ऋषी आणि लांडगा... :)

http://www.misalpav.com/node/3577 हे पहा

"ऋषी आणि लांडगा" या ऋचेतल्या गोष्टीचा निरो, फिडल आणि शिवराज पाटीलांशी काय संबंध, तेही जरा सांगाल का, मला कळला नाही.

तात्या, तुमच्या दुव्यामुळे आम्हाला बरेच महिन्यांनी उपक्रमाचे दर्शन झाले... नव्हे उपक्रमाला आमच्या पदस्पर्शाचा लाभ झाला असे त्या ऋषींप्रमाणे म्हणायची इच्छा झाली पण ... असो.

असे अनेक लेखक आपल्या देशात होऊन गेले ज्यांना कथारंजन व कल्पनाविस्तार आवडत असे. तसेच ते स्वतःला ऋषी, मुनी वगैरे मनवून घेत व खरे ऋषी-मुनी त्यांच्यामुळे बदनाम होत. हे ही त्यापैकीच एक असवेत असे दिसते.

काही दिवसांपूर्वी पांडवांवर तुम्ही एक चर्चा सुरु केली होती. त्याच्या प्रतिसादात एकाने छान विश्लेषन केले होते की मूळ महाभारत कथेत चमत्कार कसे जोडले गेले... जसे की कॄष्णाने द्रौपदी वस्त्रहरणाच्या वेळी साड्या पुरवल्या. हे चमत्कार जोडणारे असेच कोणी हौशी लेखक असावेत.

आपला,
(हौश्या) भास्कर

सदर लेखकाला ऋचेत नवे कंगोरे सापडले असण्याची शक्यता मी नाकारत नाही पण त्यात गूढ आणि गहन असे काही वाटले नाही.

गूढ आणि गहन मिसळपावावर बरेच असते. त्यांना विप्रंचे लेख वाचायला देऊन कोण कोणते कंगोरे सापडतात ते विचारायला हवे.

अवांतरः हे विप्र लवकरच मला समुपदेश करायला लागणार. :(

ऋचेबद्दल वाचले. मला वाटते अशा प्रकारचे दुर्बोध उल्लेख कितीतरी ग्रंथांत सापडतील. प्राचीन ऋचांपासून अर्वाचीन ग्रेस कवीपर्यंत दुर्बोधतेची असंख्य उदाहरणे मिळतील. मूळातच दुर्बोध असणार्‍या या ऋचेच्या संदर्भातल्या इतर ऋचा वगैरे दिल्या असत्या तर जरा तरी मदत झाली असती.

दुर्बोध... बास !!बाकी काही नाही. यात गूढता काय आहे हे ही नाही समजलं आणि कोणते कंगोरे आहेत ते तर त्याहूनही नाही समजलं..
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

मला वाटते त्या ऋषीला त्या सायंकाळी दोन पेग अंमळ जास्त झाली असेल, व जेंव्हा बायको शेंदरी वन् पीस घालून बोहारणीकडून चांगले डीलवर मिळालेली विळी दाखवायला आली तेंव्हा ह्याची फाटल्याने, त्याला ती लांडगीणीसारखी दिसली असेल!!

थोडी विनोदबुद्धी, लहानपणचे भाव जागवून करून ही कथा वाचावी.
"एक होताऽऽ लांडगा. लाल लाऽऽल लांडगा. एकदा मीऽऽ जंगलातून जात-होतो. लांडग्यानी मलाऽऽ बघितले. लांडगा अस्साऽऽ वाकला. कुबड्याऽऽ सुतारासारखा. लांडग्यानेऽऽ झपकन उडी-घेतली. हाय रे दैवाऽऽ, ..., बाप्पांनोऽऽ, बायांनो, आता माझेऽऽ काय होणाऽऽर?"

("वित्तं मे अस्य रोदसी" = हे स्वर्ग पृथ्वींनो माझी ही [दैना] जाणा, हा ऋचेचा शेवटचा भाग उपक्रमाच्या त्या लेखकाने दिलेला नाही.)

