मेंटलेक्चुअलांचे उसासे आणि उमाळे

असताना झाली. मग त्याला किंवा मुलायम सिंगांना बरे कोणी दोषी धरत नाही.

यूपी मधले कनिष्ठ वगैरे जेव्हा लोकल पॉलिटिक्स बद्दल बोलतात तेव्हा तरी असे जाणवले नाही, उरता उरला लेखकांचा प्रश्न तर लेखक अखिलेश वर अगदीच बोलले नाहीत हे आपण कसे ठाम सांगु शकता आहात? (माझे ह्या प्रश्ना संबंधी ज्ञान कमी अन निरिक्षण जास्त आहे)

मोडीला २००२ साठी अजूनही जबाबदार धरले जाते तर मग सगळे लेखक मोदींवर बरे रोष धरून आहेत? हे दुटप्पी वागणे नसेल तर अजून काय आहे?

एक मिनट, लेखकांपैकी किती लोकांनी मोदींस नाव घेऊन वैयक्तिक विरोध केला आहे? माझ्या माहिती प्रमाणे सगळ्यांनी हे पुरस्कार "देशात पसरलेले एकंदरित असहिष्णु वातावरण अन व्यक्तिस्वातंत्र्याची मुस्कटदाबी" ह्याचा निषेध म्हणून परत केले आहेत, त्यात मोदींना का पाहता आहात तुम्ही? का ह्या आरोपाला मोदी कारणीभूत आहेत असे कबूल आहे म्हणताय स्वतः? आता ज़रा बोलतोच, 'सगळे कसे बिचार्या मोदींस बोलतात हो" करत त्यांच्यासाठी विक्टिम कार्ड घेणारे लोक आजकाल सहज सपड़तात, ह्यात काही काही मुद्दे कोणीच लक्षात (बहुतेक सोइस्कररीत्या) घेत नाहीये ते खालील प्रमाणे
१.बीजेपी न स्वतः मोदी ह्याना एक व्यक्ति असूनही पार्टी पेक्षा मोठे नाही तरी पार्टी बरोबरीत आणले (नाही कोणीच म्हणू नका कारण लोकसभा निवडणुकी मधे "अबकी बार मोदी सरकार" हेच सतत ऐकले आहे ज्याच्या पुढे "अबकी बार भाजपा सरकार" फारच कमी ऐकले आहे)
२.त्यामुळे झालंय कसं की मोदी=बीजेपी हे स्वतः बनवलेले समीकरण आहे पार्टी चे, तस्मात् आता मोदी ह्यांच्यावर होणारे आरोप अन बीजेपी वर होणारे आरोप वेगळे उरलेले नाहियेत, 'जया अंगी मोठेपण' विसरून चालणार नाही, अन विसरले असतील तर 'घी देखा लेकिन बड़गा नहीं देखा' लागु होईल बघा काय ते.
३.मते मागताना कमळ भगव्याचे पांढरे केले गेले होते, माननीय प्रधानमंत्री हे सुद्धा "सबका साथ सबका विकास" स्पष्ट बोलले आहेत पण त्यांच्या मंत्रीमंडळाची तशी इच्छा दिसत नाही नापेक्षा रामजादे-हरामजादे किंवा हिंदुन्नी ५ पोरे निपजली पाहिजेत इतकेच काय तर मुस्लिम स्त्रियांच्या कबरी खोदून त्यांच्यावर अत्याचार करा असे संगणाऱ्या साक्षी महाराज अन योगी आदित्यनाथ साध्वी निरंजन ज्योति वगैरे मंडळी ला इतके खमके प्रधानमंत्री "विखारी अन विद्वेषपूर्ण बोलु नका सहन करणार नाही" असली फ़क्त पोकळ धमकी देऊन बसले आहेत करवाई काहीच दिसत नाही त्यावर सगळेच गुळमुळीत , राज्याचे मुख्यमंत्री असलेले मनोहरलाल खट्टर जेव्हा "मुस्लिम देशात चालतील पण त्यानी बीफ सोडायला हवे" असले हलके विधान करतात तेव्हा पक्षश्रेष्ठी ते पंतप्रधान सगळे कसल्या गुळण्या धरून बसले आहेत कळेना, खट्टर ह्यांचे वाक्य तद्दन असंवैधानिक आहे हे प्रथमदिनी लोकसभेच्या पाया पडणार प्रधानमंत्री साहेबांस दिसले नाही का? संगीत सोम ह्यांनी आरंभलेल्या उद्योगात "संगीत ने तिथे जायला नको होते" इतके मोघम बोलणारे अमित शहा नक्की काय आहेत? राष्ट्रिय अध्यक्ष का सामान्य कार्यकर्ते? मग अश्यवेळी जर टिका मोदींवर झाली तर त्यात कश्याला विक्टिम कार्ड खेळावे?

बंगाल आणि केरळ मध्ये अनेक लोकांच्या हत्त्या झाल्या एक शब्द बाहेर नाहीये.

