राजू परुळेकर : राजकीय पत्रकार ?

अंडरस्टेटमेंट का काय म्हणतात ना ती हीच नंदनराव. हेच परुळेकर विचारवंत म्हणून उद्या पुढे येतील तेव्हा ही स्टेटमेंट अंडरस्टेटमेंट कशी आहे हे समजेल आपल्या सगळ्यांना.
बादवे, मास्तर ती सही भोचक यांची.

>>सगळे भारी म्हणतात म्हणुन तोंडदेखली का होईना मान हलवायचो !

का?!
ह्या लेखकांचीही काही बांधिलकी आहे; अकोंटीबिलीटी आहे. आणि त्यांना आपण धारेवर धरले पाहिजे, नाही का?

महाराश्ट्रात १९९७ पासून दोन लाख शेतकर्यांनी आत्म्हत्या केल्या आहेत; हा आकडा देशात सर्वाधीक आहे. (हा दुवा)

असे चित्र असताना परूळेकरांच्या बालिशपणाचा आणि लाळ्घोटेपणाचा तिरस्कार करावा तेवढा कमि च आहे.

>>ह्या चर्चेचा दुवा राजूला त्याच्या विरोप पत्त्यावर कळवला आहे.

शाब्बास...! :)

-दिलीप बिरुटे

श्री.बावळट, समाज कार्यात हातभार लावल्या बद्दल अभिनंदन... ;)
बाकी मास्तरांशी सहमत...

मदनबाण.....

At the touch of love everyone becomes a poet.
Plato

मला राजाभाऊंचा (याने कि 'राज'साहेबांचा) विरोप पत्ता हवा आहे!
असल्यास कृपया द्यावा.
------------------------
सुधीर काळे
एकही वक्तमें उसके आनेसे था चाँदनीका समाँ रोशनीका धुआँ,
कोई कहने लगा माहताब आ गया, कोई कहने लगा आफताब आ गया!

हॅहॅहॅ आम्ही बी त्तेंच्या ब्लॉगवर प्रतिक्रियेत लिवलय. http://rajuparulekar.blogspot.com/
प्रकाश घाटपांडे
आमच्या अनुदिनीत जरुर डोकवा.

>>राज ठाकरे यांना विनंती त्यांनी लवकरात लवकर परुळेकरांना माफ करावे.
=D>
मस्त. कोणत्याही कारणानं...

कुमार केतकरांचा संदर्भ कळला नाही. त्यांच्याशी मतभिन्नता असेल पण ते 'प्रश्नांवर'(ही) लिहीतात. ह्या साहेबांनी टीन-एज मासिकातली गोष्ट लिहिली आहे.

जाता जाता: आज मी मझ्या डायरीत एक नोंद करणारः "राजू परूळेकरः शोभा डे चा पुरूषी पण कल्पनाशून्य, पाणी घातलेला अवतार."

प्रत्येकाला आपापला धंदा नफ्यामधे आणण्याचा अधिकार आहे.

एक वेगळा विचार! आवडला...! :)

बंड्या.

प्रत्येकाला आपापला धंदा नफ्यामधे आणण्याचा अधिकार आहे.

स्सही ! =D> यालाच म्हणतात दृष्टीकोण !

[अशा लाजवाब प्रतिसादामुळे मिपावर मजा येते.]

-दिलीप बिरुटे

परुळेकरांचे लेख मला विनोदी वाटतात. वरच्याच लेखातून-

सचिनचं एक मला आवडतं. त्याला उकडीचे मोदक आवडतात. मला पण.

लोकप्रभेसारख्या साप्ताहिकात परुळेकर लिहितात आणि लोकप्रभावाले ते खपवतातही ह्याचे आश्चर्य वाटते.
क्रिकेटबरोबरच राजकारण आणि चित्रपट ह्या गोष्टींचा भारतिय(मराठी) नागरिकांना मूर्ख बनवण्यास उपयोग होतो हे परुळेकर विसरलेले दिसतात.
भेंडी
P = NP

राजू परूळेकरांचा 'संवाद' कार्यक्रम मी आवडीने पहायचो. तसेच त्यांचे 'माणसे: भेटलेली, न भेटलेली' हे पुस्तक ही चांगले वाटले होते.

