आमच्या मुलांच्या शैक्षणिक समस्या....

तुम्हाला जे समजले ते ज्या दिवशी महाराष्ट्रातील आपल्या पोराचं भलं व्हावं असंच वाटणार्‍या आईबापांना समजेल त्यादिवशी मराठी बद्दल गळा काढावा लागणार नाहीच पण मुलं अभ्यास करत नाहीत, त्यांच्यावर फार पैसा जातो वगैरे रड सुद्धा थांबेल.

कधी कधी बापाला इच्छा असते मुलाला/ मुलीला मराठीतून शिकवायची पण आईच्या डोक्यात भलत्या कल्पना असतात. कधी उलटे पण असते.

असो. तुम्ही तुम्हाला जो निर्णय योग्य वाटतो तो घेतलात आणि त्यावर ठाम राहिलात याबद्दल अभिनंदन. खरोखर कौतुकास तुम्ही दोघेही पात्र आहात. तुमच्या मुलांचे अभिनंदन त्यांनी तुमचा विश्वास सार्थ ठरवला.

जियो !!

> कधी कधी बापाला इच्छा असते मुलाला/ मुलीला मराठीतून शिकवायची पण आईच्या डोक्यात भलत्या कल्पना असतात.

अगदी माझ्या मनातले बोललात.

वाचून खूपच बरं वाटलं!
तुम्हां दोघांचे अभिनंदन!

लेख मनापासुन आवडला. तुम्ही घेतलेल्या निर्णयाला तुमच्या पत्नीची पण साथ लाभली हे सगळ्यात मह्त्वाचं.
तुमच्या दोन्ही मुलांना पुढील वाटचाली करता खुप खुप शुभेच्छा.

माझी मुलं पण अशीच चौथीपर्यंत मराठी आणि पुढे इंग्रजी माध्यमात शिकली. मुलीने बी. ए. पदवीपरीक्षेत इंग्लिश पूर्ण घेऊन ८३% मार्क्स मिळवले. मुलगा दहावीच्या संपूर्ण वर्षात शाळेच्या क्रिकेट टीममधून सामने खेळत होता. ११ वीत शास्त्र शाखेत प्रवेश घ्यायला आवश्यक तेवढे ७६% पेक्षा जास्त मार्क्स त्याने शेवटचा एक महिना अभ्यास करून मिळवले.

सुरुवातीला मातृभाषेत शिकलेली मुलं नंतर कोणताही विषय समजून घेऊन उत्तम यश मिळवतात यात अजिबात शंका नाही. मुलांचं लहानपण हिरावून घेऊ नका. आपल्याकडे गावात राहिल्याच्या आणि डोंगरात भटकल्याच्या आठवणी आहेत तशा या मुलांकडे असणार नाहीत पण निदान त्याना आयुष्य म्हणजे ताणतणाव असं आताच वाटणार नाही याची खबरदारी आपणच घ्यायला पाहिजे.

आदर - माझ्यासारख्या अनेकांनी (निम्न व मध्यम - मध्यम वर्गातले लोक) विद्यार्थीदशेत जे दडपण भोगले त्यापासून तुम्ही तुमच्या पाल्यांना धोरणात्मकरीत्या दूर ठेवले आहे म्हणून.

आभार - आपला अनुभव आमच्या बरोबर वाटल्या बद्दल व आम्हालाही असेच पालक बनण्यास प्रेरणा दिल्याबद्दल.

अभिनंदन - या कार्यात आपण यशस्वी झाला आहात म्हणून.

आपल्या पाल्यांना मनापासून शुभेच्छा, ते जातील त्या क्षेत्रात उल्लेखनीय यश मिळवतील व त्यासाठी जगण्यातला आनंद गमावणार नाही हा विश्वास वाटतो.

लेखन आवडले. आपण मुलांचे मूलपण जपण्यात यशस्वी झालात म्हणून अभिनंदन.
आमच्याकडे सध्या उन्हाळी सुट्ट्या सुरु झाल्यात म्हणून मराठी शिकणे चालू आहे.;)

याला म्हणतात सुजाण पालकत्व.
पुर्वी शिक्षणातली मौज छडी नामक राक्षसी घालवायची आणि आजकाल मातृभाषेबद्द्लची उदासीनता, अनावष्यक स्पर्धेची भिती या हडळी ते काम करतात. तुम्ही कल्पकतेने सुवर्णमध्य साधला, अभिनंदन.

