कषाय-दान

(संत ज्ञानेश्वरांची क्षमा मागून, मागितलेले दान)

आता खाद्यात्मके देवे, येणे खाद-यज्ञे तोषावे
तोषोनि मज द्यावे, कषाय-दान हे|

जें पळीभर शर्करा सांडो, तया इंसुलीनची गती वाढो
पात्रात परस्परे पडो, दूध म्हशीचे|

मधुमेह्यांचा मेद जावो, विश्व सदुग्ध-कषाये पिवो
जो जें वांछील तो ते लाहो, मानव-जात|

वर्षत सकळ मंगळी, चहाबाजांची मांदियाळी
भरभरून पात्रान्तरी, देत तू चहा|

चला चहापत्तींचे आरव, आसामातले जणू ते गाव
बोलते जें अर्णव, कषायांचे|

वेलची आल्याचे चूरण, मिसळून करी जें प्राशन
ते सर्वाही सदा सज्जन, सोयरे होतु|

किं बहुना सर्वसुखी, लाईम टी करुनी पिती
अथवा कोरा चहा पिती, अखंडित|

आणि कषायोपजीविये, विशेषी लोकी इये
घोटा घोट विजये, होआवे जी|

येथ म्हणे श्री खाद्येश्वरावो, हा होईल दान कषायो
येणे वरे हा शंतनो, तवाना जाला|

- पुष्कर ऊर्फ शंतनु भट