ऍसेट.

२ मुली... लाँग टर्म इन्वेस्टमेन्ट आहे, टॅक्स लागेल बहुतेक, वृध्दाश्रम बघावा लागू नये... ;)

मपल्याला एक पोर हायं. या वर्शी दहावीला. पन ते काय आपल ऍसेट नायं . वृद्धाश्रम पघावा लागनारचं . मानसिक तयारी आहेच. त्याला वृद्धांच होस्ष्टेल म्हनु. पुढचं कुनी पाह्यलयं! सध्या बायको हेच ऍसेट.
कार्येषु मंत्री | करुणेषु दासी|
शयनेषु रंभा | भोजनेषु माता|

( इकड्ची काडी तिकडं न करणारा)
प्रकाश घाटपांडे

आजवर जे काही वाचन केले आहे, त्यावर विचार केला आहे ; वावरताना जे काही अनुभव आले आहेत, त्यावर विचार केला आहे ; आणि विचारानुसार वागायचा प्रयत्न करत आहे. या सगळ्याचा परिपाक म्हणून जो काही स्वभाव बनला आहे तेच ऍसेट आहे असे सध्या वाटते. भौतिक गोष्टींपेक्षा त्यानेच मला विचित्र काळात तगायला मदत केली आहे.
(ऍसेट हे भौतिकच असावे असा संकेत असेल तर आमचे उत्तर चुकले. शुन्य गुण !)
-- लिखाळ.

...द्यायची वेळ माझ्यावर नुकतीच आली. मी अमेरिकेतील सध्याचं राहतं शहर सोडून नोकरीनिमित्त दुसर्‍या शहरात जाण्याच्या संधीविषयी मित्रमंडळीत विचार व्यक्त करीत असतांना त्यांना हे सांगितलं की आमचा मुलगा मात्र इथेच नोकरी करायचं आणि राह्यचं म्हणतोय. तेंव्हा मला एका परिचयातल्या वहिनींनी विचारलं की 'मग तुम्हाला आमची कंपनी आवडली नाही का?' तेंव्हा मी त्यांना म्हंटलं की 'अहो, तुमची कंपनी आवडली आणि तुमच्यावर विश्वास आहे म्हणून तर आमच्या आयुष्यातला सर्वात मोठा ठेवा, आमचा एकुलता एक लेक इथे सोडून जायची हिंमत करतोय'. हे इंग्लिश मध्ये बोलतांना मात्र 'ठेवा' चं रुपांतर अनाहुतपणे 'our greatest possession' असं झालं. याविषयी नंतर विचार करतांना मात्र मला ते खटकलं; मुलगा (किंवा मुलगी) आपलं possession नसतं (शब्दच्छल करण्याचा हेतू नाही, पण assett असंही वर्णन चुकीचं असेल असं वाटतं), मला वाटतं की आपण आपल्या अपत्यांकडे फारतर एक 'गुंतवणूक' (investment) म्हणून पहावं, तसा विचार केला तर "बरोबर मेंटेन केलं तर वृध्दाश्रमाची गरज नाही." हे मात्र पटलं.

आहे पण ते सोन्याच्या दागिन्यांसारखं. एकदा घेतले की पुन्हा विकायची वेळ येत नाही सहसा तसे. वृद्धाश्रमाची तरतूद व्हावी अशी जबाबदारी घालून त्या ऍसेटला ताठ उभं राहण्याआधीच कमरेत वाकवायचं नाही.

वृद्धाश्रमाची तरतूद व्हावी अशी जबाबदारी घालून त्या ऍसेटला ताठ उभं राहण्याआधीच कमरेत वाकवायचं नाही.

१००% सहमत
माझा आत्मविष्वास ही माझी सर्वात मोठी ऍसेट
पडत्या पावसाला पाहुन तुम्ही आतुन भिजला नाहीत तर स्वतःच्या कोरडेपणाची तारीफ करु नका तर हे मान्य करा की तुमच्या आयुष्यात भिजवणारे क्षण आलेच नाहीत

आता गुंतवणूक, मालमत्ता, मौल्यवान ठेवा असेच म्हणायचे असेल व त्यात सजीव लोक पण धरायची असतील तर.....हं...[प्रभु सर विचारात पडलोय हा चेहरा नाही उतरला ;-) ]

गुंतवणूक शास्त्राच्या नियमाप्रमाणे सर्व भार/जोर एकाच "असेट" क्लास वर ठेवणे इज ए बॅड आयडिया.... मी असेही ऐकले की वाचले आहे, बेस्ट गिफ्ट यु कॅन गिव्ह युअर चाईल्ड इज नॉट बी डिपेंडंट ऑन हिम्/हर इन एनीवे.

