सद्गुरू माउली

आपण लक्षपूर्वक कविता वाचून केलेल्या कौतुका साठी आणि सूचनांसाठी मनापासून धन्यवाद .. फक्त मला लिहिताना काय अभिप्रेत होते ते मांडतो.. कदाचित तुम्ही म्हणता तसे शब्दांकन होताना चुकले असेलही..

>>अजपाचे संगती | एकारली वृत्ती |
>> ठाके सीता-पती | सन्निधानी ||

>>अजपाजप हा आपोआप व्हायचा असतो. करायचा नसतो.
>>त्यामुळे अजपाच्या संगती असे म्हणणे योग्य होणार नाही असे वाटते. >>चुभुद्याघ्या.

अजपाजप होतोच आहे... त्याची फक्त संगत करुन म्हणजे "अनुसंधान" ठेवुन वृत्ती एकाकार (पक्षी उपास्याशी तदाकार) झाली.. यात जप करणे अभिप्रेत नव्हते.

>>> स्व-स्थ राहोनी | राम नाम ध्यानी |
>>> लाभे पुण्य खाणी | आत्म वृत्ती ||

>>> आत्मवृत्तीची कळा | प्रेमे पाही सकळा |
>>>> दिसे सर्वत्र सावळा | चरा- चरी ||

>>>> "आत्मवृत्तीची कळा" हा शब्दप्रयोग नाही समजला.

आधीच्या ओवीतील " स्व-स्थ " अजपाजपाच्या अनुसंधानात प्राप्त झाली की इंद्रियांची बाहेरील धाव कमी होउन ती आत रमतात आणि ही अवस्था मुरली की आत्मवृत्ती ची अवस्था (आत्मस्थिती त रमण्याची.. रंगुन जाण्याची स्वाभाविक प्रवृत्ती ) येते.
या " आत्मवृत्तीची कळा " म्हणजे अशा वर वर्णन केलेल्या भावस्थिती ची अवस्था किंवा वैशिष्ट्य असे होते की सर्व चित्तवृत्ती निरभ्र होउन अ-द्वैताची व सर्व चराचरात "तो" च आहे ही अनुभूती येते व त्यातून येणारा शुद्ध प्रेम भाव बाळगला जातो.

>>>> नाम जप गोडी | जरी लाभे थोडी |
>>> साधने तोकडी | बाकी होती ||

>> बाकीची साधने "तोकडी" होत नाहीत. त्यांच्याकडे मन लागत नाही कारण >>> ते नामजपाकडे लागलेले आहे अशी ती अवस्था आहे. शब्दप्रयोग >>>> चुकलासा वाटतो. चुभुद्याघ्या.

यात असे म्हणायचे होते की एकदा नाम जपा तून मिळणारी गोडी चाखायला मिळाली की बाकी ची साधने त्यापुढे तोकडी वाटू लागतात ( म्हणजे नामाच्या गोडीतून मिळणा-या आनंदावस्थे प्रत ती इतर साधने नेतील का ? त्या पेक्षा आपले नामच छान आहे असे वाटू लागते )

आपली रचना वाचली अतिशय छान आहे.
आपण माझी रचना Appreciate केलीत त्या बद्दल धन्यवाद.
-- सागरलहरी