केव्हा तरी ...

सोळा शृंगार माझे, दर्पणी या राहीले
वेणीतील मरवा, तुझ्या श्वासानेच गंधाळलेला ।

मैफिल संपता जासी, निः संग होउनी तु
सैरभैर तुझ्यासाठी, जीव माझा व्याकूळलेला ।

=D> व्वाह! मनिष! व्वाह!

शब्दांना नसते दुखः; शब्दांना सुखही नसते,
ते वाहतात जे ओझे; ते तुमचे माझे असते.

शब्द थांबले ओठी, जल राहीले नेत्री
स्वर तुझा मायेचा, काळजात दाटलेला ।
- हे फार आवडलं.

सोळा शृंगार माझे, दर्पणी या राहीले
वेणीतील मरवा, तुझ्या श्वासानेच गंधाळलेला ।

मैफिल संपता जासी, निः संग होउनी तु
सैरभैर तुझ्यासाठी, जीव माझा व्याकूळलेला ।

क्या बात है!!!

साधी सोपी छान कविता! :)

.. स्वर तुझा मायेचा, काळजात दाटलेला ।
..उंबर्‍यात या माझा, पाय कसा थांबलेला ।

ह्या ओळी विशेष! पु.ले.शु.

राघव

काटा रुते तुझ्या पायी, कळ माझ्या काळजात
उंबर्‍यात या माझा, पाय कसा थांबलेला ।

इथे उंबर्‍यात या माझा, पाय कसा थांबलेला मात्र कळलं नाही.

- फटू

कविता फार आवडली. मलाच आता सैरभैर वाटतय ती वाचून :( .... खूप करूण आहे खरच

सवतचि भासे मला| दूती नसे ही माला||
नच एकांती सोडी नाथा| भेटू न दे हृदयाला||

हळुवार आणि सुंदर रचना. अजून येउदे असेच सुंदर लिखाण.

व्वा!! फार सुंदर रचना.
- (सर्वव्यापी)प्राजक्ता
http://www.praaju.net/

सोळा शृंगार माझे, दर्पणी या राहीले
वेणीतील मरवा, तुझ्या श्वासानेच गंधाळलेला ।
सुंदर... :)

मदनबाण.....

Hi IQ doesn't guarantee Happiness & Success in Life.

(वाचक)बेसनलाडू

कविता आवडली .
मीनल.
http://myurmee.blogspot.com/