(गायींचे कळप हाकताना कुठेतरी राहुटी टाकून शेकोटी पेटवून गाणी म्हणायची - अशीच वेदांतली कित्येक सूक्ते आहेत. हे लोकसाहित्य आहे. हा कवी गोसावी नसून गुराखी असावा. सूक्ताच्या आदल्या ऋचांमध्ये "बायको नवर्‍याला बिलगते", "मी पुर्वी पिऊन गाणी म्हणत असे" वगैरे म्हणणारा कवी आजन्म "ज़ाहिद" ब्रह्मचारी तर मुळीच नसावा.)

लोकसाहित्यात दुर्बोध गोष्टी असतात हे खरेच आहे. पण त्यांच्यात मोठी गंमत असते.

"कापूसकोंड्याची गोष्ट" ही बरीच दुर्बोध कथा आहे. मला त्याचा अजूनही मुळीच अर्थ लागत नाही. पण लहानपणी ती ऐकायला मोठी मजा येत असे.

"काऊचे घर शेणाचे, चिऊचे घर मेणाचे" ही कथाही खूपच दुर्बोध आहे. आमच्या घरासमोरचा हुशार कावळा असे वेडपटासारखे शेणाचे घर कधीच बांधत नसे. मस्तपैकी काटक्याकुटक्यांचे घर बांधे. तरी लहानपणी ही कथा ऐकताना खूप मजा यायची. आज "प्रौढपणी" माझ्या छोट्या भाचे-पुतणे मंडळींना ही दुर्बोध कथा सांगताना खूप मजा येते.

मी म्हणतो : काऊचे घऽऽऽर...
भाची : शेणाचंऽऽऽ
मी म्हणतो : चिऊचे घऽऽऽर...
भाची : मेणाचंऽऽऽ

या आपल्या आजकालच्या मराठी ऋचा आहेत.
- - - -

लांडगे सहसा माणसांना मारत नाहीत, पण अगदीच कोकरे नसतात. नरभक्षक लांडगेही असतात.

हा विकी दुवा बघावा :
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_fatal_wolf_attacks

शीर्षक वाचून वाटले मी आणि लांडगा????
:)
पुढे वाचल्यावर कळाले वेगळीच गंमत चालु आहे, असो, या दुर्बोध लिखाणात मला काहि कंगोरे सापडायचे नाहित.. आम्हाला भैतिक दुनियेत तसे बरेच कंगोरे दिसतात पण हा हंत हंत!!! ते संस्कृत ऋचांमधले नाहित. ;)

तेव्हा चालु द्या ! ;)

-(सावळ्या रंगाचा माणूस) ऋषिकेश

चर्चा आवडली. सगळ्यांनी मिळून आणखी मनोरंजक आणि गहन केली आहे.
http://ramadasa.wordpress.com/ हा माझा ब्लॉग आहे.

संस्कृत भाषाच आमच्या सारख्या वाचकांना गुढ-गहन वाटते, तेव्हा त्या ऋचा- बिचा, लै लांबची गोष्ट.
एखाद्या मरणोत्तर भाषेला चिटकून त्याचा चोथा पाडणा-या संस्कृतप्रेमी लोकांचे आम्हाला लैच कौतुक वाटते. :)

मला काही ती ऋचा कळली नाही. पण इतर प्रतिसाद/कथा मस्तच. :)

"कापूसकोंड्याची गोष्ट" ही बरीच दुर्बोध कथा आहे. मला त्याचा अजूनही मुळीच अर्थ लागत नाही. पण लहानपणी ती ऐकायला मोठी मजा येत असे.
मलाही लहानपणी त्याची मजा वाटायची. पण आता मनात विचार येतो, ह्यात ऐकणार्‍यापेक्षा ती सांगणार्‍यालाच जास्त त्रास होतो.
समोरचा गप्प बसला तरी, 'अरे गप्प काय बसलास? कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगू?' ;)

