मंथूनी नवनीता...व्यर्थ कथा सांडी मार्ग।

आपले जवळजवळ सगळे मुद्दे पटतात .. छान लिहिले आहेत ..

मी देवांच्या बाबतीत खुप गोंधळलेला आहे ( खाली जमेल तसे लिहितो .. कृपया कोणाला दुखवण्याचा अजिबात हेतु नाही .. जे देवाला माणतात ते माझ्या घरच्यांसारखेच आहे असे मला वाटते ,. आणि जे या सृष्टीला .निसर्गाला प्राधान्य देतात ते माझ्या मनासारखे आहेत असे मला वाटते .. .. २-३ दिवस झाले काम खुप कमी आहे त्यामुळे कोठे लिहिले नाहियेत म्हनुन माझे विचार मी लिहित आहे, पुन्हा नेक्स्ट विक मध्ये खुप लोड आहे म्हनुन लिहिल्यावर आनंद मिळतो म्हणुन माझ्या मनातील घालमेल लिहित आहे )
------

मी ही बराच विचार केला आहे अश्या गोष्टींवर ..
बर्याचदा विचार येतो ... मी डार्विन चा सिद्धान्त शिकलो , उत्क्रांती शिकलो , एका पेशीपासुन नंतर अनेक प्राणी कशे निर्माण होत गेले हे शिकलो ...
मग मला प्रश्न पडतो .. देवाने माणुस निर्माण केला असे कसे म्हणता येइल? मग देवाला पण आई-वडिल असतातच म्हणजे गणपती कींवा इतर देव .. मग शंकाराचे आई वडिल कोण ? पार्वतीचे आई वडिल कळतात पण विष्णुचे आई वडिल कोण ?
चर्चेत ही मित्रांकडुन बर्याचदा उत्तर येते तु नास्तिक आहे बहुतेक .. काय बोलणार ? (आध्यात्मात मी शुन्य आहे त्यामुळे असे प्रश्न येत असतील ही ..)

पण तसे नाहिये .. मी माझ्या घरच्यांसाठी जरी देव वगैरे सगळे आस्तिकाप्रमाणे करतो .. तरी एक शक्ती आहे ती असे नक्की जाणवले आहे.
म्हणुन मग मी पुन्हा विचार केले .. काही लोकांच्या च्रचेतुन ही मत बनवले की ..
माणसाला बर्याच गोष्टी करताना कोणी आधाराला असले की जास्त बरे वाटते .. काम जोमाने आणि पटकन होते ..
तसेच कोणी आधारासाठी देव या संक्लपेणेचा आधार घेतला असेन नक्की .. देव म्हणजे एक शक्ती , ती शक्ती मनाचीच असते अशी माझी धारणा आहे , त्याला कसलेही रुप दिले भले गणपती .. दत्त .. शंकर तरी ती मनाचीच शक्ती आहे असे मला वाटते ..

वयक्तीक मला गणपती आणि दत्त खुप आवडतात .. कारण नवनाथ कथासार आणि गणपती च्या गोश्टी लहानपणापासुन घरात मी वाचत आलो आहे ऐकत आलो आहे ...
दत्त जयंतीला आणि चतुर्थीला मी ही उपवास धरतो .. मलाच प्रश्न पडतो मग मी नक्की कोण नास्तिक की आस्तिक की आणखि कोणी ?

जसे सूर्य- चंद्र हे देव मआणले गेले तसेच इंद्र, यम , असे वेगवेगळे राजे येथे झाले ही अस्तील खुप पुर्वी आणि त्यांच्या इथल्या पराक्रमावरुन त्यांचे स्थान आपण मआणत आलो असेन .. अआणि हळु हळु ते देवतांसमान मआणले जावु लागले असतील असे वाटते ..

एक ताजे उदा. देतो .. माझ्या आजोळी (लोणी भापकर, बारामती) येथे संपुर्ण वस्तीचा पुर्वज म्हणुन तात्याबाचे मंदिर आहे, यात्रेला त्याला निवेद्य आम्हीही घेवुन जातो , तेथे गेल्यावर.. ते खुप कडक होते म्हणुन सगळे साफ सुत्रेपणा लागतो असे ऐकुन आहे .. हळु हळु आता तेथे दुसरे देव बाजुला आले आहेत आणि त्या बरोबर याण्चीही पुजा होते ..

असेच इंद्र सगळ्यांवर राज्य करीत असेन म्हनुन तो सर्व देवांचा पण नेता असेन .. यम डायरेक्ट मृत्यु देत असेन मह्णुन त्याची तशी निर्मीती केली गेली असेन असे मला वाटत राहते ..
कदाचीत हेच बरोबर ही असेन पण चुकच आहे असे ही कोणी ठाम पणे कसे सांगु शकतील .. ?

पण पुढे तसे विचार केला की मग वाटते ज्ञानेश्वरी .. तुकारामांचे अभंग हे आपल्यापुढे आहे.. ह्या थोर संतांनी पण पांडुरंगाची आराधना केली आहे .. मग नक्की काय बरोबर .. मग मी विचार करणेच थांबवतो ..