खरी आपली एसेट आपण स्व:ताच, आपण जर शेवटच्या क्षणापर्यंत धडधाकट राहू शकलो तर बेस्ट्च!!

बाकी निव्वळ फायनान्शियल प्लॅनिंग किंवा ओव्हरऑल रिटायमेंट लाईफ प्लँनिंग हे दोन्ही मोठे व स्वतंत्र विषय आहेत.

आपली भलीबुरी कर्मेच आपली खरी ऍसेट आहेत. जे पेरले तेच उगवणार आहे. चांगली कामे केली असतील तर कोणत्याच आश्रमाची गरज पडणार नाही.
वेताळ

आपला तर प्रपंच गोंदवल्याचा बुवा चालवतो बॉ. त्यामुळे भविष्याची सोय वगैरेवर अजून फारसा विचार नाही केलेला अन् गरज आहे असेही वाटत नाही, कारण शेवटी तिथेच जाऊन राहणार आहे. जे व्हायचे ते तिथे होईलच.
शेवटपर्यंत कर्तव्य समाधानात नीट पार पाडता यावे एवढी मनापासून ईच्छा आहे. तेवढे मिळवले की झाले.
सध्यातरी काही मूल-बाळ नाही. अन् नंतर झाल्यावरदेखील त्यांच्याकडून काही अपेक्षा असण्याचे कारण नाही.
त्यामुळे माझे ऍसेट म्हणून सांगायचे झाले तर एकच.. श्रीमहाराज. :)

मुमुक्षू.

आपली भलीबुरी कर्मेच आपली खरी ऍसेट आहेत. जे पेरले तेच उगवणार आहे. चांगली कामे केली असतील तर कोणत्याच आश्रमाची गरज पडणार नाही.

सहमत...........

आणि देवाचा,वडिलधार्‍या माणसांचा आशिर्वाद असला की झालं....तेच आपलं ऍसेट... :)

दोन मुलांची आई असले, तरी ते मला गुंतवणूक वा ऍसेट नाही वाटत..
माझे ऍसेट मला वाटतात. माझी देवावरची श्रध्दा आणि माझा स्वभाव.. जे कुठल्याही परिस्थितीत मला जगण्याचे बळ देईल...

तुमचा चिरंजव त्याच्या सख्या बायकोच्या मिठित्..........मुठित गेल्या वर सुनेने तुमची एसेट ताब्यात घेतली व तुम्हाला बाहेचा रस्ता दाखवला तर................?

आपण आजुबाजुला, नातेवाईकात पहतोच की.. त्यात नविन काय आहे?
नीट वाचा, मी त्यांना ऍसेट म्हटलच नाही आहे..

टार्‍याच माझ मत जुळत. आईबापानं शाळत मास्तरान ४ गोष्टी सांगितल्या आन ह्या दुनियेत टक्केटोणपे खाउन अनुभव आले तेच आपले ऍसेट.

आजवरच्या अनुभवातुन तरी अनुभव हेच ऍसेट वाटतात, कोण जाणे नविन येणार्‍या अनुभवातुन कदाचित हे मत बदलण्याचा अनुभव पण येइल !

यांच्या मॅनेजमेन्टमध्ये बिझि आहोत... अर्निंग अथवा नॉनअर्निंग ऍसेटची चिंता तूर्तास नाही.

नॉनपरफॉर्मिंग ऍसेटच्या ओझ्याखाली भल्याभल्या बँका कोसळलेल्या पाहिल्याने वरील अक्कल आलेली आहे.

एकलव्य

मुलांचा आनंद बघूनच खूप आनंद होतो त्यामुळे त्यांच्या आयुष्यात जास्तीत जास्त आनंद निर्माण करणे हि गोष्ट महत्वाचि वाटते, त्यामुळे त्यांच्या कडे व्यवहारि दॄष्टिकोनातुन (ऍसेट) बघु शकत नाहि.