मिपावरच्या या सर्व प्रतिक्रिया तुमच्या मुलांना वाचायला द्या. तुम्ही एक परिवार म्हणुन जो सामुदायीक निर्णय घेतला त्याची मिपापरिवाराने घेतलेली नोंद आणि प्रशंसा कळु देत त्यांना.

अर्धवटराव

पो चा हो कधीपासून झाला हो दादा?

अनुभव आवडला! नुकतेच आई-बाबा बनलेल्या काहींना तुमचा अनुभव मार्गदर्शक ठरावा.

कधी कधी बापाला इच्छा असते मुलाला/ मुलीला मराठीतून शिकवायची पण आईच्या डोक्यात भलत्या कल्पना असतात. कधी उलटे पण असते.
१+
भलत्या कल्पनांमध्ये "स्टेट्सचा" नंबर पहिला असावा. (आजकाल नुसतंच इंग्रजी माध्यम नाही, सि.बि.एस.ई वा आय.सि.आय.सि.आय ला झुकतं माप देण्याचा कल दिसतो. एस. एस. सी कडे बघण्याचा दृष्टीकोनही बदलला आहे)
दुसरं म्हणजे, नवश्रीमंत पालकवर्गामध्ये ही एक भिती आढळून येते की, "आपल्या पाल्याला सुसंस्कृत? संगत मिळणार नाही/वाईट संगत मिळेल"
तिसरं काही जणांचे जोडीदार आंतरभाषिक आहेत, तर काहिंचे इंग्रजी माध्यमातून शिकलेले. अशांनी मराठी माध्यमाची निवड करणं खूप कठीण वाटतं .

चांगला लेख.
धन्यवाद.

उत्तम लेख आणि तुमच्या संपुर्ण कुटुंबाचंच अभिनंदन.

असं "अस्सल " वाचल की मि.पा. वर आल्याच सार्थक झाल ....

प्रामाणिक, डाउन टु अर्थ विचार, सुजाण पालकत्वाची भुमिका, संयत भाषेत माडणी आणि उत्तम लेख.
अभिनंदन आणी आभार. :)

लेख आवडला.

हा लेख महाराष्ट्रातील सर्व वृत्तपत्रात छापून यावा. जेव्हा शाळाप्रवेशासाठी धावपळ सुरु होते त्यासुमारास.

अभिनंदन

लेख आवडला.
अनिल अवचटांनी आपल्या लहानग्यांना म्युनसिपाल्टीत घातले होते त्याची आठवण झाली (अवचटच ना ते?)

सहजरावांशी +१

लेख आवडला.
तुमचे विचार आणि निर्णय खरंच स्तुत्य आहे.

खुप छान लेख.... खुप काहि घेण्यासारखं आहे ह्या लेखातुन... खरंच सगळेच जण किती "ट्रेंड" च्या मागे धावण्यात व्यस्त असतात, त्यामुळे कोणी विचारही करत नाहि मुलांना असंही शिक्षण देऊ शकतो आपण आणि ह्या पध्दतिच्या शिक्षणानेही प्रगती होऊ शकते. कदाचित बरेच पालक ह्याचा विचार करतहि असतील पण आपण प्रवाहा बरोबर वाहिलो नाहि तर आपलं नुकसान होईल हि असुरक्षितता असते बहुदा.