पण अल्केमिस्ट्रीनंतर ती आवड कमी झाली. ते लेख मी वाचून सोडून द्यायचो. पण सचिनवरच्या लेखाने कहर केली. मी ही त्यावर दोन प्रतिक्रिया लिहिल्या होत्या.
http://maajhianudini.blogspot.com/2009/11/blog-post_22.html
http://maajhianudini.blogspot.com/2009/12/blog-post_14.html

प्रदीप यांचा प्रतिसाद विचार करण्याजोगा आहे. आवडला!

--बंड्या.

नितेश राणे काय किंवा राज ठाकरे काय, हे दोन्ही अगदी (आपापल्या) कोपर्‍यातील नेते आहेत, त्यांची भवितव्ये अजून स्पष्ट नाहीत, तेव्हा त्यांची खुशामत करून परूळकरांना काही फायदा असे म्हणणे जरा खेचून ताणून आणल्यासारखे वाटते.
परुळेकरांना काही फायदा होतोय की नाही हे क्षणभर बाजूला ठेवूया. विचार करूया तो, समाजाचा, वाचकाचा काही फायदा होतोय का, याचाच. परुळेकरांनी लिहिलेलं चित्र हे संपूर्ण चित्राचा काही भाग आहे, असं मानायचं, की तेच पूर्ण चित्र आहे, असं मानायचं असा प्रश्न आहे. परुळेकरांनी हे सारे लेखन या अशा राजकीय नेत्यांचे चरित्रकार म्हणून जरूर करावे, पत्रकाराच्या भूमिकेत आल्यानंतर या लेखनाचे स्वरूप बदलेल. पाण्याच्या आंदोलनावर पोलिसांनी उगाचच लाठीमार केला, यासारखी परुळेकरांची,निष्कर्षी स्वरूपाची वाक्ये हे लेखन प्रचारकी बनवत असतील तर तो दोष त्यावरून त्यांच्या लेखनासंदर्भात निष्कर्ष काढणाऱ्याचच नाही, लिहिणाऱ्याचाही आहे.
संपूर्ण लेखात नारायण राणे यांच्याबद्दल केलेल्या लेखनाच्या कटुतेचा मुद्दा येतोय वारंवार! परुळेकरांनी केलेले ते त्या-त्या वेळेचे लेखन निर्दोष होते की नाही, असा प्रश्न उपस्थित होतोय या वारंवारितेमुळं. हे परुळेकरांच्या लक्षात येत नसेल असे म्हणणे धाडसाचे आहे. समर्थ युनियनशी संबंधित घटना तर अजबच आहे. परुळेकरांचा आक्षेप कशाला आहे? 'स्वाभिमान'च्या कार्यकर्त्यांनी नितेशचा फोटो तिथं नेणं याला, की तो तिथं नेलेला असल्यानं छापून येणं याला? तिथं नितेशचा फोटो न घेता 'स्वाभिमान'च्या माणसांनी जावं असं परुळेकरांचं म्हणणं असेल, तर त्याचा हेतू काय? नितेशला समोर न आणत त्यांच्या माणसांनी जे करायचे ते उद्योग करावेत?
हे आणि असे प्रश्न या (आणि परुळेकरांच्या बऱ्याच इतरही) लेखनातून उपस्थित होतात.
लोकापवादांचा विचार न करताही राणे कुटुंबाच्या भरभराटीविषयी उपस्थित होणाऱ्या प्रश्नांचाही वेध घेतला गेला पाहिजे. लोकापवाद त्यात आणले तर चित्र आणखी भयंकर होतं म्हणून ते बाजूला ठेवू. पण अशा कुटुंबाविषयी (इथे राणे म्हणून मी फक्त राणे यांचा उल्लेख करतोय. उद्या त्यात सर्वपक्षीय इतरही अनेक जण येतील...) हे प्रश्न असताना, होणारे लेखन असे एकांगी किंवा प्रचारकी असेल तर त्याबाबत टीका होणारच.

