रेशिमगाठी

मुखवटे कितीक घडविते
लावून वर्ख ती फसव्या हास्यासाठी
हट्टाने बांधत बसते
तुटल्या नात्यांच्या सुटल्या रेशिमगाठी

मस्त!! तुफान!!! भन्नाट !!!!

छान रचना!

हं!
वाचुन एक उसासा दाटला मनात.

ती अलिप्त होउन लिहिते

आजकाल तिने लिहीणेही सोडून दिले आहे.

हट्टाने बांधत बसते
तुटल्या नात्यांच्या सुटल्या रेशिमगाठी

त्या अश्या बांधल्या जात नाहीत हे तिला कसे आणि कधी समजणार, कोण समजवणार?

ती एकदा दिसली मजला
आरश्यात पाहता पाहता
मी ओळखले तिजला नाही
आसवात हरवून जाता
कवितेवर प्रतिसाद देण्यासाठी जीव थार्‍यावर नाही. या निमित्ताने नानांची एक जुनी कविता आठवली " हे अताशा मला काय होते" असे काहीसे शीर्षक होते....

अतिशय सुंदर कविता ..... खूपच छान मांडली आहे रचना !!अप्रतिम !!

वा! सुंदर!

छान आहे.

क्रांती ... तु खरच शतजन्मी मीरा !

मी तुझ्या दोन कविता आईला वाचुन दाखवल्या .
जस्ट फक्त इमॅजिन कर किती कौतुकाने ऐकत होती ती .. खुप छान वाटलं मला ..
थॅंक्स डीअर .

सुंदर!

सुंदर कविता .

मुखवटे कितीक घडविते
लावून वर्ख ती फसव्या हास्यासाठी
हट्टाने बांधत बसते
तुटल्या नात्यांच्या सुटल्या रेशिमगाठी

काळजावर रेघ उमटावी असे शब्द .. सलाम..

खूपच सुंदर!!

अप्रतिम रचना आहे ही