अच्छा म्हणजे तुम्ही त्यांना शेण खाताना काही म्हणाला नाहीत तस्मात् आम्हाला काही म्हणायचे नाही इतके सुलभीकरण होते आहे का इथे? एक लक्षात घ्या की तुम्हीच बंगाल अन केरळ मधल्या हत्या अन सद्धयाचे प्रकार एकाच पातळी ला असल्याचे कबुल करताय इंडिरेक्टली!

"देशात पसरलेले एकंदरित असहिष्णु वातावरण अन व्यक्तिस्वातंत्र्याची मुस्कटदाबी" >> हे खरच आहे का? ह्याच्या आधी हे होत नव्हते काय? पेडगावाची ट्रीप आहे बाकी काही नाही.

बाकीच्या प्रतिसादाशी सहमत आहे. फक्त असहमती ह्यावर आहे कि सगळ्या छोट्या मोठ्या गोष्टी फक्त मोदी मुलेच होतात.

अच्छा म्हणजे तुम्ही त्यांना शेण खाताना काही म्हणाला नाहीत तस्मात् आम्हाला काही म्हणायचे नाही इतके सुलभीकरण होते आहे का इथे? एक लक्षात घ्या की तुम्हीच बंगाल अन केरळ मधल्या हत्या अन सद्धयाचे प्रकार एकाच पातळी ला असल्याचे कबुल करताय इंडिरेक्टली!>> इथेही तुम्हाला मान्य नाहीये कि तेंव्हा आवाज उठवायला हवा होता. प्रोब्लेम तिथेच आहे. जेंव्हा केंद्र कोन्ग्रेस कडे होते तेंव्हा हे साम्य/समाज वाडी जे काही सगळे करत होते ते चालत होते. आत्ताही बातम्या कश्या दिल्या जातात आणि त्याला रंग कसा दिला जातो ह्याचा आहे. हेच सूत्र सगळ्यांना लावले तर मोडीचा इतका प्रतिवाद करायला कोणीच येणार नाही.

हा नक्की काय प्रकार असतो आणि किती भयावह असू शकतो याबद्दल या पुरस्कार परत करणाऱ्या लोकांपैकी कोणाला first hand माहिती आहे? नयनतारा सहगल आणि अशोक वाजपेयी हे खानदानी काँग्रेसी आणि काँग्रेसमुळे फायदा झालेले असल्यामुळे त्यांचं मत ग्राह्य धरणं हे कितपत बरोबर आहे? कारण आता त्यांचा आवडता पक्ष सत्तेवर नाहीये, ज्या पक्षाने आणीबाणी आणून स्वातंत्र्योत्तर इतिहासातला व्यक्तिस्वातंत्र्याच्या गळचेपीचा आणि मुस्कटदाबीचा प्रयोग केला होता. बाकी कामगारांची 'हुकूमशाही ' आणणं हे अंतिम उद्दिष्ट असणारं साम्यवादी तत्वज्ञान मानणारे डावे जेव्हा व्यक्तिस्वातंत्र्य वगैरेच्या गप्पा मारतात तेव्हा ड्वाले पानावतातच.

तुमच्या त्या अनेक एन.जी.ओ.ज च्या फंडिंगची चौकशी सरकारने चालू केली आहे.कॉन्ग्रेसला पाठिंबा देणार्या एन.जी.ओ.जची जरा जास्तच चौकशी चालू आहे. त्यामुळे लब्धप्रतिष्ठिंतातला एक वर्ग जरा रागावला आहे असा ह्यांचा अंदाज.

अत्यंत रोचक चर्चा.गॅरी यांचा प्रतिसाद आवडला.धाग्यातल्या आशयाशी सहमत.

म्हणूनच शेषराव मोरे यांनी या सगळ्या तथाकथीत विचारवंतांना "पुरोगामी दहशतवादी" म्हणले आहे.

अर्थात शेषराव मोरे बहुदा eminent author नसावेत. कारण यांना साहीत्य अकादमीचे पारीतोषिक मिळालेले नाही. ;)

1 Uday Prakash Hindi writer

2 Nayantara Sahgal Indian English writer

3 Ashok Vajpeyi Hindi poet
4 Sarah Joseph Malayalam novelist
5 Ghulam Nabi Khayal Kashmiri writer
6 Rahman Abbas Urdu novelist
7 Waryam Sandhu Punjabi writer
8 Gurbachan Singh Bhullar Punjabi writer
9 Ajmer Singh Aulakh Punjabi writer
10 Atamjit Singh Punjabi writer
11 GN Ranganatha Rao Kannada translator
12 Mangalesh Dabral Hindi writer
13 Rajesh Joshi Hindi writer
14 Ganesh Devy Gujarati writer
15 Srinath DN Kannada translator
16 Kumbar Veerabhadrappa Kannada novelist
17 Rahmat Tarikere Kannada writer
18 Baldev Singh Sadaknama Punjabi novelist
19 Jaswinder Punjabi poet
20 Darshan Battar Punjabi poet
21 Surjit Patar Punjabi poet
22 Chaman Lal Punjabi translator
23 Homen Borgohain Assamese journalist
24 Mandakranta Sen Bengali poet
25 Keki N Daruwalla Indian English poet
26 Nand Bhardwaj Rajasthani Hindi writer
*The list does not include six Kannada writers who returned the State literary award on 3 October. Theatre artist Maya Krishna Rao has also returned her Sangeet Natak Akademi award on 12 October, while Shiromani Lekhak award winner Megh Raj Mitter has also announced to return his award.

