अन्न पदार्थां मधील भेसळ

जीवन भेसळमय झाले आहे खरे.
अवांतर-भेसळीचा संबंध स्वयंपाक न करण्याशी कोणी लावला नाही म्हणजे झाले!!
--

एकदम मस्त माहीती. पाणिपुरीतील चुना-सायट्रीक अ‍ॅसिड हा प्रकार नवीनच आहे. आपण आपली प्रतिकारशक्ती वाढवतो असा (गोड गैर) समज करून खायचे झाले. :(

अमेरिकेत (आणि कदाचीत इतरत्रही) वेगवेगळ्या प्रकारचे रंगीबेरंगी तयार खाद्यपदार्थ बनवताना कोचिनील आणि कार्माईन नावाचे दक्षिण आणि मध्य अमेरिकेतील किडे चिरडून वापरतात. खाली कोचिनील किडा दाखवला आहे:

त्यातून तयार होणारा रंग स्ट्रॉबेरी योगर्टमधे किती मस्त दिसतो की नाही! ;)

शिवाय नंतर कंपन्या म्हणायला मोकळ्या हा "all natural product" आहे म्हणून!

गंमत म्हणजे अमेरिकेतील तयार खाद्यपदार्थ आणि औषधांचे नियंत्रण करणारे फूड अँड ड्रग अ‍ॅडमिनिस्ट्रेशन तयार खाद्यपदार्थांच्या लेबलवर त्यातील अनेक गोष्टी जाहीर करायचे बंधन घालते पण हे किडे आहेत हे सांगायचे बंधन मात्र घालत नाही. हे पदार्थ येथील प्रत्येकानेच कधीनाकधी खाल्लेले असल्याने, इथल्या लोकांच्या डोक्यात असतात का ते माहीत नाही, पण पोटात नक्कीच किडे असतात! ;)

ही फसवणूक आहेच. धान्यामधे मिसळलेले खडे, लावलेल्या पावडरी असेही प्रकार आहेत.
लाल तिखटात रंगवलेला लाकडाचा भूस्सा असतो. धान्यातली भेसळ कशी ओळखायची त्याचे एक पुस्तक भारतात माझ्याकडे आहे.
चार महिन्यांपूर्वी ज्या नावाचे केशर आतापर्यंत वापरत होते तेच घेतले तर त्यात फसवणूक पदरी आली. पदार्थात केशर घातल्यावर स्वाद लगेच येतो पण रंग येण्यास थोडा वेळ जावा लागतो. या केशराचे तंतू अतोनात लांब आहेतच पण वास तर घमघमत असतो. पदार्थाचा रंग घातल्यापासून दोन सेकंदात पिवळसर केशरी न होता भगवा होतो. बरे, केशर हा प्रकार असा सारखा वापरून संपवण्याचा नसल्याने आता बरेच दिवस वापरावा लागणार आहे.

बरीच नवी माहिती मिळाली.

छान.. माहितीपुर्ण.

हॉटेलातली नारळाची चटणी तेल काढून झालेल्या नारळाच्या केकची असते ऐकले आहे. हॉटेलातल्या पुन्हा पुन्हा तापवलेल्या तेला विषयी इथेच बहुधा चर्चा झाली होती.

विकास यांनी दिलेली माहिती तर अवाक् करणारी.

जिलेटिन प्राणिज आहे ना? म्हणजे प्राण्यांच्या चरबीपासून बनवतात ना? जीलेटिन आईस्क्रिम मध्ये सुद्धा वापरतात असे ऐकले आहे. अशा (प्राणिज / जीलेटिनयुक्त) पदार्थांवर तो हिरवा ठिपका (व्हेज फुडचा) असतो का?

कोणत्या गोष्टीत भेसळ/फसवणुक नाही सांगा. सगळीकडेच आहे.

धान्यात त्या त्या रंगाचे खडे, मिरीमधे पपईचं बी, मसाल्यात घोड्याची लीद, तिखटात वीटकरीची पावडर, दुधात युरिया,
गुलाबजाममधे उकडलेला बटाटा, वॅक्स लावलेलं सफरचंद, कृत्रीम पद्धतीने रंग आणलेली गाजरे, बनावट बीयर्/दारु, द्युप्लीकेट मिनरल वॉटर ई.ई. असंख्य उदाहरणे आहेत.

एका ठिकाणी मिसळ चविष्ट/झणझणीत लागावी म्हणुन त्यात सुकट पावडर आणी चुना टाकायचे.

