यू आर थर्ड क्लास पीपल - अभिनंदन विक्रम गोखले!

सहजराव आणि पिडाकाका,

तुम्ही दोघंही सर्किटरावांबद्दल बोलताय का ? ;)

ज्जे बात !

त्यांना कसे लागेल माहिती नाही पण त्यांचे अभिनय 'क्लोन' अविनाश नारकर अर्थात ज्यु. विगो ह्यांना मात्र भलतेच दु:ख होईल हो. त्या दु:खात मग ते अजुन मोठ्ठा पॉज घेतील आणि अजुन चार कोनात चेहरा वाकडा करतील.

अगदी अगदी.
ज्यु. विगो अगदी ड्वाल्या पुढे हुभेच राह्यले.
=)) =))

मुळात अविनाश नारकर हे अभिनय करतात याच्याशी मी सहमत नाही. बद्धकोष्ठतेचा त्रास बळावलेली कोणतीही व्यक्ती तसले हावभाव आपसूकच करते.

दे दणादण.. आहा..

धनाजीराव.. काय आठवण काढलीत. शाळा चुकवून पाहिलेला पहिला सिनेमा तो. (तिथून सुरुवात झाली.)

भिंत फोडून पलिकडच्या घरात डोकं घुसलेला लक्ष्या तोंडावर उडवलेलं पिठलं चाटत "पिठलं आहे वाट्टं.." म्हणतो..

महेशरावांची डॅम इटची ताजी ताजी सवय..

लाल रंग पाहताच गाँय गाँय गाँय आवाज करत निघून जाणारी लक्ष्याची पॉवर..

जाऊया डबलसीट रं लांब लांब लांब. अशी झक्कास गाणी.

वाह.. धन्यु हो धनाजी वाकडेसाहेब.. बाकी तुम्हाला मुर्दाबाद करणारा कोणता हो तो सिनेमा? तुम्ही पार्श्वात लाथ मारुन हाकललेला झुंजार कामगार महेश कोठारे तुमच्या बंगल्यासमोरच तंबू ठोकतो आणि पाहता पाहता तुमची पोरगी खुल्ला पटवतो तो? नावच आठवेना.

तुमच्यात असेल, पण त्यांच्यात नाहीए. असे ते समजतात असे दिसते.

व्हायब्रेशन वर ठेवण्याचा पर्याय का नाही वापरला.

अगदी सहमत. नाट्यगृहात असताना मोबाइल एक तर बंद ठेवावा, नाहीतर व्हायब्रेटवर ठेवावा, आणि मोबाईलवर संभाषणे तर अजिबात करू नयेच, हे अगदी पटण्यासारखे.

पण दुसर्‍या पक्षी, सभागृहात एखाद्याचा मोबाईल वाजला, तर त्याबद्दल आख्ख्या सभागृहाला झाडणे, धारेवर धरणे, लेक्चर देणे, तेही नाटक तोपर्यंत सस्पेंड करून, हे कोणत्या पद्धतीत बसते? एक साधी, थोडक्यात, जाहीर विनंती / अनाउन्समेंट नसती करता आली? की लोकहो, नाटक चालू असताना प्रेक्षागृहात जर एखादा मोबाईल वाजला, तर सर्वच प्रेक्षकांचा रसभंग होतो, सबब कृपया आपले मोबाइल बंद ठेवावेत किंवा व्हायब्रेटवर ठेवावेत, आणि मोबाइलवर संभाषण कृपा करून करू नये, म्हणून? असले अघोरी प्रकार कशासाठी? आणि ज्याचा मोबाईल वाजला, तो सोडून बाकीचे तमाम प्रेक्षक काय फुकटपासातले, साहेबांच्या उपकारांनी नाटक बघणारे? त्यांना काय म्हणून धारेवर धरायचे? दमड्या मोजल्या होत्या ना त्यांनी? त्यांचा काय रसभंग झाला नसेल? आणि वर पुन्हा साहेबांचे लेक्चर ऐकायचे?

ते महात्मा गांधींनी काहीतरी म्हटले होते ना? की दुकान चालवून तुम्ही गिर्‍हाइकावर उपकार करत नसता, उलट गिर्‍हाइक तुम्हाला सेवेची संधी देऊन तुमच्यावर उपकार करत असते, म्हणून? मग हे या 'मोठ्या लोकां'ना कोण सांगणार?