List of litterateurs who resigned from Sahitya Akademi posts

No Litterateur Language
1 Shashi Deshpande Kannada author
2 K Satchidanandan Malayalam poet
3 PK Parakkadvu Malayalam writer
4 Aravind Malagatti Kannada poet

आमच्या देशीवादी नेमाडे सरांनी अ‍ॅवॉर्ड परत केला की आम्ही ह्या वादात पडु , तोवर पव्हेलियन मधे बसुन मजा घेत आहोत =))

कधीही काही न बोलणारे अन आता उसासे सोडणारे हे

http://www.dnaindia.com/india/report-dadri-killing-looking-at-possibilit...

भारतीय वायुसेनेचे प्रमुख सुद्धा मेँटलेकच्युअल म्हणावतील नाही का हो भद्रजनहो!

दमले १३५४७९ शब्द वाचून! जाउद्या हो. सगळे साहित्यिक दुर्गाबाई भागवत नसतात. "ज्याची खावी पोळी त्याची वाजवावी टाळी" हा साधा नियम आहे.

माइंचे हे वेगळे विचार करायला लागलेले दिसतात सध्या. आणि आमचे फुजि नि दादूस कुठे दिसले नाहीत ते? त्यांच्याबदली नवे लोक पेट्रोलचे टॅंकर घेऊन आले वाटतं!! =))

पुरस्कार परत करणार्‍यांविषयी आणखी थोडे खोदकाम केले तेव्हा पुढील गोष्टी सापडल्या:

१. मंगलेश डबरालः हे पण अशोक वाजपेयींच्या टोळक्यातले असावेत असे म्हणायला वाव आहे. अशोक वाजपेयींनी पूर्वग्रह हे नियतकालिक कलाभवनमधून काढून घेऊन भारत भवनातर्फे प्रकाशित करायला प्रारंभ केला हे मागच्या प्रतिसादात लिहिलेलेच आहे. त्याच पूर्वग्रहचे मंगलेश डबराल हे उपसंपादक होते. ते नक्की कधी उपसंपादक होते ही माहिती शोधायचा बराच प्रयत्न केला. अजून तरी मिळालेली नाही. पण २०१५ च्या अजमेर लिटफेस्टमध्ये दोघेही अशोक वाजपेयी आणि मंगलेश डबराल हे डेलिगेट होते. मान्य आहे की एवढ्यावरून लगेच मंगलेश डबरालही अशोक वाजपेयींच्याच पंगतीतले आहेत हे सिध्द होत नसले तरी दोघेही एकाच संस्थेशी (भारत भवन) संलग्न असणे, दोघेही एकाच लिटफेस्टमध्ये जाणे आणि दोघांनीही एकाच वेळी आपले पुरस्कार एकाच कारणाने परत करणे यावरून ते दोघे एकाच पंगतीतले असावेत असे म्हणायला नक्कीच वाव आहे.

२. सारा जोसेफः या तर आम आदमी पक्षाच्या केरळमधील नेत्या आहेत आणि त्यांनी २०१४ च्या लोकसभा निवडणुकांमध्ये थ्रिसूर लोकसभा मतदारसंघातून निवडणूक लढवली होती. मोदी सरकारच्या कालावधीत पान जरी झाडावरून पडले तरी केजरीवालांना आणि आआपला त्यात मोदींचा हात दिसतो. त्यामुळे सारा जोसेफना गांभीर्याने घ्यायची आवश्यकता आहे असे अजिबात वाटत नाही.

३. गणेश देवी: यांच्या भाषा या एन.जी.ओ ला परदेशातून अनेक कोटी रूपये गेल्या काही वर्षांमध्ये मिळाले होते . मोदी सरकार सत्तेत आल्यानंतर परदेशातून पैसे मिळत असलेल्या एन.जी.ओ वर कडक नजर ठेवण्यात येत आहे त्यामुळे पूर्वी कोटींमध्ये खेळणार्‍या या एन.जी.ओ ला २०१४-१५ मध्ये अवघे ३१ लाख रूपये मिळाले. आपल्या पोट्यापाण्यावर गदा आली तर माणूस पिसाळणार नाही का? गणेश देवी तसेच पिसाळलेले दिसत आहेत.

