बाब्या आणि कार्टे

जास्त सविस्तर प्रतिसाद देण्या एवढा मी मोठा नाही, पण

कुणाचे बोबडे बोल चुचुवाणी म्हणून कौतुकाने वापरले जातात. कुणा कार्ल्यान्चे चे टंकीत धागे (अशुद्ध मराठी म्हणून?) एकामागून एक प्रतिबंधीत होतात.

याच कारण माझ्या मते त्या सदस्याने स्वत:बद्दल तयार केलेल पहिल इंप्रेशन असाव. कधी कधी २-३ दिवसात ते त्याच्या पुढील सकारात्मक बदलांनंतर बदलत ही असतं.

आणि

कुणाच्या वाचनीय कथा तीन-चारशे वाचनांनंतर देखील कोरड्या रहातात. त्याचवेळेस पाचकळ धाग्यांवर शतके ठोकली जातात.

या बद्दल म्हणाल तर नो कमेंट्स :)
पण अश्या लेखकांनी धीर सोडुनये स्वांतसुखाय लिहित रहावे. मायबाप वाचक आज ना उद्या दखल घेतीलच. :)

मिपावर कुठल्या धाग्यावर किती प्रतिक्रिया येतिल काही सांगता येत नाही.

काही पाचकळ धाग्यांवर शतके ठोकली जातात. सर्वच नाही .हे खरे!
कुणाच्या वाचनीय कथा तीन-चारशे वाचनांनंतर देखील कोरड्या रहातात. हे मात्र नेहमीचेच!
काही चांगल्या कवितांना ही भरपूर प्रतिसाद मिळतात. सर्व चांगल्या कवितांना नाही मिळत प्रतिसाद.

ज्याची त्याची मर्जी! दुसरे काय?

परंतु शतकी पाचकळ प्रतिक्रियांपेक्षा लेखातील गुण -दोष दाखवणारे १/२ प्रामाणिक प्रतिक्रिया अधिक मोलाच्या.
हो की नाही?

अंशत: सहमत आहे.
नविनच आलेल्या सदस्यांचे पुरते ऐकून न घेता दोन दिवस बराच गोंधळ माजला.
काहीवेळा सॉरी म्हणून झाल्यावर मग मात्र त्यांनी तलवार उपसली.
प्रत्येकाचं असं वाईट रूप बघितल्यानंतर, संपादकांना नावं ठेवून मग सगळे शांत झाले आहेत किंवा शांत झाल्यासारखे वाटत आहेत. अनेक जुन्या सदस्यांनी स्वत:च्या आक्रस्ताळ्या प्रतिसादांकडे परत एकदा पाहणे आवश्यक होते हे मला तरी चारदा वाटून गेले. कधीकधी नाही लेख आवडला तरी कुस्तीसाठी धाग्यावर गेलेच पाहिजे असे नाही. सौम्य शब्दात प्रतिसाद देवून दूर राहणे दोन दिवसात भल्याभल्यांना जमलेले नाही (सदस्यांची नावे घेणार नाही.).

आता नविन सदस्यांनीही पाळावयाचे काही (अलिखित)नियम आहेत. सदस्यत्व मिळेपर्यंत आपण एक नियमीत वाचक असलो म्हणजे मिपाबद्दल सगळी माहिती आहे असे समजायचे कारण नाही. इथे येवून आधी प्रतिसाद द्यायला सुरुवात करावी असे सुचवते (माझेच ऐका असा हेका नाही......त्याचा उपयोगही नाही.). हळूहळू नेहमीच्या येण्याजाण्यातला मेंबर झालात कि प्रतिसाद देताना आपलेपण वाटतो (वाटतोच असेही नाही.). आता माझेच लेखन दिव्य असले तरी लाजेकाजेखातर काही मित्र मंडळी देतात बापडी प्रतिसाद!;)
नविन घरात आल्यावर आधी जरा रुळायला दुसर्‍याला व स्वता:ला अवकाश द्यावा असे म्हणणे आहे.

सर्वप्रथम अभिनंदन.

कार्ट्यांचे बाब्ये कसे होतात, याविषयी पुरेसा विदा नाही.

परंतु, एक दोन केसेस सांगतो.

