झणझणीत वरणफळं उर्फ चकोल्या : बालपणीच्या आठवणींसह :-)

आवडता पदार्थ.

लवकर केला पाहीजे.

जय हो स्मिताताई!

पाथंस्थानी चांगली सवय लावली आहे.

छे. ताट नव्हे. थाळा घ्या, थाळा. किंवा एखादं मोठं तसराळं. या छायाचित्रातल्या बाऊलच्या दुप्पट आकाराचं.
आणि तूप?
एवढं जमवल्यावर शेजराच्या कांदा-टोमॅटोची गरज लागत नाही.
यालाच डाळफळं असंही म्हणतात.

वफ लै भारी! :)

स्मिता, औरभी पाकृ आने दो..!

तात्या.

चकुल्या खूप छान. आज्जीची आठवण झाली.

वरपाव्यात :)
थाळा घ्या, थाळा. किंवा एखादं मोठं तसराळं

+ १

काय मस्त लागतात... सातारकडे चकोल्या म्हणतात याला.
फार वर्ष झाली खाऊन... काय आठवण काढलीत ... आता मुहूर्त लावलाच पाहिजे...
मस्त फोटो.. आणि हो तूप असल्याशिवाय मज्जा नाही!

खुप धन्यवाद!

करते चकोल्या. पाकृ मस्तच.
त्याबरोबरच्या आठवणी पदार्थाची लज्जत वाढवतात.
मला वाटते बहुतेक सगळ्या आज्ज्यांच्या हातचा निदान एक तरी
असा पदार्थ नातवंडांना अतिषय प्रिय असतो.
माझी आज्जी शेंगोळे नावाचा पदार्थ फर्मास करायची, मला वाटतय बाजरीच्या पिठापासून केलेला असावा.
तसेच दुसरी आज्जी बाजरी कांडून त्याचा खिचडा करायची तोही आवडायचा.
तूपात पोहणार्‍या चकोल्या व खिचडा अजून आठवतात.

रेवती

माझी आवडती पाकृ. पावसाळ्याच्या/थंडीच्या दिवसात गरमागरम चकोल्या तूप सोडून हादडायला मला फार आवडतात.
टीप आवडली.
त्या वाडग्यातल्या चकोल्या मला वाकोल्या दाखवताहेत असा भास झाला! ;)
आजच कारभारणीला सांगतो असे म्हणेपर्यंत तिने ओळखलेच! (मनकवडी आहे)

चतुरंग

आईच्या हातच्या वरणफळांची आठवण आली आणि हळहळलो. उत्तम पाकृ.

आपला एकदम आवडता पदार्थ आहे. आमच्या घरी याला चिकुल्या म्हणतात आणि बायकोकडे चकोल्या.

मस्त ताटात वाढुन घ्याव्या. बाजुला मस्त आंबटगोड लोणचे. कांद्याची फोड. आहाहा.

- पांथस्थ
माझी अनुदिनी: रानातला प्रकाश...
माझी छायाचित्रे - फ्लिकर

जबरदस्त फोटो.
आठवणीही एकदम खास..!
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

यालाच आमच्या घरी दाळ चिखल्या म्हनतो. (खान्देशात बहुदा हेच म्हणतात). अगदी झटपट होनारा प्रकार. खायलाही तेव्हडाच रुचकर.
मोठया ताटाला टेकण लाउन गरमागरम चिखल्या पाची बोटे भरेपर्यंत भुरकल्यात. अगदी पोटाला तड लागेपर्यंत. तुपाच्या धारेशिवाय इतर काही अजुन तरी याबरोबर खाल्ले नाही.

फोटो जबरा. धन्यवाद.

सुक्या (बोंबील)
मु. पो. डोंबलेवाडी ( आमच्या गावात पोस्ट हापीस नाय. लिवायचं म्हुन लिवलं.)

खांदेशाकडे याच्या बरोबर झणझणीत लसणाचं तिखट पण खातात. तुपापेक्षा माझा प्रेफरन्स कधीही त्यालाच.

वा वा !! अगदी लहानपणी मैत्रिणिकडे खाल्लेल्या चकोल्यांची आठवण झाली.
आणि शेंगोळ्यांचा स्वादही अजून आठवतो.

आत्ताच चकोल्या केल्यात. मस्तच झालीये चव.
मी जरा वेगळ्या करत होते पण अश्याप्रकारे केलेल्या जास्त चांगल्या झाल्या आहेत.
धन्यवाद!

रेवती

आजच लगोलग आमच्या कारभारणीने ह्या पाकृप्रमाणे चकोल्या केल्या होत्या आणि मी जाम म्हणजे जाम म्हणजे जाम ओरपल्या!
चाबूक झाल्या होत्या, एकदम वंटास!!
पाकृबद्दल धन्यवाद स्मिताताई. :)

चतुरंग

हाच पदार्थ घसरपोळी ह्या नावाने खाल्ला आहे. बाकी नावात काय आहे. तयार झालं की नुस्त वरपा. :P

Hari OM!
Dear Smita Ji,

Sincere thanks fo this great recipe.I am sorry I am responding in English since I am not so fluent in typing the Marathi response. I sinerely apologize. I am still learning to write in Marathi on this web site.
You have indeed taken us all, down the beautiful memory lane.