४. होमेन बोरगोहेनः हे सुध्दा करूणाधारा या एन.जी.ओ शी संलग्न आहेत. त्यामुळे पुरस्कार परत करण्यामागे गणेश देवींसारखेच कारण असेल का? मला माहित नाही. एक शक्यता मात्र व्यक्त करत आहे.

असो. आणखी खोदाखोद करून नवी माहिती मिळाल्यास पोस्ट करेनच.

हे सगळे बघता व्यक्तीस्वातंत्र्यावर हल्ला वगैरे कारणे शुध्द बकवास आहेत. आणि यांना कोणत्या ना कोणत्या कारणावरून मोदींशी अकाऊंट सेटल करायचे आहेत याची खात्री पटायला लागली आहे.

१९९५ महाराष्ट्रात सेना भाजप सरकार आल्यावर त्यावेळचे लोकसत्ता वगैरे वृत्तपत्र पाहिल्यास अशीच वातावरण निर्मिती करण्यात आली होती. जणूकाही प्रत्येकजण दहशतीखाली असल्याचा देखावा निर्माण करण्यात आला होता. अर्थात ते सरकार पुढील निवडणुकीत त्यांच्या नाकर्तेपणामुळे पडले होते.

इथे चुकी मोदींची आहे कारण त्यांच्याच पक्षाची 'पोपट' मंडळी सगळीकडे 'डराव-डराव' करीत सुटलेली आहेत. आता मोदिनीच पंतप्रधानाच्या पदास जागून या सगळ्यांना आवर घालणे गरजेचे आहे. आणि विरोधकांशीही संवाद साधण्याची घेण्याची गरज आहे, यात त्यांना काहीही कमीपणा येणार नाही उलट प्रतिमा उंचावेल.

सोन्याबापु हि तुमची आधीची कॉमेन्ट
http://www.misalpav.com/comment/756353#comment-756353

यानन्तर आलेला हा प्रतिसाद.
http://www.misalpav.com/comment/756419#comment-756419

याच्याबद्द्ल काही बोलला नाहीत ?

पुरस्कार परत केलेल्यांच्या किंवा तसा इरादा प्रकट केलेल्यांच्या नावांच्या यादीत काही नावे खरोखर आपापल्या क्षेत्रात मोठी नावे आहेत. त्यांचे कर्तृत्व मोठे आहे. केवळ पुरस्कार परत केले म्हणून ते नीच किंवा मेंटलेक्चुअल (ह्याचे मराठीत भाषान्तर 'मनोरुग्ण'समान अर्थाचे होईल का?) ठरत नाहीत. पु.ल.देशपांडे ह्यांनी आणीबाणीला जोरदार विरोध केला होता पण जनता पार्टीच्या विजयसभेत वक्ता म्हणून नाव जाहीर झालेले असतानाही ते गेले नाहीत. हा एक प्रकारे निषेधच होता. म्हणून त्यांच्या व्यक्तिमत्वाला हीनत्व येत नाही. पु.भा. भावे हे कट्टर हिंदुत्ववादी (हा शब्द त्या काळात समजा नसला तरी या अर्थाचाच दुसरा शब्द कल्पावा.) सुधीर फडके हे देखील कट्टर संघीय, ग.दि.माडगुळकर हे डावे आणि काँग्रेसी. पण अशी विचारसरणी बाळगल्यामुळे त्यांच्या साहित्याचे मूल्य कमीअधिक होत नाही. मंगेश पाडगावकरांनी 'सलाम' लिहून तर सुरेश भटांनी 'उषःकाल होता होता' लिहून तत्कालीन परिस्थितीचा निषेध व्यक्त केला होता.(सुरेश भटांची 'मुहम्मद' ही कविता अशीच भाष्यकारी आहे.) 'मराठी'वर कविता लिहून कुसुमाग्रजांनीही मराठीच्या दयनीय स्थितीविषयी आपल्या भावना प्रकट केल्या होत्या. पण केवळ साहित्यातूनच निषेध किंवा डिसेंट व्यक्त व्हावा असे काही नाही. कुठल्याही मनःप्रक्षोभकारक स्थितीत कुठल्याही उचित माध्यमांतून कलाकार, विचारवंत आपला क्षोभ व्यक्त करू शकतात. मुळात कुठली गोष्ट निषेधार्ह वाटावी हा त्या कलाकाराचा प्रश्न आहे. अमुक गोष्टीचाच निषेध का केला हा प्रश्न अभिव्यक्तिस्वातंत्र्याच्या दृष्टीने अजिबात गैर नाही पण या प्रश्नामुळे किंवा निषेध करण्यामुळे कलाकाराला अजिबात हीनत्व येत नाही. त्याच्या कलेची मोजमापे वेगळी आहेत. हे सगळे हिणकस तुच्छतादर्शक शब्द कालौघात विसरले जातील आणि उरेल ते अशोक वाजपेयी, मंगेश डबराल, गणेश देवी, प्रज्ञा पवार, सं.भा. जोशी यांचे साहित्यिक आणि सामाजिक कार्य.
'विचारकलहाला का भिता?' असे गो.ग.आगरकर शंभरसव्वाशे वर्षांपूर्वीच म्हणून गेले आहेत. पण आपण अजूनही विरोधी विचार ठेचून काढण्याच्याच मनस्थितीत राहिलो आहोत.

