उन्हाळा आणि भटकंती...

व्वा व्वा!
मस्त उन्हाळ्यात रात्रीचा ट्रेक करण्यात खुप मजा येते.
आम्ही एकदा एप्रिल महिन्यात नेरळ ते माथेरान ९ किमि नेहमिच्या रस्त्यावरुन रात्रभर चालुन गेलो होतो.
ते सुध्धा पोर्णिमेच्या चांदण्यात!

रात्रीच्या ट्रेक ची मजाच काही वेगळी आहे मी हि याच आठवड्यात "मूनलाईट ट्रेक" च आयोजन केला आहे. >> ह्या ट्रेकचा लेख येऊद्या लगेचच ...

कुठला नाईट ट्रेक करताय आत्ता?
मागे के २ एस केलावता चांदण्या रात्री..त्याची आठवण झाली!!

प्रबळगड व कलावंतिणी मुनलाईट ट्रेक >>> सागर साहेब, छान आहे प्लॅन पण जरा जपून कारण प्रबळ त्याच्या वन्य श्वापदांसाठी आणी सापांसाठी प्रसिद्ध आहे (आम्ही ह्याच्या काळ्या बुरुजावर टेंट मधे राहीलो होतो तेव्हा हा अनुभव घेतला आहे). हा आपला माझा एक प्रेमाचा सल्ला :) :)

बाकी ट्रेक केल्यानंतर एक झकास लेख लिहाच..

सर्पमित्र असाल तरी उगाच दिसला साप, बघायला गेलो, पकडून सोडण्यासाठी धरणे असे काही करु नका ही कळकळीची विनंती. मी प्रबळगडाजवळच्या एका गावात राहते.जवळच असलेल्या हाॅस्पिटलला बरीच वर्ष कार्यरत होते. कांडराने आणि फुरशाने दंश केलेल्या सर्पमित्राला आणण्याची घटना दोन वेळा स्वतः पाहिली आहे.प्रबळवरुन नजिकच्या हाॅस्पिटलला कांडरदंश झालेला आणताना मित्रांची काय वाट लागते तेही पाहिलंय.धाय मोकलून रडणारे आईबाप पण.
घाबरट लोक परवडतात पण आगाऊ सर्पमित्र साप दिसला आणि सोबत मुली असतील ट्रेकला तर, इम्प्रेस करायला उगाच साप हातात पकडायला जातात जे महागात पडते.
तुम्ही असे असाल असे नाही पण दोनदा हे बघितले असल्याने हे कळकळीने सांगते आहे असे समजा.

मूनलाइट ट्रेकच्या वृत्तांताच्या प्रतीक्षेत,
स्वाती

मूनलाईट ट्रेक म्हणजे राजमाचीशिवाय पर्याय नाही.
पिंपरीहून रात्री नवाच्या लोकलने निघायचं. सव्वादहापर्यंत लोणावळा. जुन्या हायवेवरच्या पंपाला वळसा मारून एक्सप्रेस वे वरच्या पुलाखालून तुंगार्ली गाव. तिथून एक तीव्र चढ चढून धरणावर ज़रा वारा खायचा मग पांगळोलीतल्या कुत्र्यांची धास्ती घेतघेतच घळीतून तीव्र उतार उतरून ऐन सह्यधारेवर यायचं. आता ती घळ म्हणजे घळीतली वाट वापरात नाही. त्याऐवजी त्याच्या शेजारून कच्चाच पण बैलगाड़ी जाईल इतका रुंद रस्ता काढलाय. तर इथून पुढे नुसतं चालत राहायचं. उजवीकडे उंच कड्याची रांग तर डावीकडे खोल दरी. मधूनच पलीकडच्या डोंगरातून चाललेल्या रेल्वेचे दिवे बोगद्यांमुळे उघडमिट्ट होताना दिसतात. इंजिनाचा धुडुक धुडुक आवाज येतो. हे बघेस्तोवर आपण फ़णसराईपर्यंत आलेलो असतो. त्यापुढे सरळ रस्ता ढाकला व् डावीकडचा उढेवाडी. आपण डावीकडे वळतो. इतका वेळ अंधारातच समोर दिसत असलेल्या श्रीवर्धन मनरंजनाची आकृती आता डावीकडे आणि पाठीमागे जाताना दिसते. इथून सुरु होतं ते किर्र रान आणि काळामिट्ट अंधार. चांदण्या रात्रीही विजेऱ्यांची गरज लागते ती फ़क्त इथेच. मधूनच तितरांचा आवाज येतो, भेकरं झाडीतनं पळत जातात. ओढा पार करून एक कंटाळवाणा चढ. तो संपल्यावर श्रीवर्धन थेट उजव्या हाताला. डावीकडे दरीत मधूनच दिवे लुकलुकतात. पांगळोलीतल्या बंगल्यांचे लाइट्स दिसतात. हे बघत बघतच राजमाचीची वेस येते. वेशीवरच एका झाडाखाली उघड्यावरच मारुतीची मूर्ती आणि वीरगळ. आता तिथे एक लहानसं राऊळ बांधलंय. इथनं दहा पंधरा मिनिटांवर वाडी. इथवर येईस्तोवर पहाटेचे साडेतीन चार वाजत आलेले असतात. सवंगड्यांबरोबर मनसोक्त गप्पा झालेल्या असतात. माचीच्या अगदी सुरुवातीला एक खोपट आहे. तिथेच आम्ही तास दोन तास ताणून देतो. काही वेळात झुंजूमूंजू होतं. रात्रीच्या अविस्मरणीय वाटचालीची सांगता होते.

राजमाची कित्येकवेळा गेलोय पण तो रात्रीच. उन्हाळा, हिवाळा, पावसाळा अशा सर्व ऋतूंत, चांदण्या रात्री, ढगाळ रात्री, अगदी अमावास्येच्या रात्री देखील, पण रात्रीच. ह्या वाटेने राजमाचीला दिवसा यायचं भाग्य मला कधीच लाभलं नाही. अर्थात परतीच्या प्रवासात मात्र ही वाट दुपारी, संध्याकाळी अशीच, पण येताना मात्र रात्रीच.

अरेरे ! बरेच दिवसात कोणी गेलेले दिसत नाही!
दुसरा भुशी डॅम झालाय.
टाळावा असा ट्रेक. गप्पगुमान ढाक करावा. अगदी पायथ्याशी जाउन आलात तरी चांगला

लोणावळा - राजमाची - ढाकचा बहिरी - कोंडेश्वर - जांभिवली - कामशेत असा ट्रेक बर्‍याच वर्षांपूर्वी केला होता. त्यातला पहिला टप्पा ऐन पावसाळ्या रात्री. तो ओढा जवळजवळ छातीइतक्या पाण्यातून पार केला. सकाळी समजले ते काय होते ते! नंतरही ढाक करून आल्यावर कोंडेश्वराचे ओढे फणाणून वाहत होते. तसेच ओलेचिंब कामशेतपर्यंत चालतच यावे लागले होते. हा एक मूनलाईट नाही पण रेनीनाईट ट्रेक छान झाला होता.

धो-धो पावसात वेल्हा ते पाने व्हाया बोराट्याची नाळ व लिंगाणा हाही ट्रेक खूप वर्षांपूर्वी केला होता. तोही रात्रीच झाला होता. लिंगणमाची गावात उतरल्यावर उजाडलं.

अजून बर्‍याच आठवणी जाग्या झाल्या. हल्ली फिरणं फारसं होत नाही.

लेख आणि इतर बरेच प्रतिसाद आवडले. ट्रेक झाला की त्याबद्दल जरूर लिहा.