेत. भांडणे, बा चा बा ची, बघे गोळा होईपर्यंत करून झाले. पण मेले ऐकत नाहीत. माझी मैत्रिण उलटलेल्या रिक्षाखाली होती तर बघे फक्त चर्चा करत बसले होते. एखाद्या मिनिटात तिने स्वत:ला अपघातातून सावरले आणि दुसर्‍या बाजूने सरपटत बाहेर आली तरी लोक आपली चर्चा करतायत की आतल्या मुलीला कसे काढायचे. ;) एकदा तर एक रिक्षेवाला निलायम टॉकीजच्या समोरून जाताना शिनेमाचे पोस्टर बघत चालवत होता. मला भीती हीच की आपटतोय का. काही नाही बरे नेलेन्.

किक फक्त रिक्षाला बसली नव्हती ! :) :)

छान लेख

पुण्यातले माहीत नाही, पण मुंबईतले रिक्षावाले एकेकाळी ईथून तिथून मिथुनची स्टाईल मारायचे. मग रजनीकांतची मारू लागले. त्यानंतर रवीकिशन वगैरे. हल्लीची कल्पना नाही पण मराठी लोकांनी या धंद्यात मोठ्या संख्येने उतरणे गरजेचे एवढे नक्की.

शेअर रिक्षा हा एक आणखी भन्नाट प्रकार,
यात मागे तीन कोंबून बसलेले असतातच. भले मग ते कोणत्याही साई़जचे प्रवासी असोत, क्वांटींटी नंबरमध्ये तीनच. याउपर रिक्षावाल्याच्या ७० टक्के सीटवर चौथा पॅसेंजर बसवला जातो. उरलेल्या ३० टक्केवर रिक्षावाला प्रभूदेवाच्या वरताण कंबर लचकवून बसतो आणि त्याच पोजिशनमध्ये ट्राफिकमध्ये वाट शोधत, सिग्नलचे नियम धाब्यावर बसवत रिक्षा चालवतो. सिग्नल चुकवायच्या नादात वेळप्रसंगी हायवेवरच्या वॉल्वो बसेसना देखाल कट मारून जायची हिंमत असते यांच्या अंगात हे विशेष.

जस्ट वेटिंग फॉर द ग्रीन लाईट. आँ ???!!!

हा नक्कीच पुण्यातला रिक्षावाला नाही ! पुण्यात लाईट ग्रीन होईपर्यंत वाट पाहणे हे भ्याडपणाचे लक्षण समजले जाते... आणि या मोहिमेत पुणेरी रिक्षावाल्यांचा एक लंबर्चा सिंहाचा वाटा आहे... खबर्दार जर कोणी त्याला धक्का लाव्ला तर्र ;) :)