आता तस्लिमा नसरीन् यांनीही काय म्हट्लंय पहा.

दुवा

नै ते सगळं बरोबर आहे आणि आम्हीही दुटप्पी सेक्युलरांबद्दल विक्रम-वेताळाच्या गोष्टी सांगितल्या होत्या; पण तेव्हा आमचा हिंदू धर्म सहिष्णु असल्याच्या गप्पांवर विश्वास होता (जातीपातीचा घाण अनुभव येऊन सुद्धा).
दगड-विटांनी ठेचणे ही पद्धत हिंदू धर्मात नाही याचा आम्हाला आनंद होता. आणि नास्तिकांचेही अस्तित्व हिंदू धर्म स्विकारतो अशी खोटी माहिती आमच्याकडे होती.
आता काय ते आणि हे यांच्यात काही फरकच नसणार म्हटल्यावर जे संख्येने जास्त त्यांची बाजू घेणे क्रमप्राप्त आहे.
तेव्हा गर्व से कहो हम हिंदू है!

तुम्ही 'मेंटलेक्चुअल' म्हनता. मग तो 'मेंटलेक्चुअलपना' एका दिवसात मिळतो का? टप्प्या टप्प्याने तो वाढत असेल तर पूरस्कार परत करने पुढचा टप्पा झाला. बऱ्याच जनांनी तो टप्पा अजुन गाठलेला नाही. त्यामुळे तुम्ही त्यावेळी तो टप्पा का गाठला नाही आणि अत्ता का गाठला हे चुकीचे आहे, असे मला वाटते.
बाकी लेख झक्कास आहे.

ज्यांचे दृष्टीकोण उघडपणे आणि प्रतिपक्षी राजकारणाचे आहेत त्यांनी उघडपणे राजकीय दृष्टीकोण जाहीर करून मग टिकात्मक कृत्य पक्षपातीपणाचे असले तरीही समजून घेता यावे त्यासाठी सुस्पष्ट दृष्टीकोणाच्या लोकांना मेंटेलेक्च्युअल म्हणणे कितपत सयुक्तीक असेल या बद्दल साशंकता आहे.
अर्थात जे स्वत:स निष्पक्ष सेक्युलर म्हणवितात अथवा ज्यांनी आपले राजकीय दृष्टीकोण उघडपणे व्यक्त केलेले नाहीत आणि स्वतःस निष्पक्ष बुद्धीवंत म्हणवून घेऊ इच्छितात त्यांच्या भूमिकामध्ये किमान स्वरुपाची नैतिकता म्हणून त्यांचे वृत्तीतून निरपेक्ष तटस्थता दिसावयास हवी जी काल आणि राजकारण सापेक्ष नसेल, पक्षपाती नसेल, दुर्दैवाने गेली काही दशके भारतातील किमान काही सेक्युलर म्हणवून घेणारे बुद्धीवंत एकतर्फी भूमिका बजावताना दिसतात. याने केवळ सर्वसामान्यांचा भ्रमनिरासच होतो आणि ते सेक्युलॅरीझमच्या तत्त्वापासून अधिक दूर जाण्याची शक्यता निर्माण होते, सेक्युलॅरीझमचे अधिक नुकसान होते, हे दुर्दैवाने या सेक्युलर मंडळींच्या लक्षात येत नसावे. असो हे माझे व्यक्तीगत मत.

अर्थात काही अपवाद निघतात त्यात कालची तस्लिमा नसरीनांनी टाइम्स ऑफ इंडीयाला दिलेली मुलाखत

लोकांनी विचारांचा एकच शेड बाळगला पाहीजे तो एकतर व्हाईटच असला पाहीजे किंवा ब्लॅकच असला पाहीजे आणि आपल्या शेड पूर्णपणे मध्ये बसत नाही तो विरोधीपक्षातला हि भूमिका भारतात नित्याची आहे आश्चर्यकारक नाही. याला भारतातील ओपन मांडेडनेसचा आणि यु अ‍ॅप्टीट्यूडचा अभाव जबाबदार असावा. या दोन्ही विषयांवर मागे मी केवळ मिसळपाव संकेतस्थळावर धागा लेख तेथे टाकले होते. लेटेस्ट अनुभवानंतर पुरोगांमींच्या ऐश्या राज्यातपण तेवढीच जरुर असावी. स्वतःच्या घरातली आणि आसपसाची मंडळी समजून घेताना आयुष्य जाते इथे मात्र माहितही नसलेल्या माणसांच्या विचारांबद्दल बद्दल शिक्के मारणार्‍या निर्णयांची घाई होते. त्या बद्दल अधिक वेगवेगळ्या धाग्यातून लिहितच राहीन तुर्तास आपापली परितोषिके सरकारांना वापस करत असलेल्या तथाकथित पुरोगामी लेखकांच्या भूमिकेतील दुटप्पीपणा बद्दल तस्लिमा नसरीन काय म्हणतात ते बघु