बाकि मुक्त विहारि साहेब तुमच्या बद्दल काय बोलणार, तुमचे हे विचार - संस्कार वाचुन ते आचरणात अणायचे म्हंटल तरी ती इंग्रजी मधली म्हण आठवते "It is very difficult to be simple"

:)

चांगला लेख. चांगला विचार मांडलात.
:)

तुमचा लेख आवडला, मुलांना वाढवतांना होणार्‍या चुका खुप सोप्या भाषेत समजावून सांगितल्यात आणि नुसत्या चुका नाही तर त्यांचे निराकारण कसे करावे हे ही छान मांडले आहे, म्हणून आवडला.
अर्थात आजचे पालक, जे सुशिक्षीत, सुसंस्कृत आहेत, ते असाचं प्रयत्न करत असतात कि, मुलांचे शिक्षण हे तणावविरहीत आणि त्यांची सर्व बाजूने प्रगती साधणारे असावे. पण बहुसंख्य पालकांना त्याचे मार्ग कधी सापडतात तरी कधी सापडत नाही. अश्या वेळेला असे मार्गदर्शन नक्कीच मोलाचे ठरते.
आपले असेच अजून काही अनुभव असतील तर तेही येऊ द्या. फक्त शैक्षणीकच नव्हे तर इतरही बाबतीत...

उत्तम लेख आहे. माझं बालपण कोंकणात आणि म्युनिसिपल शाळेत गेल्याने आणखीनच जवळचा वाटला. शाळेसोबत कैर्‍या करवंदं आणि पर्यातले मासे पकडणं असे आता खूपच अनोखे वाटणारे उद्योग केले आहेत.

अर्थात करियर उत्तम झाली वगैरे म्हणता येणार नाही. ते शेवटी त्या त्या विद्यार्थ्याच्या पिंडावर अवलंबून आहे.

शिवाय लोटे-पेढे-लांजा-हातखंबा-निवळी आणि मुंबई-पुणे-ठाणे अशा मेट्रो सिटीज, यात बरीच समीकरणं खूप बदलतात हेही खरं. पण लेख तळमळीने लिहीलात, आवडला. विषय मोठा आहे.

धाडसी निर्णय आणि उत्तम लेख. 'आमच्या मुलांची शैक्षणिक धमाल' असे शीर्षक हवे होते :)

१००ला फक्त ३०च कमी आहेत

हा दृष्टीकोन फारच आवडला.

लेख वाचला आणि तुमचे विचार, प्रयत्न, कृती आवडले.
उगाच इंग्रजी माध्यमाच्या शाळेतच घालून मुलांच्या शिक्षणाची वाट लावण्यापेक्षा मुलाला ज्या भाषेतून सोयिस्करपणे आकलन होतं त्या भाषेतून शिक्षण देणं अगदी पटलं! जास्तीत जास्त पालकांना हे कळेल तो सुदिन.

तसंच नातेवाईकांच्या लहान मुलांना 'ते मिल्क ड्रिंक करून घे' वगैरेचं घरगुती शिक्षण मिळतांना बघून खूपच विचित्र वाटतं. मुलाला इंग्रजीच शिकवायचं असेल तर सरळ व्यवस्थित इंग्रजी तरी बोलावं. हे काय धड मराठी नाही की धड इंग्रजी नाही.

अतिशय उत्तम निर्णय घेतल्याबद्दल आणि तो पूर्ण केल्याबद्दल खरे तर तुमचे आणि तुमच्या पत्नीचेदेखील कौतुक करायला हवे. केवळ अभ्यासच नव्हे तर अभ्यासेतर गोष्टींमध्ये देखील तुम्ही मुलांना प्रोत्साहन दिलेत आणि त्यांचा सर्वांगीण विकास करवून घेतलात याबद्दल खरेच अभिनंदन......

-एक मराठी+सेमीइंग्रजी माध्यमातून शिकलेला मुलगा. :)

तुमचे आणि वहीनींचे अपार कौतुक वाटते आणि मुलांचा हेवा :-)

