नारळ आणि र द्दी कायमच एकत्र का?

विस्त्रुत लिहा नाहीतर तुमचे account delete केले जाईल!!!!!
बाकी विषय चर्चेला बेस्ट आहे.

रद्दी विकली कि त्या पैशातून नारळ लगेच तिथेच मिळण्याची सोय आहे ती.
प्रकाश घाटपांडे

अप्पासाहेब,
चर्चा प्रस्तावात आपणास काय म्हणायचे आहे,हे समोरच्या व्यक्तीला समजले पाहिजे ही एक साधारणतः अपेक्षा असते आणि दुसरे या चर्चेच्या निमित्ताने या विषयी आपली भुमिकाही मांडली पाहिजे, त्याच बरोबर दिले तर काही संदर्भ,दुवे,काही त्या विषयाच्या संबंधी मते
म्हणजे काय होते,चर्चेत सहभागी होणा-या सदस्यांना विषय समजून त्यावर आपले मत प्रदर्शीत करता येईल असे वाटते.
सदरील चर्चा प्रस्ताव मला तरी निटसा कळलेला नाही आपण नक्की त्यात दुरुस्त्या करुन किंवा अधिक विस्तृतपणे हा विषय मांडावा किंवा मांडला असता तर मला हा चर्चाविचार समजला असता किंवा मत मांडता आले असते असे वाटते. आपण हे सर्व जाणता तरीसुद्धा राहवले गेले नाही म्हणून हा लेखन प्रपंच.!

प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे

डा. साहेब ,
बहुधा अप्पासाहेबन्ना काय प्रश्न पडला आहे ते आपल्या ध्यानात आलेले दिसत नाहि.
यावर सन्दर्भासहित स्पश्टिकरण देण्याची गरज आहे का?

रद्दी व बिअरच्या मोकळ्या बाटल्या विकुन भरलेली बिअर मिळत असे.
प्रकाश घाटपांडे

'नारळ' 'रद्दीच्या' भावात मिळत होते तेंव्हा ही प्रथा सुरू झाली असणार.

'घरात नुसते पेपर वाचत बसता आणि घरातली रद्दी वाढवता. जा.. फिश करी साठी जरा नारळ घेऊन या' असा आळशी नवर्‍यांना (त्यांच्या) बायकोने सज्जड दम दिल्यावर नाईलाजाने नारळ आणायचाच आहे तर एकाच फेर्‍यात रद्दीही विकून येऊ. असा विचार आळशी नवरे करीत असावेत आणि अशाच कुणा नवर्‍याच्या सुचवणीनुसार रद्दीच्याच ठीकाणी नारळ ठेवले तर आपल्याकडे ही आळशी गिर्‍हाईके जास्त येतील अशा विचारात कुणा रद्दीवाल्यानेच ही प्रथा पाडली असावी. (असाही एक संशय आहे.)

रद्दी विकली तर पैसेही मिळाले, त्यातल्याच थोड्या पैशात नारळ घेतला, स्वयंपाकात वापरला आणि करवंट्या बंबात पाणी तापवायला उपयोगी पडल्या अशा बहुगुणी विचारातुनही ही प्रथा जन्माला आली असण्याची शक्यता आहे.

एखाद्याला नोकरीत 'नारळ' मिळणे म्हणजे समाजात तो 'रद्दी' भावाचा होणे असे एक समीकरण फार फार वर्षांपूर्वी अस्तित्वात असावे असे वाटते.

एखाद्या मठ्ठ माणसाच्या डोक्यास 'नारळ' म्हणण्याची आपल्यात पद्धत आहे. ह्यालाच 'अर्वाच्य' भाषेत संबोधणे असेही म्हणतात. ....म्हणजेच 'नारळ' म्हणजे 'अर्वाच्य'.... म्हणजेच 'वाचण्यालायक नाही असे' ....म्हणजेच 'रद्दी' असाही संबंध असू शकतो.

'नारळ' झाडावर तयार होतो आणि 'रद्दी'चे कागदही झाडापासूनच बनतात. म्हणजे तसे दोघेही नात्यातलेच.

सत्कारमूर्तींना शाली बरोबर 'श्रीफळ' म्हणचेज नारळ देतात. नंतर त्याच सत्कारमूर्तींना कोणी 'रद्दीच्या' भावातही विचारत नाही. (ही एका सत्कारमूर्तीनेच माझ्याजवळ व्यक्त केलेली खंत आहे.)

असे 'नारळ' आणि 'रद्दी'चे घनिष्ठ नाते आहे.

म्हणतात.. "नारळ आणि मुलगा कसा निघेल हे सांगता येत नाही". मुलगा जर प्रभाकर रावांनी सांगितल्याप्रमाणे "नारळच" निघाला तर त्याने न वापरलेली वह्या पुस्तके रद्दीतच जातात.
म्हणून बहुधा नारळ आणि रद्दी एकाच ठिकाणी..

-(नारळाची आई)प्राजु

श्री. धमाल मुलगा, श्री. पिवळा डांबिस, श्री. केशवराव आणि प्राजु मनःपूर्वक धन्यवाद.

चर्चेची मिसळ झकास जमली आहे.....

सध्या मुलगा ४ वर्षांचा आहे. त्याला नारळ म्हणजे काय माहिती असले तरी रद्दी म्हणजे काय हे माहीती नाहीये. आणि तसेही इथे नारळ फोडायचे प्रसंग फार कमी येतात त्यामुळे नारळावर घाव घालून किंवा नारळ धोंड्यावर(धोंडोपंत काका तुम्ही नव्हे, हं!) आपटून फोडायचा असतो हे त्याला माहिती नाहिये.. त्यामुळे जोपर्यंत ते माहिती नाही तोपर्यंत हे चालून जाईल... :))))

- प्राजु

असो, क्षमा करा, जरा जास्तच लगट झाली.

अजिबात नाही. क्षमा कसली? मित्रा-मित्रांमध्ये (आणि मित्र-मैत्रीणींमध्येही..) सप्रेम जवळीक असावीच. तिथे 'लगट' हा शब्द मात्र सजत नाही.
पण तुम्हाला बुवा म्हणल॑ तर चालेल का?

''श्री.'अशाकरीता की आमच्या लेखी सगळेच वंदनिय आहेत' तेंव्हा तीच उपाधी आम्हास भावते. बाकी आपली मर्जी. अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य आपणासही आहे.

छान