श्री प्रदीप, श्री परुळेकरांच्या लेखाप्रमाणेच आपला प्रतिसादही हास्यास्पद वाटला. तुमच्या प्रतिसादाचा विषय आहे 'हेत्वारोप'.

खरे तर नितेश राणे काय किंवा राज ठाकरे काय, हे दोन्ही अगदी (आपापल्या) कोपर्‍यातील नेते आहेत, त्यांची भवितव्ये अजून स्पष्ट नाहीत, तेव्हा त्यांची खुशामत करून परूळकरांना काही फायदा असे म्हणणे जरा खेचून ताणून आणल्यासारखे वाटते.

आता आमचा काय फायदा आहे परुळेकरांवर टिका करण्यात? वर अनेकांनी माझ्यासकट लाळघोटेपण किंवा तत्सम शब्द वापरला आहे. या सर्वांच्या फायद्याचे/ हेतूचे गणितही मांडा. एक महसूल मंत्र्याचा मुलगा आणि दुसरा ११ आमदार असलेल्या पक्षाचा प्रमुख. यांचा उदोउदो केल्यास काय फायदा मिळतो? कितीतरी पत्रकारांची विधान परिषदेत, राज्यसभेत वर्णी लागते ती कशामुळे?

पत्रकारांनी व्यक्तिमत्त्वास भारावून जाऊन लिहिले आहे. त्या व्यक्तिमत्त्वांचा खोलात जाऊन का प्रभाव पडला याचा आढावा घेतला आहे. परुळेकरांच्या लेखात दोन-तीन वेळेला 'खोली' शब्द सोडून इतर काय आहे?

बाकी श्री मोडक यांनी मांडलेल्या मुद्द्यांशी सहमत.

.................................
I was working on the proof of one of my poems all the morning, and took out a comma. In the afternoon I put it back again. --- Oscar Wilde.

श्री प्रदीप,

माझा पुर्वीच्या प्रतिसादात हेत्वारोप या शब्दाचा चुकीचा अर्थ घेतल्याबद्दल क्षमस्व. माझा आणि धनंजयची याबाबत झालेली ख्ररडचर्चा:

प्रेषक : अक्षय पुर्णपात्रे, शुक्र, 01/29/2010 - 02:46

धनंजय, मदत हवी आहे. हेत्वारोप या शब्दाचा अर्थ काय? काहीतरी हेतू मनात ठेऊन केलेले आरोप की इतरांच्या हेतूंबाबत केलेले आरोप?

प्रेषक : धनंजय, शुक्र, 01/29/2010 - 03:45

काहीतरी हेतू मनात ठेऊन केलेले आरोप की इतरांच्या हेतूंबाबत केलेले आरोप?

पैकी दुसरा अर्थ. "हेतूचा आरोप". उदाहरण :
मित्र वेळेवर माझ्या मदतीला आला नाही. माझी फजिती व्हावी असा त्याचा हेतू होता, असे मी म्हणतो. अशा हेतूचा आरोप त्याच्यावर करतो. मित्राच्या वागण्याबाबत, किंवा मित्राबाबत मी हेत्वारोप करतो.

सामासिक शब्दाची फोड (रूढ अर्थ वेगळा नसल्यास) "अमुकचा/ची/चे तमुक" असा करणे, हा 'डीफॉल्ट' अर्थ. (शालेय व्याकरण आठवत असेल तर "षष्ठी तत्पुरुष". हा समासाचा सर्वात सामान्य प्रकार. अन्य प्रकार त्यामानाने अपवादात्मक असतात.)

श्री प्रदीप यांनी 'परुळेकरांवर आम्ही (मी व इतर) काहीतरी हेतू मनात ठेऊन आरोप करत आहोत' असे म्हणायचे आहे, असा चुकीचा अर्थ मी लावला. या चुकीबद्दल श्री प्रदीप यांची माफी मागतो आणि त्यांच्या प्रतिसादासाठी वापरलेला 'हास्यास्पद' शब्द मागे घेतो. लेखास 'लाळघोटेपणा' म्हणणे यावर आक्षेप घेणे निश्चितच हास्यास्पद नाही.