धागाकर्त्यांच्या तत्वाशी सहमत!
आमचे एकुलते एक कन्यारत्न १७ वर्षांपुर्वी इंग्रजी माध्यमाच्या शाळेत प्रवेश घेते झाले. एकमेव कारण. ती एकच शाळा 'देणगी' मागत नव्हती. (पैसे वाचविणे हा क्रायटेरिया नाही. शाळेच्या व्यवस्थापनाने 'प्रिन्सिपल' सोडले नसल्याचे ते निदर्शक होते. माझ्या 'सोशल स्टँडिंग' / ओळखी इ. चा वापर करून अथवा पैसे फेकून कुठेही प्रवेश घेणे तेंव्हाही आवाक्यात होतेच. परंतू एकुलतेच कन्यारत्न असण्याचा निर्णय जसा जाणून बुजून घेतला, तसाच हाही.) जुन्या नामांकित सर्व शाळा (मराठी माध्यम) देणगी शिवाय प्रवेश देत नव्हत्या.
कधीच कुठेही काहीही अडले नाही. शाळेने 'कॉन्व्हेंट' असूनही कधीच जाचक नियम लावले नाहीत. केशभूषा/वेशभूषेचे युनिफॉर्म या संकल्पनेशी सुसंगत असे जितके नियम होते तितकेच.
१२वी नंतर सीईटीला यंदा १८१ मार्क आहेत.
योग्य अन हव्या त्या कालेजात (पुन्हा सरकारी) प्रवेश मिळेल.
सर्व शाळा/कॉलेज सरकारी. मुलगी असल्याने फी = शून्य
(अपत्य सुखाने आनंदी) गोपाळ

अभिनंदन

एक उदा. म्हणुन : आपण मराठीत शिकलो त्याचा दर्जा अन मुलांना ज्या मराठी शाळेत घालतो त्याचा दर्जा यांची तुलना करुन मग निवड केलेली चांगली.

समजा शाळा भले मराठी पण शिक्षक, अभ्यासाव्यतिरीक्त खेळ, कला वगैरे असं काहीच नसेल किंवा नावालाच असेल तर काय उपयोग?

अतिशय योग्य आणि धाडसी निर्णय. अर्धांगिनीची साथ फार महत्त्वाची. ती लाभली नाही तर कित्येक धाडसी निर्णय घेण्यासाठी लागणारे मानसिक बळ लाभत नाही. हे अर्थात दोन्ही अर्धांगांना लागू आहे.

मातृभाषेत शालेय शिक्षण पुढील शिक्षणाचा पाया मजबूत करते.

डॉक्टर, इंजिनिअर, आर्किटेक्ट वगैरे वगैरे व्यवसायांनाच 'सोने' लागलेले आहे असे नाही. 'व्यक्तिमत्त्वाला' नक्कीच 'सोने' लागलेले असते. उत्तम व्यक्तिमत्त्व घडविले तर कुठल्याही 'व्यवसायाचे' 'सोने' करता येते.

आम्ही तर चक्क 'मंडई विद्यापीठ' म्हणून ओळखल्या जाणार्‍या शाळेत शिकलो. वर्गात सगळा गावगाडा, मंडईतल्या गाळेवाल्यांपासून गुंडांपर्यंत (आंदेकर-माळवदकर टोळीयुद्ध जोरावर असताना त्यातल्या एका माळवदकराचे पोरगे आमच्या वर्गात होते), भवानी पेठेतल्या दुकानदारापासून मनपाच्या सफाई कामगारांची पोरे आमच्या वर्गात होती. पण आम्हाला वाईट संगत लागेल असे आमच्या आई-बाला कधी वाटल्याचे स्मरत नाही (आमच्यामुळे इतरांबाबत त्यांच्या आई-वडिलांना तसे वाटले असेल अशी दाट शक्यता आहे. :) ) त्याने आमचे मराठी बिघडले नाही की इंग्रजीही. कालेजात गेल्यावर संबोधनासारखी आईवरून शिवी घातल्याशिवाय- भले इंग्रजीत का असेना - वाक्य सुरू न करणारी नि ती शिवी ऐकून मित्राच्या कानाखाली आवाज काढण्याऐवजी कानाआड करणारी संभावितांची पोरे पाहिली की आमच्या वर्गातली मुले खूपच सुसंस्कृत होती असे म्हणावे लागेल. असो.

मी आणि माझे भाऊपण ह्याच प्रकारे शिकलो. प्राथमिक शाळा मराठीत, माध्यमिक सेमी इंग्लिश आणि त्यानंतर इंग्लिश.. आता शालेय जीवनात मी काही झेंडे गाडले नसले तरी अभ्यासाचा ताण आणि त्यामुळे चीड नव्हती.
तुमच्या निर्णयाचे अभिनंदन ... मुले तुमचा निर्णय सार्थ ठरवतील ही आशा आणि शुभेच्छा..