प्रभुमास्तर प्रथम मिपावर लिहिते झाले, तेव्हा ते आमचे फेवरीट कार्टे होते. (क्रिप्टीकपणाची हद्द) आता फेवरीट बाब्या आहेत.

संजोपराव मनोगतावर "गण गण गणात बोते" म्हणत अवतीर्ण झाले, तेव्हाचे तुम्हाला आठवते का ?

पण एक सांगतो,

सतत वैचारीक दिवाळखोरी दाखवून कोणी कार्ट्याचा बाब्या होत नाही.

"सर्व मंडळींना मोड आले आहेत बहुतेक" असली वाक्य नवीन लोक लिहीतात तेव्हा ते काय अपेक्षा करतात जुन्या लोकांकडून? ही कोणती भाषा आहे?

बाब्या आणि कार्टी रहणारच. You have to carve a niche. Noone owes you nothing here. It's a jungle.

वैचारीक प्रभुत्व सिद्ध करा. कोणी अडवलय?

सदर काथ्याकुट हा कच्चा इतिहास अन अभ्यासाचा अभाव याचे एक सुंदर उदाहरण आहे असे नम्रपणे नमुद करु इच्छितो.

एकच वाक्य दोन वेगळ्या लोकांनी बोललं तर अर्थ वेगळा का लागतो हे थोडासाही अभ्यास असणार्‍यास सांगावे लागु नये.

असो, बाकी सद्ध्याच्या 'पाटा' पिचावर शतक ठोकण्याचा हा एक प्रयत्न आहे की काय असा विचार उगाचच मनाला चाटुन गेला. तरी लेखकाला शुभेच्छा.

आम्ही इथे नवीनच असल्याने काहीच माहिती नाही...पण लेख आवडला.

कुणाच्या वाचनीय कथा तीन-चारशे वाचनांनंतर देखील कोरड्या रहातात. त्याचवेळेस पाचकळ धाग्यांवर शतके ठोकली जातात.
ह्म्म्म्...दुसरा कुठला उद्योग नसावा या मंडळींना किंवा तिरपे प्रतिसाद लिहण्यास दुसरा एखादा धागा सापडत नसावा !!! ;)

मनोहरपंत काही आयडींचे फस्ट्रेशन इतके वाढलेले असते की ते असलेच उद्योग करण्यासाठी इथे येतात !!! काही जण प्रमाणाच्या बाहेर आत्मकेंद्रीत झालेले असतात... नुसती बुद्धी आणि सर्टीफिकेट असले म्हणजे त्या व्यक्तित संस्कार देखील असायला हवेत असे थोडेच आहे ? ;)

बाकी लेडी बाब्या बद्धल तुमचे विचार काय आहेत ते जाणुन घ्यायला आवडेल... ;) तिला बाबी म्हणावे काय ?

तुमच्या भावनांशी पूर्ण सहमत आहे. सैपाक वगैरे धाग्यावर आलेले ८५+ प्रतिसाद हेच सांगतात.

वरती रेवतीने जे मुद्दे मांडलेत त्याच्याशी मी सहमत आहे त्यामुळे ते पुन्हा सांगत नाही.

त्याव्यतिरिक्त - स्वतःला कोणत्या प्रकारचे लिखाण जमते ह्याचाही अंदाज घ्यायला हवा असे वाटते. मी जर उद्या पाककलेवर लिहायला लागलो तर प्रतिसादांचे शतक कदाचित होईलही पण वेगळ्या प्रकारच्या प्रतिसादांचे! ;)
तसेच प्रतिसादांच्या संख्येवरुन धाग्याचे महत्त्व ठरतेच असे नाही. उदाहरण द्यायचे झाले तर मी रामदासांचे देईन. त्यांचे लिखाण बघा, प्रतिसादांचे शतक एकाही लेखाला नाहीये परंतु लिखाणातला अस्सलपणा इतका की वर्ष दीडवर्षांनतर अजूनही लिखाण आठवत राहते. 'काटेकोरांटीची फुलं' ह्या लेखाला मोजून ७४ प्रतिसाद आहेत, शतक नाहीच पण दर्जा? क्या केहेने!!! एकेक शब्द, एकेक वाक्य काळजात घुसतं ते कायमसाठी!! तस्मात प्रतिसादांच्या संख्येवर जाऊ नका. हिरे हे मोजकेच असतात आंणि कोळशाच्या खाणीतच सापडतात! :)

चतुरंग

बाब्या आणि कार्ट हे कदाचित न सम्पणार .... पण लेख तर नविन लोक वाचन करणार.चतुरन्ग याच्याशी सहमत

आयला, एवढ होउन, नाव घेउन पण, चुचु नाय इकडे...