हे स्पष्ट करूनही श्री प्रदीप यांनी मांडलेल्या मुद्द्यांबाबत मी असहमत आहे. ते म्हणतात तसे नितेश राणे व राज ठाकरे 'कोपर्‍यातले नेते' वाटत नाहीत. (वरच्या प्रतिसादात कारण स्पष्ट केलेले आहे.) ते म्हणतात:

येथे नितेश राणे हे त्यांचे मॅनेजमेंटच्या शिक्षणाचा वापर त्यांच्या सामाजिक/ राजकिय कार्यासाठी करत आहेत, त्याविषयी जे काही लिहीले आहे, त्यात नक्की काय आ़क्षेप आहे, हे मला समजलेले नाही.

सर्वप्रथम श्री परुळेकर यांनी केवळ 'परदेशात उच्च डिग्री घेतलेला*' एवढाच उल्लेख केला आहे. त्यात व्यवस्थापनाच्या अभ्यासाचाही उल्लेख नाही तसेच त्या अध्ययनाचा (व्यवस्थापन असो किंवा इतर काही) वापर केल्याचाही उल्लेख नाही. त्यामुळे 'शिक्षणाचा वापर करत आहे' हे दाखवणारा हा लेख नाही.

लाळघोटेपणाचा आरोप करण्याचे कारण म्हणजे लेखात खोल, A man to be watched, मानवी अँगलने विचार करणारा, सुसंस्कृतपणा, धारदार आणि स्पष्ट, स्वत:ची आयडेन्टिटी असलेला व इतर विशेषणे श्री नितेश राणे यांचे वर्णन करण्यासाठी वापरली आहेत आणि या विशेषणांना पाठबळ देणारे काहीच नाही. 'धारदार आणि स्पष्ट' नंतर त्याला एसी बाधतो, याचा उल्लेख आहे. प्रश्न कसे सोडवायचे याबद्दल कळकळ आहे पण एकाही प्रश्नाबद्दल तो कसा सोडवणार आहे याचा उल्लेख नाही. मानवी विचार अ‍ॅंगलने विचार करतो म्हणजे नेमके काय करतो? हे काहीच धड स्पष्ट नाही. मग वाचक म्हणून एखाद्याने हे श्री नितेश राणे यांचे लांगुलचालन करण्याचा प्रयत्न असा अर्थ काढल्यास त्यात काय वावगे आहे? पत्रकार लिहितात तेव्हा हजारो लोक वाचतात. त्या लोकांना फक्त मतेच नाहीतर त्या मतांचे स्पष्टीकरणही हवे असते. लाळघोटेपणाचा वापर करुन बर्‍याच पत्रकारांनी काय-काय पदरात पाडून घेतले आहे हेही लोकांनी पाहिलेले असते. वाचकांनी का म्हणून एखाद्या पत्रकाराविषयी होमवर्क करावा? त्यांच्याकडे या सर्व उठाठेवी करायला वेळ नाही म्हणूनच तर ते पत्रकारांचे लिखाण वाचतात ना. हा लेख वाचल्यास वाचकांचा काही एक समज झाल्यास तो दोष लेखकाचा आहे, वाचकांचा नाही.

मी व अनेकांनी केलेले आरोप हे आता बरोबर अर्थाने हेत्वारोप आहेत, हे मान्य आहे. पण श्री परुळेकरांच्या लेखात असे अनेक आरोप आहेत. उदा. "दुसरं म्हणजे ‘झेंडा’ नावाचा एक विकृत चित्रपट उद्धव ठाकरेंच्या आशीर्वादाने आणि कशाकशाने अवधूत गुप्ते नावाच्या माणसाने नारायणराव, राज ठाकरे व इतर अनेकांचं असत्यावर आधारित चारित्र्यहनन करणारा चित्रपट काढला. " अधोरेखित केलेल्या आरोपांना काय पुरावा आहे? या विधानात काय 'सॅक्रेड फॅक्ट्स' आहेत आणि काय 'फ्री कमेंट्स' आहेत. आता लेखाबद्दल काही मत व्यक्त करण्यासाठी वाचकाने पुरावे शोधायला जायला पाहीजे आहे का?

