मोती साबण

आम्ही तर म्हैसूर सँडल चंदनी साबण वापरतो.
इतर साबणांपेक्षा हे साबण महाग आणि अस्सल चंदन अर्क असल्याने ही प्रथा पडली आहे.

अरे वा एका ओळी वरुन सहा अओळींवर मजल गेली हे काही थोडे नाही.

हो

लहानपणी गावी दिवाळिची भेट म्हणून एका पतसंस्थेतर्फे काही साखर, तूप, खोबरे ई. वस्तुंसोबतच २-३ मोती साबणही मिळत.. ईतर वेळेस मोती साबण बघायलाही भेटत नसत..फार आनंद व्हायचा. मजा यायची. कुठे गेले ते दिवस ?

दिवाळीच्या अभ्यंग स्नानाला "मोती" साबणच का?

मला वाटते तसे करावे असे ऋग्वेदातील आठव्या सुक्तामधील त्रेपन्नाव्या ऋचेमधे त्याचे स्पष्ट कारण दिलेले आहे. ;) कृ. ह.घ्या. :)

अभ्यंगस्नानाच्या वेळी उटणे लावण्याची प्रथा आहे. अनेक वर्षांपूर्वी जेंव्हा हमाम/लाईफबॉय आणि गिचका होणारे लक्स वगैरेच आयताकृती साबणे होती तेंव्हा मोती साबण हा जरा गोल असल्याने तसे नाव, जाहीरात, किंमतीने पेश्शल वाटायला लागला असावा.

तेच म्हैसूर सँडल सोप संदर्भात.

आधी दिवाळी म्हंटला कि वर्षातून एकदाच कपडे मिळायचे,त्याचच अप्रूप असायचं ...असही त्यावेळी कदाचित Lifebuoy चा जमाना असल्यामुळे मोती साबण जरा महागतला वाटायचा शिवाय सुगंधही चांगला ....म्हणून मोती साबण वापरात असावे कदाचित, आणि पुढे तीच प्रथा पडली !

मोती साबण मस्तच.
पण म्हैसूर चंदन अहाहा .... ब्रम्हानंदी टाळी लागते माझी.

आम्ही पण मैसूर सॅंडल सोप च. :)

जी काय प्रथा पडली ती मस्तच.
दिवाळी म्हटले की इतर अनेक गोष्टींबरोबर अभ्यंग स्नान , उटणे आणि मोती साबण हे हवेच.

अय्या!!!! बरी आठवण केलीत..विसरलेच होते मी.

दिवाळी आणि मोती साबण हे नाते अतूटच. मागच्या वर्षी दुसरा एक साबण आणला, पण अभ्यंगस्नानाला मात्र हट्टाने मोतीच आणायला लावला. बाकी मैसूर सोप वापरला नाही कधी. यावेळी वापरून बघतो.

आपुन कोन्ताबी साबन लाव्तोय.

(रिन साबणाने ग्रीजचे हात धुणारा)

मला पिअर्स आवडतो. अगदी सणासुदीलाही!
मोती साबण वजनाला जड असतो तसेच तो हातातून घसरून पायावर पडल्यास इजा होइल कि काय असे लहानपणी वाटत असे.;) तसाही तो फेकून मारला तर कपाळमोक्ष होण्याची भिती. हेच मत दिवाळीतल्या बिघडलेल्या लाडवांच्या बाबतीत आहे. ;)

आमच्या घरी चार दिवसासाठीचे चार साबण : मोती, मैसूर.डव्ह आणी पिअर्स...
हॉस्टेलवर एकमेव : मेडिमिक्स.. :)

आमच्याकडे तीळीचे तेल..आणि वनौषधिंनी युक्त होममेड (आईने बनवलेलं) असे त्यात थोडे बेसन पीठ मिसळुन ते दुधात भिजवुन त्यात थॉडेसे मध कालवुन या पद्धतीचा उट्ण.. वापरतो..
हे आरोग्याच्या दृष्टीने सर्वोत्तम..
खरे अभ्यंग हेच..
आधी हे भिजवलेलं उटण लावुन घ्यायचे वरुन तीळीचे तेल लावुन ४-५ मिनिट तसेच राहु द्यायचे..
थोडा घाम आला कि ते रगडुन काढावे,,,(ही संकल्पना नरक काढणे अशीही ओळखली जाते...)
नंतर कोम्हट पाण्यात गुलाब पाकळ्या किंवा आवडता अत्तर फ्लेव्हर टाकुन मस्त अंग शेकुन..
यानंतर बाहेर येण्याच्या आधी कण्केच्या दिवल्यांनी औक्षण....
अशी थोडी वेळ्खाउ आहे पण दिवळीतच ४ दिवस चान्स असतो अशा अंघोळीचा....दवडु नका..

ईतर वेळी फक्त उटण्याचा वापर साबणाऐवजी वापरुन अपण दुधाची तहान ताकावर भागवु शकतो...
आयुर्वेदिक स्नान..
संस्कृतीलालसा....

काका नॉस्टॉल्जीक केलेत हो तुम्ही. :(

लहानपणी अभ्यंगस्नानासाठी उटणे वापरायचो ते आठवते. उटणे धुवून काढायला दुधात कालवलेले बेसन-पीठ वापरत असू, असे सुद्धा आठवते.

साबणाचे काही आठवत नाही.

मोती /लाइफबॉय्/जीवा/चंद्रिका/हमाम्/राम्देवबाबा -आसारामबापू आश्रमाचे साबण (१०/१२ रु. नग)

बाहेर नळाखाली तिथं जो पडला असेल तो साबण लावून आंघोळ उरकतो.

(त्वचेवरुन उम्र ओळखू येणारा ) अडगळ.

'सासासासा रे गप पधपगरेग
धधध ध मध ......'

तंदुरुस्ती की रक्षा करता है लाईफ बॉय..!

आम्ही नेहमी लाईफबॉय वापरतो.. स्वस्त अन् मस्त..! :)

तात्या.