बरे, 'प्रेक्षक हे एकजात बाय डिफॉल्ट बेशिस्तच असतात, यांना वठणीवर आणलेच पाहिजे' हीच जर भावना असेल, तर मग करू नयेत ना नाटके! साहेब उद्या जर नाटकांतून कामे करायचे बंद जर झाले, नव्हे साहेब उद्या अगदी मरून जरी पडले, तरी सृष्टीत अशी कोणतीच उलथापालथ होणार नाही आहे, की मराठी नाट्यसृष्टीचेही असे कोणते 'अपरिमित, कधीही न भरून येणारे' की काय म्हणतात तसे नुकसान होणार नाही आहे. मराठी नाट्यसृष्टीला जोपर्यंत मागणी आहे, तोपर्यंत साहेबांची जागा घ्यायला कोणी ना कोणी तरुण रक्त येईलच. आणि नाहीच आले आणि पडलीच मराठी नाट्यसृष्टी बंद, तर ती मराठी नाट्यसृष्टीला एकंदर भाव न राहिल्याने पडेल, साहेबांच्या अभावाने नव्हे.

बाकी, (मजबूरी के नाम?) 'माहेरची साडी', झालेच तर 'हम दिल दे चुके सनम'सारख्या टुकार पिच्चरांतून काम करणार्‍या साहेबांनी एवढा भाव खावा (आणि लोकांनीही ते चूपचाप ऐकून घ्यावे, दमड्या मोजलेल्या असूनसुद्धा) याची गंमत वाटते.

(डिस्क्लेमर: प्रेक्षागारामध्ये मोबाइल चालू ठेवण्याचे अथवा मोबाइलवर संभाषण करण्याचे हे कोणत्याही प्रकारे समर्थन नाही.)

मुलांना स्विच ऑफ करायची गरज नाही. ती मुळातच व्हायब्रेटर वर असतात.
या निमित्ताने ग्रेट भेट मधे निखिल वागळे या महान पत्रकाराने विक्रम गोखले या महान अभिनेत्याची मुलाखत घेतलेली आठवली. विक्रम गोखलेंच्या तोंडाचा पट्टा वैचारिकपणे वाजत होता. एका कार्यक्रमात काम मिळण्याआगोदर चॅनलच्या नियमानुसार गोखलेंना ऑडिशन देण्यास सांगितले होते, त्याचा भयंकर राग होता साहेबांना. त्यांच्याच शब्दात सांगायचे तर "मी बरच वर्षे काम करत आहे. जे करायचं ते सगळं केलं आहे. त्यामुळे मला ऑडिशन द्यायची गरज नाही"
गोखले सरांच्या तोंडून प्रत्येक शब्दागणिक गर्व गळत होता. सर्व चॅनलच्या टाय घालून फिरणार्‍या सिईओंना त्यानी मुलाखतीत जाहीरपणे विचारलं होत."What do you know about camera? What do you know about lense?"
"माझ्या या बोलण्यावर माझ्यावर समस्त चॅनलच्या सिईओ नि माझ्यावर बहिष्कार टाकला तरी बेहत्तर" असं सुद्धा ठोकून दिलं होतं :)

पटापटा बोलणारे निखील वागळे पोलीसांसमोर बसलेल्या चोरा सारखे घाबरट चेहरा करून बसले होते.
मुलाखत संपली आणि निखिल वागळेंनी विक्रम गोखलेंच्या समोरच " ही एका अस्वस्थ माणसाची मुलाखत होती" असं ठोकून दिलं. :)

अगदी विनोदी मुलाखत होती :)

विवाहसंस्थेवर विश्वास नसण्याचा आणि वृत्तपत्रीय नैतिकतेचा संबंध समजला नाही.

विवाहसंस्थेवर विश्वास नसण्याचा आणि वृत्तपत्रीयच काय, पण कोणत्याच प्रकारच्या नैतिकतेचा संबंध समजला नाही.

उर्वरित प्रतिसादाशी बहुतांशी सहमत. (तेवढा रसिका जोशींसंबंधीचा भाग वगळून. कारण रसिका जोशी नावाची अभिनेत्री तर सोडाच, पण 'अशा नावाची कोणी व्यक्ती अस्तित्वात होती' हेच मुळात आम्हाला जिथे त्यांच्या मृत्यूसंबंधी बातमी आणि लेख माध्यमांतून येऊ लागल्यावर समजले, तेथे त्यांचा सहभाग असलेल्या कार्यक्रमाविषयी आणि संबंधित प्रसंगाविषयी आम्हाला काहीच माहिती असण्याचे कारण नाही. त्रुटी अर्थातच आमची, पण अशा परिस्थितीत आम्ही त्याबद्दल काय बोलावे आणि सहमती तरी कशी दर्शवावी?)

विवाहसंस्थेवर विश्वास नसण्याचा आणि वृत्तपत्रीय नैतिकतेचा संबंध समजला नाही.

सहमत! या दोन्ही अगदी भिन्न गोष्टी आहेत असं वाटतं.

'अरे मन मोहना' चा दुवा देवून खूप चांगलं काम केलंस. ५-६ मिनीट फक्त हसतेय. "विक्रम गोखले कधीतरी 'आय कँडी' दिसायचे यावर विश्वास बसला" यालाही +१.