तस्लिमा नसरीन यांची कालच्या (Oct 17, २०१५) टाइम्स ऑफ इंडीयात मुलाखत आली आहे. त्यात तस्लिमा नसरीन यांनी "मतभिन्नता येते तेव्हा भारतीय लेखक दुटप्पी भूमिका बाळगतो" असे म्हटले आहे.

तस्लिमा नसरीन त्यांच्या मुलाखतीत म्हणतात की माझ्या पुस्ताकांवर पश्चिम बंगालमध्ये बंदी घातली गेली, भारतात माझ्या विरुद्ध पाच फतवे काढले गेले, महीनोंमहीने मला दिल्लीत घरगुती बंदीवासात ठेवले गेले (तेव्हा हि बहुसंख्य लेखक मंडळी नेमकी कुठे होती ?), भारत सोडण्यासाठी बाध्यकेले गेले, माझ्या लेखनावरील टिव्ही सिरीयल बॅन केल्या एवढेच नाहीतर माझ्या काही प्रसिद्ध लेखकांनी चक्क माझ्या पुस्तकांवर बंदी घालण्याची मागणी केली. मतभिन्नता येते तेव्हा भारतीय लेखक दुटप्पी भूमिका बाळगतात. त्या पुढे म्हणतात बहुतांश (भारतीय) सेक्युलर प्रो-मुस्लीम आणि अँटी-हिंदू वागतात, ते हिंदू फंडॅमेंटलीझमचा निषेधकरतात आणि मुस्लीम फंडॅमेंटलीझमला डिफेंड करतात.

त्या म्हणतात त्यांच्या मतानुसार भारतात वस्तुतः सर्वच धर्मीयांना छळाचा सामना करावा लागू शकतो जसे की पश्चिम बंगालात एक हिंदू खेडे २०१३ मध्ये जाळले गेले त्याच प्रमाणे मुस्लीमांनाही टॉर्चरला सामोरे जाण्याचे प्रसंग येतात नाही असे नाही (पण याची एकतर्फी अवास्तव प्रसिद्धी आणि चर्चा होते) मुस्लीमांवर टॉर्चरचे एवढेच जास्त जर प्रमाण असते तर फाळणीच्या काळानंतर पाकीस्तान अथवा बांग्लादेशातून जसे हिंदू टॉर्चर मुळे बाहेरपडले तसे मुस्लीमही बाहेर पडले असते पण प्रत्यक्षात भारतातील राजकारण सर्वसाधारण पणे मुस्लीमांना फेवर करणारे आहेत, भारतीय राजकारणी मतांसाठी मुस्लीम लांगुल चालनात व्यस्त असतात.

संदर्भःIndian writers guilty of double standards when it comes to dissent: Taslima Nasrin TNN | Oct 17, 2015, 01.00 AM IST टाइम्स ऑफ ईंडीया वृत्त जसे १७ ऑटोबर २०१५ तारखेस भाप्रवे १५ वाजून ३० मिनीटांने वाचले)

(प्रतिसाद शीर्षकास शब्द मर्यादा असल्यामुळे त्यात तस्लिमा नसरीन हे पूर्ण नाव लिहिता आले नाही त्याबद्दल क्षमस्व)

पण कधी ते सांगू शकत नाही

-----(निधर्मी याॅर्कर)

