मनाचिया अंगणात
मनाचिया अंगणात दरवळतो हा वसंत
संगतीस नाहिस तू , ठुसठुसते हीच खंत !
गुरफटलो अवचित मी , मोकळ्यां केसांत तुझ्या
तप भंगले महर्षिंचे , मी कुठला होय संत?
भिजलेल्या रात्रींच्या आठवणी त्या अनंत
जगण्याचे श्वास ज्यांस नसे आदी नसे अंत !
संवेदनांच्या पल्याड , जाऊन मी तिष्ठतोय
होशील ना माझी मग, जन्माची सरताच भिंत ?
-----------------------उदय गंगाधर सप्रे-ठाणे------१८ मे, २००८------------
आम्हांस इथे ही भेटा.....
कलास्वाद : http://uday-saprem.blogspot.com/
कवितांजली :http://uday-sapre.blogspot.com/
प्रतिक्रिया
18 May 2008 - 6:24 pm | शितल
सुद॑र काव्य रचना.
18 May 2008 - 9:36 pm | धमाल मुलगा
हे खास आवडलं. :)
उदयराव,
स्पष्ट सांगतो, राग नसावा, पण नाय बॉ भिडली ही गज़ल.
आणखी येऊद्या....छान...ह्याहून मस्त :)
18 May 2008 - 10:46 pm | उदय सप्रे
दोस्त,
तुमचा राग ठरवून पण येणे शक्य नाही !
असं होऊ शकतं , मी जीव तोडून लिहिलेलं सगळंच सगळ्यांना तेव्हढं भिडेलच असं नाहे, मई याहून चांगलं लिहिण्याचा नक्कीच प्रयत्न करीन.
उदय सप्रेम