चुचु कॉलींग चुचु... चुचु कमिन..

अरुणजी खुपशा गोष्टी तुम्हाला माहित नाही अजुन.

मनोहर साहेब, हे त्रिकालाबाधीत सत्य आहे आणि ते राहणारच :)

जुने असलेल्यांनी येणार्‍या नव्यांची रॅगींग घेणे ही तर फार जुनी आणि जवळपास प्रत्येकच संस्थेत कमी-अधिक प्रमाणात होणारी/चालणारी प्रथा आहे. त्याला जालीय संस्था किंवा व्यासपीठं तरी का म्हणून अपवाद ठराव्यात :)

ही प्रथा आहे तशी मान्य करणे किंवा असं होउ शकतं ही अपेक्षा तरी ठेवणे म्हणजे त्रास होत नाही.
नवीन सदस्यांनी ह्या गोष्टींची मानसीक तयारी ठेवणे आणि आपले लेख/प्रतिसाद ह्या वर लक्ष केंद्रीत करणे हे मला वाटतं जास्त चांगलं. कालांतराने सदस्य नविन न राहता जेव्हा जुना होईल तेव्हा आपसूकच बरेचसे बदल झालेले असतील जे सदस्याला नक्कीच चांगले असतील.

काही चांगल्या नसलेल्या धाग्यावर येणारे भरपूर प्रतिसाद आणि काही चांगल्या असलेल्या धाग्यावर येणारे फार कमी प्रतिसाद या बद्दल नक्की काही सांगणे कठिण आहे. माझं स्वतः च असं निरीक्षण आहे की चांगल्या नसलेल्या धाग्यावर येणारे भरपूर प्रतिसाद हे त्या धाग्याशी कमी संबंधीत असतात. हे सहसा प्रतिसाद आणि उपप्रतिसाद यांच्या साखळ्या असतात ज्यांचा बरेचदा प्रत्यक्ष धाग्याशी, धाग्याच्या विषयाशी कमी संबंध असतो. या मुळे जरी त्या धाग्यांच्या प्रतिसांदानी शंभरी ओलांडलेली असली तरी धागा प्रवर्तक आणि वाचक यांना किती उपयोगी असतात हे सांगणे कठीण आहे. [धागा प्रवर्तकाचा उद्देशच जर धाग्या पुढे कसंही करून शंभराचा आकडा लावायचा असेल तर जास्त न बोलणेच योग्य :) ]

या उलट चांगल्या धाग्यावर येणारे प्रतिसाद हे जरी कमी असले तरी सहसा त्या धाग्याशी, धाग्याच्या विषयाशी संबंधीत असतात ज्या मुळे धागा प्रवर्तक तसेच वाचक यांना काही तरी चांगलच सापडतं.

[अवांतर: मागील काही दिवसातल्या गोंधळा बद्दल तर काही बोलायलाच नको :) होळीच्या शिमग्याची आठवण झाली :) नविन काय आणि जुने काय सर्वांनीच मनसोक्त गोंधळ घालून घेतला]

>>कार्ट्यांना लाडके बाब्ये कसे बनता येईल?
सगळेच कार्टे लाडके बाबे झाले तर जॉर्ज थॉरवेल ला त्याचे म्हणणे मागे घ्यावे लागेल.

अरूण जी, कंपूबाजीचा ही थोड्या फार प्रमाणात परिणाम होत असेल.
लेखनात दम नसला तरी लेखकाच्या नावामुळे काही काही प्रतिसाद पडतात. हे बरेचदा पाहिले आहे.
काहि काहि चांगले लेख व कविता यांचा प्रतिसादाचा आकडा ०च्या पुढे जात नाही. (फार तर १-२ च्या पुढे जात नाही.) पण काही ठराविक जुन्या लोकांनी पाचकळ पणा केला तरी त्यांच्याशी संबंधित लोक भरभरुन प्रतिसाद देतात. अर्थात ही तकार नाहिये एक निरीक्षण आहे.