दादरी घटनेपेक्षा साहित्यिकांनी पुरस्कार परत करणे याचा जास्त धक्का आणि राग आलेला बघून वाईट वाटले. कबूल की दादरी घटनेचे सत्य काय हे पुढे आले नाही. पण एक माणुस मारला गेला हे असत्य तर नाही ना? आता त्याला गोहत्येसाठी मारले की स्कोरसेटलींगसाठी मारले ह्यावर चर्चा करून उपयोग नाही. सरकारतर्फे निष्पक्ष चौकशी होऊन तातडीने अपराध्यांस शासन होणे आवश्यक आहे. जेणेकरून राज्य असो वा केंद्र असो, कुठलेच सरकार उन्मादी लोकांना पाठीशी घालणार नाही हा संदेश जनतेत जावा. ह्या सर्व महत्त्वाच्या गोष्टींवर चर्चा होण्याऐवजी साहित्यिकांच्या पुरस्कार-परतीकरण-सोहळ्यावर जेम्सबॉंड स्टाइल शोधकाम करून हे पुरस्कारप्राप्त लोकच कसे नालायक आहेत, त्यांच्यातच कशी नीतीमत्ता नाही, त्यांनी केलेली कृत्ये लक्षात घेता त्यांच्या आत्ताच्या ह्या कृतीला महत्त्व द्यायची काय आवश्यकता नाही हे सगळे विवेचन ह्या धाग्यावर झाले. जर ते इतकेच बिनमहत्त्वाचे होते तर त्यांना धाग्यात बोलावून महत्त्व का वाढवताय? की आपणांस त्यांच्या कृतीच्या खरेपणाची, वा कसलीही भीती वाटते? की आंधळे भाजपसमर्थक म्हणून आपण कुणाही भाजपविरोधक व्यक्तीचा अपमानच करायचा असे ठरवले आहे? यातले कित्येक साहित्यिक नावजलेले आहेत. भले त्यांची ही कृती हास्यास्पद असेल, तर्कसुसंगत नसेल. तरी ह्या बिनमहत्त्वाच्या, पायचाटू लोकांना आपण महत्त्व द्यायचे ठरवलेच तर त्यांची आत्ताची कृती 'कशी चुकीच्या गृहितकावर आधारित आहे' हे सांगायचे सोडून, ते 'आधी कुठे होते' हा अगदी बिनबुडाचा तर्कविरोधी, प्रथमदर्शनी 'तोंडावर करकरीत फटका' असा वाटणारा, प्रत्यक्षात अतिशय तकलादू, बुळचट प्रश्न विचारून, आपली विचारपातळी कुठे आहे याचेच जाहीरप्रदर्शन होत आहे असे धागाकर्त्यास वाटत नाही का?

वर कुणी म्हटले आहेच बहुतेक की तेव्हा ते काही बोलले नाही तर त्यांनी आताही बोलू नये का? म्हणजे आताही गप्प बसावे. ज्याला जे वाटेल ते करतांना शांतपणे बघत बसावे. ठिक आहे. त्यांचा विरोध करण्याचा हास्यास्पद, तर्कविसंगत का असेना प्रयत्न करण्याचा हक्क मान्य तर करा. त्यांना नाही ना महत्त्व, मग जातील आपल्या कर्माने जिथे जायचे तिथे... दादरी घटनेपेक्षा तुम्हास त्यांच्या कृतीची काळजी वाटली ते का? हा प्रश्न मोठा आहे. साहित्यिकांवर चिखलफेक करणे सोपे आहे. त्यांची खिल्ली उडवणेही सोपे आहे. कठीण आहे ते देशात बदललेल्या परिस्थितीस मान्य करणे, ती चिघळू नये म्हणून प्रयत्न करणे. पण दुर्दैवाने तसे घडतांना दिसत नाही.

धन्यवाद!

कबूल की दादरी घटनेचे सत्य काय हे पुढे आले नाही. पण एक माणुस मारला गेला हे असत्य तर नाही ना? आता त्याला गोहत्येसाठी मारले की स्कोरसेटलींगसाठी मारले ह्यावर चर्चा करून उपयोग नाही.

एवढा गदारोळ ज्या मुद्द्यावरुन उठलाय आणि सरकारवर व्यक्तिस्वातंत्र्याचा गळा घोटल्याचा आरोप होतोय त्या मुद्द्यावर चर्चा करुन उपयोग नाही? एक दलित मारला गेला - लाव अॅट्राॅसिटी, एक मुस्लिम मारला गेला - दे त्याला धार्मिक रंग आणि तेही कुठलीही शहानिशा न करता - आणि हा धार्मिक कारणांमुळे झालेला खून नसून पूर्ववैमनस्यातून झालेला असण्याची शक्यता दिसायला लागली की कर सारवासारव आणि म्हणा की हा खून का झाला तो मुद्दा महत्वाचा नाही. देशातल्या लोकशाही मार्गाने निवडून आलेल्या सरकारवर असा पुरावा नसताना आरोप करणं आणि नंतर तो मुद्दा महत्वाचा नाही अशी सारवासारव करणं आणि तशीच शहानिशा न करता व्यक्तिस्वातंत्र्याच्या नावाने गळा काढणाऱ्या लोकांच्या कृतीचा (लोकांचा नव्हे) निषेध केल्यावर त्यावर तर्कविसंगत प्रतिक्रिया देणं -

आहे. मिपावर डाव्या विचारांना भवितव्य आहे. नक्कीच.

कठीण आहे ते देशात बदललेल्या परिस्थितीस मान्य करणे.ती चिघळू नये म्हणून प्रयत्न करणे. पण दुर्दैवाने तसे होताना दिसत नाही >>>

हेच म्हणतो पण वेगळ्या बाजूने. डाव्या विचारसरणीच्या लोकांना हे पटतच नाही की परिस्थिती त्यांच्यासाठी वाईट झालेली आहे. परिस्थिती चिघळली आहे ती दुकान बंद झालेल्यांसाठी. अाणि मीडियाने शहानिशा करुन बातम्या दिल्या तर परिस्थिती चिघळणार नाही, पण मग मीडियाच्या टीआरपींचं काय? एका मोदींनी पंतप्रधान होऊन जी Abuse India नावाची industry अप्रत्यक्षपणे सुरु केलेली आहे, तिचं काय?