बेंगलोरात मी काही काळ रहात होतो तिथे (हेब्बाल फ्लायओव्हर) थोड्याच अंतरावर बोकड्/मेंढीच्या मटणाच्या नावावर कुत्र्याचे मटण विकण्याचे प्रकार चालु होते, कुत्रे कमी कसे होत आहेत यावरुन पोलिसांना संशय आला आणी हे वीर सापडले.

काय करावं कळत नाही? :(

काही गोष्टींना भेसळ म्हणायचे की नाही याबद्दल शंका....

मँगो आइसक्रीम हे बर्‍याचदा पपईचे असते. आणि आंबा फ्लेवरपुरता असतो. आता याला भेसळ म्हणावे का हे कळत नाही.

हल्लीच कळलेली बातमी म्हणजे स्किम मिल्क पावडर, मैदा आणि वनस्पती (डालडा) एकत्र भाजून बनवलेला 'खवा'. (मी सध्या जिथे आहे ते असा खवा बनवत नाहीत पण बाजारात असा खवा असतो हे मला तिथे कळले).

धान्यातले खडे ही भेसळ नसून धान्य वेगळे करण्याच्या जागेवरील हाउसकीपिंगचा प्रॉब्लेम असतो असे माझे मत आहे. पोतंभर धान्यात वाडगाभर खडे मुद्दाम मिसळले जातात यावर विश्वास बसत नाही. नॉट वर्थ द एफर्ट.

>>>काल बायकोने ठाण्याहून खर्वस मागवला होता

तात्यांच्या ठाण्यात भेसळ.. हे हे हे हे!!!

तात्यांच्या ठाण्यात भेसळ???? सिपाहियो...

--असुर!

भेसळीवर गुगलताना हे मिळालं.

बातमी पाकिस्तातली आहे पण हे भारतातही होत असेल ह्याची खात्री आहे. प्राण्यांचे मृतदेह (त्यात कुत्रे, उंदीर, गाढव, गुरेढोरे, डुकरे हे सगळे येतात) जमवून त्यावर प्रक्रिया करून त्यातील चरबी काढून त्याची विक्री करणे. मग मिठाया व अन्य स्वस्त तळलेला माल बनवायला हेच चरबी म्हणून वापरले जाते.
हे वाचून शहारे आले. तेव्हा रस्त्यावरील तळलेल्या गोष्टी खाताना जपून. कदाचित फरसाण व अन्य तळीव पदार्थात काही प्रमाणात हा पदार्थ वापरला जात असेलही. स्वस्त असल्यामुळे कुणाही उत्पादकाला ह्याचा मोह होणे शक्य आहे.

अमेरिकेत गेल्या ३० वर्षात जवळजवळ सगळे गोड पदार्थ बनवताना साखर न वापरता मक्यापासून विविध रसायने घालून, प्रक्रिया करून बनवलेला पाक (हाय फ्रुक्टोज कॉर्न सिरप) वापरतात. गोळ्या, चॉकलेटे, योगर्ट, ग्रॅनोला बार हे गोड पदार्थ आहेतच शिवाय मांस, पाव, औषधे ह्यातही हा पाक घुसखोरी करतो. पेप्सी, कोक, अन्य प्यायच्या कँड्या (ज्याला ज्यूस समजतात!) ह्यातही हा पदार्थ मोठ्या प्रमाणात असतो. ही सरकारमान्य भेसळ आहे. मक्याच्या शेतकर्‍यांची एक जबरदस्त ताकदवान लॉबी असल्यामुळे हे होते. करदात्यांच्या खर्चाने मक्याच्या शेतकर्‍यांना मोठी सबसिडी दिली जाते आणि मग मक्याचे अफाट उत्पन्न होते आणि असले पदार्थ वापरणे स्वस्त पडते.
तमाम डॉक्टरांच्या मते इतके कॉर्न सिरप पोटात जाणे घातक आहे. त्याने कुठलासा डायबेटिस होण्याची शक्यता कित्येक पटीने वाढते. पण नजिकच्या काळात ह्यात बदल होणे नाही.