तरीही ते जे काही लिहीतात ते काही स्वार्थ डोळ्यासमोर ठेऊन लिहीतात असला आरोप मी करणार नाही-- अगदी उद्या ते काँग्रेसतर्फे राज्यसभेवर गेले तरी.

हा श्री प्रदीप यांच्या मनाचा मोठेपणा आहे. माझे मन दुर्दैवाने तितके मोठे नाही. श्री केतकर यांचे लिखाण काँग्रेससोडून काही वेळा वाचनीय असते. पण केवळ ते चांगले लिहितात म्हणून लाळघोटेपणा करत नसतील (म्हणजे सध्या ते करत आहेत असे म्हणायचे नाही) असे काही मी मान्य करणार नाही.

*परदेशात एसी असलेल्या वर्गात श्री नीतेश कसे बरे बसत असतील? त्यांना रोजच ताप येत असावा. त्यांच्यासाठी विद्यापीठाला वेगळीच व्यवस्था करावी लागली असेल.
**श्री प्रदीप यांनी अत्यंत सभ्यपणे मला हेत्वारोपाच्या अर्था संदर्भात तसेच त्यांची भुमिका स्पष्ट करणारा व्यनि पाठवला. त्यांच्या सभ्यपणाचे अतिशय कौतुक वाटते.
.............................
मला सदोष वस्तु मिळाल्यास मी (उत्पादकास दोष न देता) समाजाच्या नैतिक अधोगतीकडे पाहून शांत बसतो. ----एक जालीय मत

...एका पत्रकारानं झुंडशाहीचा उदोउदो करणं, म्हणजे स्वतःच्या हातानं स्वतःच्या पायावर कुर्‍हाड मारणं होतं. आम्ही यालाही विकृतच म्हणतो.

खरंय आणि गंभीर आहे. आणि हे सारं ते करताहेत ते समाज लयाला चालल्याचा 'आक्रोश' करीत. दोन हजार वर्षांनी आपलंच लेखन कसं योग्य ठरेल याच्या गर्जना करीत. हास्यास्पद हे विशेषणही तोकडे पडावे.

उत्तम विवेचन.

पत्रकार म्हटले की लोकांना टिळक्-आगरकरांची पत्रकारीता आठवते आणि त्यांच्या मापाने ते आजच्या पत्रकारांना मोजायला जातात!

बाजारात एखादे वृत्तपत्र/ नियतकालीक ज्या किमतीत वाचकाला विकले जाते, त्यापेक्षा त्याच्या निर्मितीवर अनेकपटीने जास्त त्याच्या निर्मितीवर खर्च येतो.

इथे तुम्ही वुत्तपत्र विकत घेणार्‍या व्यक्तीला त्या वृत्तपत्राचा ग्राहक समजत आहात, असे वाटते. ते चुकीचे आहे. एखाद्या व्यवसायाला सर्वाधिक उत्पन्न मिळवून देणार्‍या वर्गास त्याचा ग्राहकवर्ग असे संबोधायचे असल्यास, जाहिरात कंपन्या हेच वृत्तपत्रांचे मुख्य ग्राहक ठरतात. वृत्तपत्र विकत घेणारे नव्हेत!

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.

प्रसन्न... विस्तृत प्रतिसाद वाचला. या प्रतिसादात मला कळले ते असे :

"माध्यमं आणि ती चालवणारे, या समाजाचेच भाग आहेत. समाजातील चांगल्या वाईटाचेच प्रतिबिंब दिसणार माध्यमातून. तस्मात... दोष असलाच तर माध्यमांचा नाही तर पूर्ण समाजाचा आहे."