टाकले त्यांनी उमाळे तर तुमचा काय गेला ?
भाजपेयी लेखक , प्रकाशक , मीडीया आप्ल्या खाल्या अन्नाला जागून हिरीरीने प्रचार करत असेल तर (सो कॉल्ड काँग्रेसी ) लेखकांनी त्यांच्या मिठाला जागून जर निषेधचा हत्यार उपसला आहे तर भाजपेयींच्या पोटात दुखायच काय कारण ?

जसा तुम्ही इथे उमाळे काढता तसेच त्यांनी काढले आहेत .

दादरी नंतर कर्नाटक मधील मुदबिद्री इथे प्रशांत पुजारीची हत्या झाली. तो बजरंग दलाचा कार्यकर्ता होता आणी गायींच्या कत्तलीविरोधात सक्रीय होता. सहा लोकांनी त्याची धारदार शस्त्रांनी हत्या केली.

यावर घटनेवर मात्र निषेध किंवा सांत्वनपर या कोणत्याच सेक्युलर नेत्यांपैकी कोणीच काही बोलले नाही. दादरीच्या तुलनेत या घटनेला काहीच फुटेज मिळालं नाही, ना कोणी मदत केली. प्रशांत तर फक्त २९ वर्षांचा होता. या घटनेतील प्रत्यक्ष साक्षीदाराचा पण २ दिवसांनी मृत्यू झाला. त्यांनी आत्महत्या केली असं पोलिसांचं म्हणणं आहे. त्याला धमक्या दिल्या जात होत्या असं त्याच्या घरच्यांचं म्हणणं आहे.

दोन्ही (तीनही!) हत्या दुर्देवी आहेत आणी भारतात हे होवू नये. परंतु फक्त म्हणणं एवढच आहे की सर्वांना समान वागणूक मिळावी.

नाही,म्हणजे अॅसिडीटी वगैरे असण्याची शक्यता आहे!
त्वरित निदान करून घ्यावे

विषय काय आणि चाललंय काय !

कुणी अठराशे सत्तावनचा अ‍ॅनॅलिसिस करतंय, कुणी कसले ग्राफ डकवतंय, कुणी % काढतंय... कहर आहे.

काल स्वतः राष्ट्रपती काय म्हणाले ते पाहा :

"देशातल्या सहिष्णुतेचा आणि स्विकारार्‍हतेचा र्‍हास होतो आहे काय? " असा उद्विग्न प्रश्न त्यांनी विचारला.

देशातले विचारवंत लेखक दडपशाही होतेयं म्हणून पुरस्कार परत करतायंत आणि इथले सदस्य अर्थ काढतायंत की मोदी पंतप्रधान झाल्याचं त्यांना दु:ख आहे.

आता राष्ट्रपतींसारखा समग्र देशाचा, साक्षेपी विचार करणारा माणूस म्हणतोयं की सहिष्णुता आणि स्वीकारार्‍हातेचा र्‍हास होतोयं.

देशात रोज जातीय तेढ वाढत चालल्याच्या बातम्या येतायंत, देशाच्या सामाजिक शांततेलाच धोका निर्माण होतो आहे, इतकी उघड गोष्ट दिसू नये हे आश्चर्य आहे. आता इथले विद्वज्जन राष्ट्रपतींची कुंडली काढून त्यांना अमक्या देशाचे वन वे तिकीट काढून द्या म्हणाले नाहीत म्हणजे मिळवली.

त्याच्या निषेधार्थ पुरस्कार परत करणार्‍यांनाचा मेंटल म्हणणे ही सभ्य भाषा असेल तर लिहीणार्‍यांचे आणि पाठीराख्यांचे कौतुक आहे.

त्यात पुन्हा १८५७ मधे असं नव्हतं का १९५४ ला काय झालं इतकी विद्वत्तापूर्ण चर्चा म्हणजे मुद्दा काय आणि चर्चा काय असा प्रश्न आहे.

सांप्रतात जिथे खुद्द देशाचे राष्ट्रपती उद्विग्न झालेत तिथे किमान सुजाण नागरीकांनी तरी `सरकार उत्तम चालले आहे' `कलह काय आधी झाले नव्हते का' `अमक्याला सिरियाचे वन वे तिकीट काढून द्या' `तमका विरोध करायलाच पात्र नाही' असे म्हणणे म्हणजे देशातल्या जातीय कलहाला अनुमोदन देणे आहे.

या धाग्यावरची बरीच चर्चा झाली आहे. आता ती भरकटत चालली आहे हे निदर्शनाला आल्याने धागा वाचनमात्र करण्यात येत आहे.