दूर वाट अशी ही छळणारी
वळणावर अलगद निजणारी;
रात्र मोजती अंतर किती
अंतरावर तुझ्या ही सळणारी.
ह्रदयी टोचते ही पानगळ
मनास बोचतो गार वारा;
येशील कधी तु सांग सख्या रे
झुंझते वात ही विझणारी.
नागिण विरहाची भिरणारी
आवळते पाश भोवती मज असा;
येशील कधी तु सांग सख्या रे
विषदंश हर-क्षण ही घेणारी.
खडू आठवणींचे नदीत टाकतांना
तरंग एक एक उठणारी;
येशील कधी तु सांग सख्या रे
जगेल तरंग का ही विरणारी.
प्रतिक्रिया
16 Apr 2011 - 5:48 pm | ajay wankhede
खडू आठवणींचे नदीत टाकतांना
तरंग एक एक उठणारी;
येशील कधी तु सांग सख्या रे
जगेल तरंग का ही विरणारी.
मित्रा..प्रत्येक श्वास हा अनित्य आहे...तसेच जिवन पण ...
कविता आवडली.
18 Apr 2011 - 10:27 pm | गणेशा
पुन्हा अप्रतिम ...