पर्फेक्ट. सहमत आहे. फक्त त्याच अनुषंगाने असे म्हणावे लागते... असे असेल तर माध्यमांनी / पत्रकारांनी आता 'होलिअर दॅन दाऊ' प्रकारचा दृष्टिकोन सोडून इतर धंदेवाईकांसारखे वर्तन करावे.

बिपिन कार्यकर्ते

पत्रकारिता समाजाचाच एक घटक आहे, व्यवसाय आहे वगैरे मान्य आहे. पण श्री परुळेकर यांच्या लेखाबाबत हे मुद्दे गैरलागू आहेत. पत्रकारांनी भारावून जाऊन चरित्रपर लेख लिहावे, यातही वावगे काही नाही.

तुम्ही केलेल्या विवेचनाने माझ्या मतात काडीचाही फरक पडलेला नाही. श्री परुळेकरांनी लेखन करू नये असे कोणीही म्हटले नाही. त्यांना त्यांचे काम करू द्या. त्यांचे लेखन वाचून त्यांच्यावर टिका करणार्‍यांना करु द्या. परुळेकर पत्रकार आहेत, त्यांना स्वतःच्या लिखाणातून त्यांच्या भुमिकेचे समर्थन करू द्या. तुम्ही त्यांचे वकिलपत्र घेऊन, परकायाप्रवेश करून त्यांची भुमिका मांडण्याची आवश्यकता नाही.

शिवाय स्वतःची मते मांडण्याचे अभिव्यक्तीस्वातंत्र त्याले द्यावेच लागेल.

अहो परुळेकरांनी जे अभिव्यक्तीस्वातंत्र वापरले तेच आम्ही वापरले तर आम्हालाही ते वापरू द्या. श्री परुळेकर यांचे लेखन लाळघोटेपणा वाटणे हे व्यक्तिसापेक्ष आहे. तुम्हाला तसे वाटत नाही तर ठीक आहे. माझे असे मत असणे आणि मी ते मिपावर मांडणे ही झुंडशाही कशी झाली ब्वॉ.

आता पत्रकारितेच्या व्यवसायात जाण्यासाठी आर्थिक दृष्ट्या त्याग करावा लागतो आणि काहींना तो झेपत नाही तर बाजारांच्या नियमाप्रमाणे पत्रकारितेकडे वळणारे लोक कमी होतील, प्रसारमाध्यमांची संख्या कमी होईल. भारतभर ती वाढतेच आहे म्हणजे चांगलाच तेजीचा व्यवसाय असावा. आजकाल लोक जाहीरातसंस्था काढण्याऐवजी वृत्तपत्र काढतात की काय? कारण तुमचे विवेचन वाचल्यास या दोन व्यवसायांत फारसा फरक नाही उलट वृत्तपत्रे भारीच पडतील. ग्राहक पैसे देऊन जाहीराती वाचतो यापेक्षा आणखी फायदेशीर काय असू शकेल.

येथे लेखकाने स्वतःची मते त्याच्या लेखात मांडली आहेत आणि त्यात लिहिलेल्या घटनाबाबतच्या फॅक्ट्स चुकीच्या आहेत असे दर्शवणारा कोणताही पुरावा नाही.

कोणाला एसीत थंडी भरते आणि कोणाला ते भयानक वाटते आणि कोणता चित्रपट विकृत आहे आणि कोण कोणाला माफ केल्यास कोणाच्या जीवनाचे कल्याण होते अशा लेखात काय चुकीचे दाखवावे?

आम्ही उगाच जगभर पत्रकार जीव धोक्यात घालून जे लेखन करतात, प्रामाणिकपणे, तटस्थपणे आपली मते मांडतात त्यांना पत्रकारितेतील गुणवत्ता समजत होतो. पण आता हे निकष तपासून पहायला हवेत कारण पत्रकारिता हा व्यवसाय आहे आणि त्यांचे प्रॉडक्ट हे त्यांचे लिखाण आहे. तुमच्या गाडीत दोष असला तर तुम्ही गाडी उत्पादन करणार्‍या कंपनीस जबाबदार धरता का? तुम्ही तसे धरत नसल्यास श्री परुळेकर यांच्या लिखाणाबाबत प्रश्न न विचारणे योग्यच आहे.
........................................
I was working on the proof of one of my poems all the morning, and took out a comma. In the afternoon I put it back again. --- Oscar Wilde.

