व्याकूळसे उसासे टाकीत चाललो मी
आवेग आसवांनी झाकीत चाललो मी
माथ्यावरील जाचे ओझे युगायुगांचे
हा भार सोसवेना वाकीत चाललो मी
हा देह दग्ध होतो वणव्यात अंतरीच्या
वाटेवरी निखारे फेकीत चललो मी
मद्यास पूर येतो डोळ्यात आज माझ्या
प्याले उदासवाणे झोकीत चाललो मी
नाही कुणीच आले वाटेवरी पुसाया
का कोरडे खुलासे ऐकीत चाललो मी ?
हा क्रूर जीवघेणा रस्ता मला हवासा
होऊन पूर्ण त्याच्या अंकीत चाललो मी
-स्वानंद
http://amrutsanchay.blogspot.com/
प्रतिक्रिया
1 Sep 2010 - 10:26 pm | विश्नापा
खूपचं छान!
खास करुन...........
माथ्यावरील जाचे ओझे युगायुगांचे
हा भार सोसवेना वाकीत चाललो मी
1 Sep 2010 - 11:09 pm | शुचि
>> नाही कुणीच आले वाटेवरी पुसाया
का कोरडे खुलासे ऐकीत चाललो मी ? >>
वाचून गलबलून आलं. एकंदर कविताच करूण आहे.
2 Sep 2010 - 4:57 am | NEWYORKER
आपले काव्य आवडले. काव्याचा झोक गझलकडे झुकणारा वाटला. गजलेच्या नियमा प्रमाणे आपल्या चार पाच कडव्यान्ची
एक गजल होउ शकते. मराठीत गजला लिहील्या गेल्या पाहिजेत. आपले अभिनन्दन.
2 Sep 2010 - 8:15 am | निरन्जन वहालेकर
मद्यास पूर येतो डोळ्यात आज माझ्या
प्याले उदासवाणे झोकीत चाललो मी
व्वा ! क्या बात है ! ! ! अतिशय आवडली गझल
2 Sep 2010 - 9:51 am | मदनबाण
अप्रतिम... :)
2 Sep 2010 - 7:48 pm | स्वानंद मारुलकर
सर्वांनचे खूप खूप धन्यवाद.
3 Sep 2010 - 9:51 pm | बबु
कविते तुझी आठवण होते...
जेव्हां रक्तिम वर्ण पहातो
असो उषेचा वा क्रांतीचा
दिसतो कृषिवल वा श्रमजीवी
रण्रणत्या उन्ही विषमतेच्या
अंतर्मन घामेजते
कविते तुझी आठवण होते...