ही एक रुपक कथा असावी. तो ऋषी सांगत असेल कि आयुष्याच्या वाटेवरुन चालताना वाटेत अनेक संकटे दबा धरुन बसलेली असतात.. या कथेत संकट त्यच्यावर झेप घेण्याच्या तयारीत होते (लांडगा सुतारा सारखा बाक काढून झेप घेण्याच्या तयारीने वाट पहात होता) आणि हे कळून सुद्धा त्याच्यापासून वाचण्यासाठी त्याने काही प्रयत्न केला नाही त्या मुळे त्याला दु:ख /निराशेच्या खोल (विहिरीत) गर्तेत पडावे लागले . त्यातून बाहेर येण्याचा त्याला मार्ग मिळत नाही म्हणून तो देवाची प्रार्थना करत असणार. (यात लांडगा अरुण म्हणजे केशरी रंगाचा आहे असे सांगायचे कारण म्हणजे केशरी लांडगा कधी नसतो म्हणजे तो uncomman आहे म्हणजे संकट जे दबा धरुन बसले आहे ते अनपेक्षीत / अकल्पित आहे असे सांगायचे असेल. म्हणजेच आपला मार्ग हा निर्विघ्न असेल असे गृहित धरु नये असेच त्याला म्हणायचे असेल)
या कथेत तो माणूस ( दु:ख /निराशेच्या खोल (विहिरीत) गर्तेत पडलेला) हा ऋषी आहे ... म्हणून असे वाटते कि तो सांगतो आहे साधनेच्या मार्गावरुन चालत असताना अनेक (अनपेक्षित/अकल्पित) मोह साधकाला पथभ्रष्ट करु शकतात . सावध राहून त्यांना टाळले नाही तर साध्यापासून दूर रहावे लागते .

अहो पण हे तर आम्हालाही माहित्ये! ह्यात कसला आलाय गूढ अर्थ?

हे ही एक गूढच आहे ... कोणाला तरी हाच अर्थ सुद्धा गूढ वाटला असण्याची शक्यता आहे .
काही लोकांना नाही का राम गोपाल वर्माचे चित्रपट हे भयपट आहेत असे वाटते .

काही लोकांना नाही का राम गोपाल वर्माचे चित्रपट हे भयपट आहेत असे वाटते .
राम गोपाल वर्मा की रामसे बंधू? कारण रामसे बंधूंचे तथाकथित भयपट हे प्रत्यक्षात अत्यंत भीषण विनोदी वाटतात!

मूळ विषय - या कथेत मला तरी काही गूढ अर्थ-बीर्थ आढळ्त नाही.

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.

मला काय कळ्ले नाही. एवढ्च समजल की सुताराला पोक का येते. खुप रंधा मारावा लागतोना. लांड्ग्याने का बरे त्याचे अनुकरण करावे?
वि.प्र.

मूळातच दुर्बोध असणार्‍या या ऋचेच्या संदर्भातल्या इतर ऋचा वगैरे दिल्या असत्या तर जरा तरी मदत झाली असती.
अहो ती ऋचा ठार दुर्बोध आहे म्हणूनच तर इथे प्रत्येकाने आपापले विचार सांगायचे आहेत! ती ऋचा म्हण्जे कच्चामाल समजा हो!
>:P :B :?

"No matter how hard the life crashes;Like a Phoenix I will rise from my Ashes"

लांडग्याच्या ओरडण्याला " हम्म " असे म्हणतात असा एक नवा शोध लाग्ला आहे

जे काही व्यक्तिगत शेरे असतील ते सगळे एकत्र गोळा करावेत आणि एक नवा ग्रन्थ तयार होईल
त्या नव्या ग्रन्थाचे नाव "व्यक्तिगत शेरोपनिषद"
असे ठेवावे. तेवढाच प्राचीन ग्रन्थात एक अर्वाचीन भर