श्री पुनेरी,
प्रतिसादांमधे 'सर्व' पत्रकारांवर्/पत्रकारितेवर टीका झालेली नाही. _परूळेकरांच्यावर_ टीका आहे. तुमचे व (श्री घाटपांडे) यांचा मुद्दा की पत्रकार हा देखिल एक माणूस आहे व तो समाजाचाच एक भाग आहे वगैरे ह्या पळवाटा आहेत आणि हे कारण देऊन आपण कशाचेही/कुणाचेही समर्थन करू शकतो.

१) येथे कोणीही परुळेकरांकडून उदात्त, स्वतःचा जीव जोखमीला लावून केलेल्या लिखाणाची अपेक्षा केलेली नाही. किमान दर्जाची अपेक्षा आहे.

२) "येथे लेखकाने स्वतःची मते त्याच्या लेखात मांडली आहेत आणि त्यात लिहिलेल्या घटनाबाबतच्या फॅक्ट्स चुकीच्या आहेत असे दर्शवणारा कोणताही पुरावा नाही."
खरंच? नितेश राणे यांना ए.सी.चालत नाही इ. "सेक्रेड फॅक्ट्स"? आणि त्यांच्या "मानवी" एंगल विरुद्द पुरावे नाहीत?

३) "शेवटी जर पत्रकार समाजाचे प्रबोधन करणार असेल, समाजाला दिशा देणार असेल तर तो त्याची मते मांडणारच."
मते मांडण्याला कोणाचा आक्षेप कसा असेल? इथे त्यांनी हेतुपुरस्सर सत्तेत अस्लेल्या लोकाची आरती ओवाळली आहे.

तुमचे काही मुद्दे मान्यः मिडीयाचे व्यावसायिकरण; पत्रकारांना सोयी, नीट शिक्षण, पगार याबाबत.

श्री परुळेकरांनी ह्या लेखातुन नितेश राणे ह्यांचे इमेज बिल्डींग करायचा प्रयत्न केला आहे. काही आठवड्यांपूर्वी आय.बी.एन. लोक्मत वरील लाइव्ह कार्यकर्मात नितेश राणे यांनी सरळ सरळ धमकीची भाषा वपरली ती अनेकांनी पाहिली. आता त्यांच्यावर असा स्तुतीपर लेख लिहून राणेंची इमेज "म्यानेज" करायचा प्रयत्न होत आहे.

आजही पी. साईनाथ, हिमांशू उपाध्याय आणि अनेक पत्र्कार आहेत जे चांगले काम करत आहेत. परुळेकरांनी आत्मपरिक्षण करावं.

असे म्हणणे चुकीचे ठरेल. प्रांतिक पत्रकारितेने बजावलेली कामगिरी आणि प्रांतिक पत्रकारांची समज व दर्जा कदाचित इंग्रजी पत्रकारांपेक्षा अधिकच असेल असे माझे मत आहे.

क्लास तर असतातच. पण त्यांचा संबंध भाषेशी नसतो. तो ती व्यक्ती, त्या व्यक्तीचा टार्गेट ऑडियन्स यावर ठरतो.

ज्ञानेश यांच्या वरील प्रतिक्रीयेशी सहमत...

संसद, प्रशासन, न्यायपालिका आणि प्रसारमाध्यमे ही लोकशाहीचे चार आधारस्तंभ म्हणून ओळखले जातात.
संसद(नेते) आणि प्रशासन यांच्यावरचा लोकांचा विश्वास आधीच उडाला आहे.
आता न्यायपालिका आणि प्रसारमाध्यमे यांच्यावरचा विश्वास सुद्दा उडण्याची परिस्थीती आली आहे :(