कुणाचे बोबडे बोल चुचुवाणी म्हणून कौतुकाने वापरले जातात. कुणा कार्ल्यान्चे चे टंकीत धागे (अशुद्ध मराठी म्हणून?) एकामागून एक प्रतिबंधीत होतात.

श्री. मनोहर आपण चुचुचे येथील लिखाण देखील वाचले असावेत अशी आशा करतो. त्या लिखाणाचा आणि तिच्या चुचुवाणीचा दुरदुरचा देखील संबंध जोडता येत नाही. बाकी जेंव्हा चुचुच्या चुचुवाणी वरुन सगळ्यांनी गंमंत उडवली तेंव्हा तीने देखील अतिशय मोकळेपणानी त्या सगळ्याला दादा दिली. त्याचाच परिणाम म्हणजे चुचुच्या खरडवहीत तिच्यासारखेच लिहायची फॅशन आली. चुचुच्या समंजसपणा आणि खेळकरपणामुळे ती सहजगत्या मिपापरीवारात सामावली गेली. तिच्या चुचुवाणीवर टिका झाली तरी तिने ती हसत खेळत घेतली. नविन धागे काढुन ती गळे काढत बसली नाही का कुणाला दोष दिले नाहीत. त्यामुळे इथे तुम्ही केलेली तुलना अतिशय चुकीची आहे.

माझेच उदाहरण घ्याल तर मी मिपाचा सदस्य झाल्या दिवशी पहिला लेख टाकला त्यावर १००+ प्रतिसादांचा पाऊस पडला. अगदी पहिल्या दिवसापासून मला मी इथे नविन आहे असे कधीही जाणवले नाही :) "ए भाड्या खफ वर ये" हि पहिलीच खरड माझ्या मते मी जेव्हा सहजतेने घेतली तेंव्हाच मिपाकर बनुन गेलो ;)

कुणी प्रविनभप्कर आक्रोश करतात "तुमच्या प्रतिसादावर आनि लेखनावर का हो नाही कोणी बोट ठेवत ?????? तुम्ही तर खुप जिव्हारी लागनारे लिहीता .. तरी त्यावर लोक हसतात ,, आम्ही समजुन सांगन्याच्या भाषेत लिहील तरी ते वाद घालतात .. "

नो कॉमेंटस.

कुणाच्या वाचनीय कथा तीन-चारशे वाचनांनंतर देखील कोरड्या रहातात. त्याचवेळेस पाचकळ धाग्यांवर शतके ठोकली जातात.

आमच्या नानबा आणि गुर्जीच्या भाषेत सांगायचे तर लेखकानी लेख लिहुन प्रकाशीत केला कि "कृष्णार्पणमस्तु" म्हणुन मोकळे व्हावे. पुढे त्या लेखनाचे भविष्य वाचकांच्यावर सोपवून द्यावे.

असे का होत असावे?

कार्ट्यांना लाडके बाब्ये कसे बनता येईल?

सहज बनवता येईल हो.
ए मुलांनो ह्यापुढे मनोहर काकांच्या कथेतुन कुठलेहीजालीय अर्थ न काढत बसता त्यांच्या हितोपदेशी कथांना प्रतिसाद देणे चालू करा बर ! ( ह. घ्यालच)

हा ४९

हा ५०

अरुणजी प्यार्टी हवी... ५० प्रतिसाद मिळाले

हल्ली काही प्रतिक्रियांना फारच भपकारा येऊ लागला आहे.

- ति. घाणघाणे

लोक संध्याकाळी ठोसुन सकाळी तसेच मिपावर येत असावेत.
पण ह्याला माणुसघाणेपणा म्हणावा काय?

कुणाच्या वाचनीय कथा तीन-चारशे वाचनांनंतर देखील कोरड्या रहातात. त्याचवेळेस पाचकळ धाग्यांवर शतके ठोकली जातात.

