सब घोडे बारा टक्के

पण विस्मरणात गेली होती.

इथे दिल्याबद्दल, धन्यवाद....

सेव्ह करून ठेवतो

ही कविता वाचलेली नव्हती त्यामुळे त्याच्याबद्दलचा विंदांचा विषाद माहिती असणे शक्यच नाही. दोन्ही येथे सांगितल्याबद्दल धन्यवाद. वाचनखूण म्हणून साठवून ठेवली आहे.

मात्र इतकी सुंदर कविता केवळ त्यात दडलेल्या भ्रमनिरासामुळे (लाक्षणिक अर्थाने) मरावी असे वाटणे पटले नाही. लोकशाहीत हे कमीअधिक प्रमाणात होत असते. ते कमीत कमी होयला पाहीजे हे नक्कीच आणि त्यासाठी जनतेने जागृक आणि सक्रीय असणे महत्वाचे हे देखील नक्कीच!

त्यामुळे या कवितेचे मरण म्हणजे एकच घोडा सर्व टक्के घेत आहे, पक्षि: लोकशाहीचा अंत असा काहीसा होईल असे मला वाटते...

.

शोधून प्रसिद्ध नेता, करा भ्रष्टाचाराचे आरोप,
खुर्ची वरून खाली खेचा, जनतेला निरोप,
सांगा कारणे साम दाम दंड आणि भेदाभेदी,
उडत गेली वाऱ्यावर जनता, आहेच मुळी वेडी!

तापवा तवा आरक्षणाचा, शेका मतांची पोळी,
आडवा येईल त्याला,कापा मारा घाला गोळी,
६० वर्ष झाले आता, नाही बिजली, रस्ता, पाणी,
होतात आत्महत्या शेतकऱ्यांच्या, रोज डोळ्यात पाणी!

कविता आवडली.
ज्या देशांत गुणवत्ता,मेरिट याला मह्त्व न देता इतरच बाबींना अवास्तव महत्व दिले जाते त्या देशांत कायम 'सब घोडे बारा टक्के' अशीच परिस्थिती रहाणार! त्यामुळेच तर ही कविता अजरामर आहे.

कविता चांगलीच आहे, पण १९५२ साली लिहीली हे वाचून आश्चर्य वाटले. अशी मते बनायला निदान काही निवडणुका, तीच आश्वासने व नंतर ती विसरणे ई. काही वेळा होऊन जायला हवे. १९५२ साली (स्वतंत्र) भारतातील पहिली निवडणुक झाली. निदान तेव्हा लोक खूप ऑप्टिमिस्टिक असतील असे वाटत होते :)

ही कविता विंदा यांच्या आवाजात येथे ऐकता येइल. ३ मिनिटे ५५ सेकंदाला ही कविता सुरू होते.

एका छान कवितेचे पुन्हा स्मरण करून दिलेत त्याचबरोबर व्हिडिओ सुद्धा मिळाला! धन्यवाद!