I live here in Fort worth (Texas USA) and we have a beautiful Hindu Mandir in Irving City. We are a group of volunteers who co-ordinate the cooking for Sunday School for Children every Sunday. More than 650 children come to the school for learning the Bhagavt-Geeta and other Hindu scrptures.Normally we cook for 1000-1200 devotees and all the food( We call it a Maha-Prasaad) is served free to everyone.

Atleast once in 2 months we make it a point to make this recipe.Since it is so popular with Gujuu dvotees too, when we plan to make it for 1200 people, so many devotees come to help us that it truley becomes an experience to remember.To explain it to the Indian Children (who are born here -the American Hindus) we call this dish a Indian Ravioli. Whenever we make this all the devotees just relish it. It tastes so good especialy when you offer it to God and make it as a Mahaprasaad item.Since we don't use any onion and Garlic in the mandir we slightly modify this recipe.

Once again Sincere thanks for this recipe.
Sincerely,
Shreemant
Hari OM !

स्मिता,
झकास ! मी चिन्च गुळाच्या आमटीत जिरे खोबरे लसुण पेस्ट घालुन करते. आज हि पाकक्रुति वाचुन तोन्ड खवळ्ले आहे. घरी जाउन करतेच.

मी आजच बनविले वरणफळं ...माझी आई नेहेमी करायची.
माझी बायको वरणात फुलकोबी, मटर, टमाटर, गाजर सारख्या भाज्याही टाकते. म्हणजे पुर्ण जेवण होऊन जातो. :)

मला तर स्वप्नातही भुक लागते....

का माहीत नाही पण मी ह्या पदार्थापासून चार हात लांबच राहीले अजूनपर्यन्त. बहुधा ह्या पदार्थाची ओळख मला जेव्हा झाली तेव्हा तो पदार्थ करणारीने नीट केला न्हवता तेव्हा तो एक चिकट बूळबूळीत लगदा असा डाळीत पोहतोय असे वाटले तोंडात घातल्यावर. त्या बालपणीच्या आठवणीने मी कधीच खल्ला नाही चाखायची संधी नंतर बर्‍यचदा आली तरी. आता इतक्या वर्षानी कुणास ठावूक पुन्हा चित्रात पाहून करून पहावसा वाटतोय खरा. बघुया कधी मुहुर्त लागतोय ते. ते कणी़केच्या स्ट्रीप्स चिकट न होण्यासाठी काही टीप्स?

आमच्या घरी एक असाच पदार्थ शेंगोळे केला जायचा .त्यात कडबोळ्यांच्या आकाराचे (कणक+ज्वारी पिठ+ बेसन )याचे गोळे करुन लसुण, खोबरं आणि काहितरी मसाला घातलेल्या पाण्यात आई उकळवऊन शिजवायची..चव एकदम मस्त लागायची..
अजुनही आई कडे गेलो की हा पदार्थ करायला सांगतो आईला.

वरच्या रेसीपीत पिठ भिजवताना तेल घालायचे लिहिले नाहीये ना म्हणून गोंधळ झाला. करून पाहीन आणि सांगेन.

बाई ग माझा आवडता पदार्थ दाखवलास ग तुला किती धन्यवाद देऊ तूच सांग ??

चकोल्या आत्ता पाहिल्या ग स्मिता, लय म्हणजे लयच भारी.. आठवणी पण मस्त !
मी ह्याची आमटी थोड्या वेगळ्या प्रकाराने करते,आता ह्या तुझ्या रेशिपीने करुन पाहिन.
फोटू तर मस्तच.. आता लवकरच करणार मी चकोल्या..(खूप दिवसात केल्या नाहीत...)
स्वाती

वा वा, खूप छान आहे रेसिपी. कधी येऊ खायला? अश्विनी म्हणते की आपण स्मिताकडे जाऊनच खाऊ या म्हणजे रेसिपी नीट कळेल. ;-)

--समीर

चकोल्या आवडल्या. आजच करुन पाहतो.

*clapping* *BRAVO* :BRAVO: :bravo:

माझा आवडता पदार्थ....

स्मिताताई---कित्ती छान.....माझी आईपण सुंदर चकोल्या करते...मी भुरकते बर का.!!!!!

इकडे गुजरात मधे याच वरणफळांना दाळ ढोकळी असं म्हणतात. पा़कृ. जवळजवळ हीच. पण फोडणी आधी न करता अगदी शेवटी भरपूर लसणाचे तुकडे, लाल मिरची, मोहरी याची तेलात खमंग फोडणी करुन वर घालतात.आणी तूपाच्या जागी कच्चं तेल वर घालून ओरपतात. यात तूरी चे दाणे, गवारीचे तुकडे वगेरे पण घालतात.