कितीही वाचनीय कथा असतील तरी प्रतिसाद तसे कमीच येतात. हा आता तुम्ही एखादा वादग्रस्त मुद्दा मांडला तर कदाचित खोर्‍याने प्रतिसाद येतील.

बाकी वाचनीय धाग्यांबद्दल बोलत असाल तर लेख चांगला असेल तर प्रतिसाद नकी येतात. बरा असेल तर कदाचित फारसे येणार नाहीत. भिक्कार असेल तर प्रचंड येतील.

माझा पण लेख भिकार तुझा पण लेख भिकार पण तुला मात्र भरपुर प्रतिसाद येतात. असे का? हा प्रश्न पडत असेल तर मात्र बरोबर आहे. काहीवेळेस मैत्रीखातर भिकार लेखांना पण प्रतिसाद द्यावे लागतात.

मी स्वतः भिकार लिहितो त्यामुळे माझ्या लेखाला फारसे प्रतिसाद येत देखील नाही. पण एवढी मात्र माझी खात्री आहे की उद्या एखादा चांगला लेख लिहिला तर किमान २५-३० प्रतिसाद नक्की येतील. अहो जिथे काटेकोरांटीची फुले १०० प्रतिसाद नाही बघु शकला तिथे बाकी लिख कितीही चांगला असेल तर त्याची काय कथा?

एकुणात काय की:

१. लेख खरोखर चांगला असेल तर काही चांगल्या प्रतिक्रिया नक्की येतील.
२. लेख ठीकठीक असेल तर ५-१० प्रतिक्रिया येतील पण कोणी नाऊमेद करणार नाही.
३. लेख खास नसेल तर दुर्लक्ष होइल.
४. काही वादग्रस्त विधान केले किंवा उगाचच कोणावर टीका केली किंवा लोकांना आपला फारसा परिचय नसताना मिपा किंवा इथले सदस्या यांच्या नावाने गरळ ओकली तर मात्र लेख सुपरहिट होईल. आपल्याला अशी प्रसिद्धी हवी आहे का हे ज्याचे त्याने तपासुन पहावे.

तळटीपः माझा पण लेख भिकार तुझा पण लेख भिकार पण तुला मात्र भरपुर प्रतिसाद येत्तात. असे का? या प्रश्नावर मात्र जास्त विचार करु नका. मानवी प्रवृत्ती आहे ती मित्रांना प्रोत्साहन देण्याची.

प्रति धागालेखक,

त्याचे काय आहे जो पर्यंत आपण मिसळपाव वरिल प्रस्थापितांचा विश्वास संपादित करत नाहीत (उदा. एखाद्या पाणचट विषयावर ...+११११११११११% अथवा अतिशय उत्तम लेख... अश्या स्वरूपातिल प्रतिसाद देत त्यांच्या हो ला हो म्हणत नाहीत ) तोवर तुम्च्या किण्वा अजुन कुणा प्रविन भ्प्कर च्या लेखाला केराची टोपली दाखविनारे इथे संपादका सहित मोठी मंडळी मुबलक प्रमाणात आहेत.. यावर एकच पर्याय.. तुमचे स्वतःचे संकेतस्थळ सुरु करा अन्यथा शांत रहा...

खोटेच खोटे लई लई मोठे म्हणणार्‍यांकडुन काय अपेक्षा करणार... :==)

माझ्या मूळ धाग्याचा उद्देश- >>असे का होत असावे?
कार्ट्यांना लाडके बाब्ये कसे बनता येईल?<<

लेट देम अर्न !

हल्लीच बघितलेली एक गोष्ट..विलासरावांच्या परदेशवारीच्या पहिल्या भागात (ज्यात बहूतेक फक्त फोटो आणि २-४ मोडकी तोडकी वाक्यं होती) काहींच्या प्रतिक्रिया होत्या की "आज 'हा' हवा होता" वगैरे.....पुढच्या भागात जसे लेखन सुधारले तसे त्याच लोकांच्या प्रतिक्रिया बदलल्या आणि कौतूक केले...विलासरावांनी स्वतःच्या बळावर तो बदल घडवून आणला.

प्रविनभप्कर, लिव्ह रे तू दाबून !