मग हळुच साईबाबा, स्वामी समर्थ आठवतात .. तसे हे माणुसच .. अगदी साईबांबाचा फोटो पण अवेलेबल आहे , अलिकडचेच आहेत ते .. मग आपणच त्यांना देव केले नाही का आता.. ते खरेच खुप ग्रेट होते, माणसांचे खुप कष्ठ ते कमी करत होते .. मदत करत होते .. पण ते देव नव्हते हे मला वाटते .. पण आज नंतरच्या तीन पिढ्यांना शिर्डीचे साइबाबा हे देवाचे अवतार्च होते हेच माहित असणारच आहे असे वाटते ..

शेवटी काही माणसांची शक्ती खुप मोठी असते .. त्यामुळे ते आपल्या सामन्य माणसापेक्षा खुप मोठे वाटतात आपल्याला तेंव्हा त्या शक्तीला आपण वंदन करतो आणि तीच शक्ती देवरुप माणतो असे माझे मत ..
म्हणजे देव नाही असे माझे मत नाही पण देवपण म्हणजे काय हे ही कळाले पाहिजे ..
अंद्धश्रद्धा म्हणजे नक्कीच देव नाही .. श्रद्धा म्हणजे पण फक्त रुढी-परंपरा नाही हे ही जाणले पाहिजे असे वाटते ...

धन्यवाद

मिपावर कमीत कमी प्रतिसाद असलेला काथ्याकुट असा एक रॅन्डम सर्च करत होतो आणि हा धागा सापडला ...

प्यारेजी आपाण जिंकला आहात

अध्यात्माच्या धाग्यावर चक्क तब्बल एकच प्रतिसाद ! अहो आश्चर्यम !!

"आमच्या वेळेचं मिपा राहिलं नाही आता "

विशेष म्हणजे, ४ वर्षापुर्वीचा हा लेख, अजूनही तितकाच, असाच्या असा, लागू पडतो.

पण वाचने ७००च्या वर आहेत, तरीही दंगा नाही....... गेले ते दिन गेले!

गेले ते व्यष्टी, समष्टी, अंत्येष्टीवर चर्चा करण्याचे दिवस!! आमच्यावेळचं मिपा राह्यलं नाही. ;)

प्यारेकाकांचा धागा चावडीमधे हलवा नायतर प्यारेकाकांनाच संपादकांच्या कंपूमधे हलवा.

पैजारबुवा,

देव ,म्हणजे व्यक्ती नसून प्रवृत्ती आहे. तस्मात कर्मकांडातून प्रवृत्ती बदलत असेल तर देव भेटायला हरकत नसावी.

पण असं काही 'आहे की नाही?' असं कन्फ्युजन मूळात का निर्माण होतं?

शास्त्रज्ञांनी एक प्रयोग केला होता. त्यात आठ माकडे एका पिंप सदृश्य उंच नळकांड्यात ठेवली आणि त्यातले एक जरी माकड वर चढून बाहेर येऊ लागले तरी त्यांच्यावर बर्फाच्या अत्यंत थंड गार पाण्याचा शिडकावा होईल अशी व्यवस्था केली. माकडांची आतमध्ये खाणे पिणे इ उत्तम व्यवस्था होती. काही दिवसांनी ती माकडे हे "शिकली" कि आपल्यापैकी एक जरी माकड वर चढू लागले तरी आपल्याला बर्फाच्या पाण्याचा मारा होतो. त्यामुळे आता ती माकडे त्यांच्या पैकी एक जरी वर चढू लागले तरी किंचाळून आणि चावे घेऊन त्या माकडाला खाली खेचू लागत. असे काही दिवस गेल्यावर त्यांनी तो बर्फाच्या पाण्यचा मारा बंद केला आता एक जरी माकड वर चढू लागले कि इतर ७ माकडे त्याला खाली खेचत असत. काही अवधीनंतर त्यांनी यातील एक माकड बाहेर काढले आणि त्या जागी दुसरे माकड आणले. हे नवीन माकड जेंव्हा वर चढू लागे तेंव्हा इतर सर्व माकडे त्याला चावून आणि किंचाळून खाली खेचत असत. काही दिवसांनी ते माकड पण शिकले कि कोणीही वर जाऊ लागला तर त्याला खाली खेचायचे.

शास्त्रज्ञांनी हळूहळू एक एका करत सर्व मूळ माकडे काढून दुसरी माकडे तेथे रुजू केली. आता तेथे एकही माकडाला बर्फाच्या पाण्याच्या माऱ्याचा अनुभव नव्हता पण एक जरी माकड वर चढू लागले तरी इतर माकडे त्याला चावून किंचाळून खाली खेचत असत.

शेवटी कार्यकारण भाव जरी नाहीसा झाला तरीही श्रद्धा,परंपरा,किंवा कर्मकांड कसे चालू राहते याचे हे उत्तम उदाहरण आहे.
( या प्रयोगाची विदा माझ्याकडे नाही पण हा प्रयोग यशस्वी झाला असावा अशी मला खात्री आहे)

याचे तात्पर्य एकच-- कोणतीही श्रद्धा, कर्मकांड किंवा प्रणाली आंधळेपणाने स्वीकारण्याऐवजी आपण पूर्णपणे समजून उमजून स्वीकारावी. केवळ बाबा वाक्यम प्रमाणं म्हणून स्वीकारू नये.