भयानक आहे हे सगळं.
पूर्वीपासून चालत आलेल्या पद्धतीने वर्षाची हळद, तिखट, मसाले, भाजण्या हे तयार करावे असे वाटायला लागले आहे. बरे, अमेरीकेत मिळणारे रोजच्या वापरातील साधे दही तरी बरे असते का? नाहीतर मी आपली विरजण लावायला सुरुवात करते आता (मिभोंची आठवण आल्याशिवाय राहिली नाही.).
माझी एक चुलत बहीण अजूनही घरच्याघरी तिच्या कुटुंबाला पुरेल एवढे वाळवणाचे प्रकार करते. फार नाही पण उगीच ४० ते ५० पापड्या, ५० एक पापड वगैरे. शी! मला तर प्रत्येक पदार्थाचा संशय येतो आहे. माझ्या इथे तर तिखट, हळद असे प्रकार तयार स्वरूपात घेण्याशिवाय पर्यायच नाही. आता पुढच्या वेळेस भारतवारीत सगळे कांडण केंद्रातून आपल्या डोळ्यासमोर तयार करून आणावे हे बरे! तान्ह्या बाळांची अश्यावेळेस दया येते. त्यांना तरी शुद्ध पौष्टीक दूध, तूप कसे मिळत असेल?
आम्ही नशिबवान म्हणून एक गवळी भारतात असताना चांगला भेटला. अगदी शुद्ध दूध आणून देत असे व सगळ्या लहान मुलांना कृष्ण मानत असे. माझ्या मुलाला त्या दुधाचा कधीही त्रास झाला नाही. देव भलं करो त्या गवळ्याचं!

प्राण्यांच्या मृतदेहातील चरबीचे बनवलेले तेल/तूप व खरे तेल/तूप हे कुठले हे कळण्याकरता काही सोपी टेस्ट आहे का? कुणी अशी टेस्ट सुचवेल का? मिसळपाववर विविध क्षेत्रातील जाणकार मंडळी येत असतात म्हणून विचारतो.

'त्या ' धाग्यांच्या धुरळ्यात 'हा' धागा राहूनच गेला वाचायचा.
खूप नवी माहिती. धन्यवाद,
स्वाती

ह्या लिंकवर असे म्हटले आहे की कॉर्न सिरप आणि डायबेटिस ह्यांचे नाते आहे.
http://www.newswise.com/articles/view/532433/

शिवाय प्रिन्सटनचा प्रयोग असा दावा करतो की कॉर्न सिरपमुळे अन्य पदार्थांपेक्षा लठ्ठपणा जास्त येतो.

कॉर्न सिरपच्या वाढत्या प्रमाणामुळे वाढते वजन आणि बाकी विकार तर होतातच पण साखरेचे जिथे पचन होते त्या स्वादुपिंडावर जास्त ताण पडून त्यामुळे डायबेटिस होतो आणि डायबेटिस असला तर तो अधिकच बळावतो असे माझ्या इंटरनेटवरील आणि अन्य वाचनाने समजले.

काही डॉक्युमेंटर्या पाहिल्या आहेत ज्यात विविध डॉक्टर, संशोधक हेच मत मांडतना पाहिले आहेत.

खूप नवीन माहिती मिळाली. धन्यवाद.
बाहेरचे पदार्थ शक्य होतील तेवढे टाळून घरीच बहुतेक पदार्थ बनवावे असे वाटू लागले आहे.

रेवती, अमेरिकेतील काही ब्रँडच्या दह्यामध्ये जिलेटीन घातलेले असते. जिलेटिन हा प्राणिज पदार्थ आहे.

धागा वर आणते आहे

माहितीपूर्ण धागा.

पण जोपर्यंत कुठलिही भेसळ आरोग्यास, अर्थव्यवस्थेस अपायकारक नाहि तोपर्यंत आमची त्याला ना नाहि. चरबी कुत्र्याची असु दे वा गाढवाची, साखर उसाची असु दे वा मक्याची... फायनल प्रोसेसींग झाल्यावर अल्टीमेटली जर तिची आरोग्यविशयक गुणवत्ता सारखीच असेल तर मोस्ट वेलकम.

तसंही, भरपूर (आपापल्या कुवतीने) सूर्यनमस्कार घातले तर दगड देखील पचतो (नॉट लिटरली) अशी आमची (अंध)श्रद्धा आहे.

अर्धवटराव

मागच्या वेळी डल्लास ला गेलो होतो तेव्हा चीपोटले (chipotle Mexican रेस्तोरन्त ) मध्ये मी शुद्ध शकाहारी आहे सांगितल्यावर, तो म्हणाला बिन्स देवू का ?
मी म्हणलो काही प्रॉब्लेम आहे का तर तो म्हणाला त्यांच्याकडे येणाऱ्या बिन्स च्या शेतीत मेलेल्या प्राण्यांपासून किव्हा चरबी पासून बनवलेले खत घालतात..