बायोमेट्रिक कितपत वापराल?

तसे आताही खात्यांना पुर्ण सुरक्षितता असण्याची खात्री नाहीच. तरीही आपण वापरतोच की.

बाकी 'क्रिश' चित्रपटाप्रमाणे डोळ्याचे पटल आणि हृदयाचे ठोके दोन्ही जुळणे पाहिले तरच एकदम सुरक्षित.

मी रोज माझा कंप्युटर बोटाच ठसा वापरून चालू करते. पासवर्ड आणि ठसा मॅप केलेत.
पण सध्या तरी एटीम वापरेन का नाही शंका आहे...

आयडेंटी थेफ्टचा धोका तसा बोटांच्या ठशांशिवायही आहेच

सर्व मुद्दे एकदम पटेश. मला तरी कम्फर्टिबल वाटणार नाही सगळीकडे बायोमॅट्रिक्स वापरणे.

याहु मेल ने देखील आता बोटाचा ठसा चालु केला आहे.

एटीएम / डेबिट कार्डेच नीट चालवायला शिकलं नाही पब्लिक अजून खाल्लाकडंच..

पण अंगठ्याचा ठसा सहज चोरता येण्यासारखा आहे ठरवलं तर..
सिगरेट्चं पाकीट पुढे केलं.. मिळाला ठसा ( साभार, एक नावाचा सिनेमा, नाना पाटेकर )
ग्लासात पाणी प्यायला दिलं.. मिळाला ठसा.. ( साभार, तिसरा डोळा टाईप सिरीयल्स )
वेटरनं नजर ठेऊन चमचा चोरला.. मिळाला ठसा

पण डेबिट कार्डे अडकत का होईना, पण चालतात तरी.. आणि हरवली तर पासवर्ड जातो.. मिळतो लगेच परत..
तस्मात ए स्ट्रॉंग नो फॉर बायोमेट्रिक ऑथेंटिकेशन

+१

नव्या तंत्रज्ञानास बर्याचदा विरोध होतो.. खास करुन तसेच काम जुन्या गोष्टींनी, युजर च्या म्हणण्याने व्यवस्थीत असेल तर तो बदलाकडे आपल्याला जमेल का किंवा आपण योग्य पद्धतीने हे हाताळु शकतो का ? ह्या शंकेन बर्याचदा विरोध करतो असे मला वाटते.

-----------------
असो मुद्द्याकडे येवू ..
बायोमॅट्रीक पद्धतीने वापर हा अत्यंत सेक्युरीटी असलेला मार्ग आहे असे माझे मत आहे.
शास्त्रीय दृष्ट्या कोणत्याही २ माणसाचे अंगठ्याचे (बोटाचे) ठसे सारखे नसतात आणि डोळ्याचे रेक्टीना पण.
जरी प्रत्येक पर्म्युटेशन कोम्बिनेशन शक्य नसले तरी मला वाटते ते योग्य आहे.
आणि चुकुन २ जन सारख्याच ठश्यांचे/बुबळाचे असतील असे माणले तरी ते त्यांना थोडेच माहित असणार ..
ते पासवर्ड हॅक साठी प्रयत्नच करणार नाही असे वाटते.

आताच्या सिस्टीम मध्ये पासवर्ड हॅक करण्यासाठी प्रयत्न केला जातो , तो सरस्वि बंद होयील ..

दुसरा मुद्दा असा की पासवर्ड बदलता येतो तो ..
आताचा पासवर्ड हा मेमरीमध्ये माणुस ठेवतो .. काहि वेळेस तो विसरु शकतो .. काही वेळेस शेअर केल्याने तो बदलु इच्छितो ..
पण डोळ्याचे बुबुळ वगैरे लक्षात ठेवण्याचीच गरज नाही आणि तो कुठे शेअर ही केला जात नाही .. त्यामुळे तो बदलण्याचा प्रश्नच येत नाही.
जरी डोळ्याला /हाताल आघात झाला तरी तसे आपण रीलेटेड संस्थेशी बोलुन त्यावर नविन उपाय्/तातपुर्ती सोय करु शकतो .. जसे की आता ए.टी.एम. कार्डच हरवले की आपण करतोच तसेच काहितरी ..

असो तिसरा मुद्दा चोरीचा आहे आणि त्यात खुप कंडिशन आहेत .. आता ही धमकावुन / डांबुन पासवर्ड घेवु शकतो आपण .. आणि पासवर्ड घेवुन जर तो कायम वापरायचा असेल तर त्या माणसास कायमचा संपवता येवु शकतो ..
असो थांबतो
बायोमॅट्रीक पद्धत मला तरी योग्य वाटते ..
पण आपल्याकडे ती वापरात कधी यीइल त्याची श्वास्वती नाही ..

मला तरी वर दिलेले मुद्दे पटतात. कारण नवे तंत्रज्ञान चांगले असले तरीही त्याच्या मर्यादा अशा काथ्या-कुटातून उघड झाल्या आहेत.

थंब-प्रिंट असो वा डोळ्यांची बुब्बुळे.. माहिती संगणक बायनरी स्वरुपात साठवते आणि तेच चोरायला काही कठीण नाही.

- (सुलभ टेक्नोलॉजी वापरणारा) पिंगू

मुद्दा क्रमांक २ आणि ३ अजिबात कळले नाहीत.

आज मला कचेरीत येताना, ओळखपत्र स्वाइप करण्याबरोबरच बोटाचा ठसादेखिल द्यावा लागतो, तरच दरवाजा उघडतो. आता माझ्या बोटाच्या ठशाची माहिती संगणकात साठवली आहे हे खरे. ती जर कोणी चोरून नेली वा विद्रुप केली / झाली तरी, जोवर त्याची पडताळणी करण्यासाठी वापरण्यात येणारे बोट माझ्याच शरीराचा भाग आहे, तोवर त्या चोरीचा उपयोग काय?

थोडक्यात, दुरुपयोगच करायचा असेल तर त्याला माझे बोट चोरावे लागेल संगणीकृत फाईल नव्हे!

मुद्दा क्रमांक १ थोडा पटतो परंतु, तेथेही सारखे ठसे वा बुबुळे असणार्‍या व्यक्ती शोधणे म्हणजे महासागरात एखादी टाचणी शोधण्यासारखे आहे.

तंत्रज्ञान वापरणार्‍यां पेक्षा ते तंत्रज्ञान क्रॅक करणारे नेहमीच पुढे असतात हे लक्षात ठेवावे.
असो... या विषयावर सध्या इतकेच.

जाता जाता :--- विकीलिक्स दिसत असताना डेटा सुरक्षित राहु शकतो असे म्हणणारे लोक मला जरा चक्रमच वाटतात !!! ;)