बदक आणि राजहंस

पाषाणभेद, प्राजक्ता आणि पुष्कर,
प्रतिक्रियांबद्दल धन्यवाद. बर्‍याच दिवसांनी निवांतपणे मिपावर आल्यामुळे तुम्ही दिलेल्या प्रतिक्रिया आजच पाहिल्या.

गदिमांची "एका तळ्यात होती" ह्या कवितेतल्या कुरूप वेड्या बदकाला आपल्या राजहंस असण्याची प्रचिती येते ही कल्पना सर्वांना माहिती आहेच. पण प्रत्येक कुरूप वेड्या बदकाला (तो राजहंस असला तरी) ही प्रचिती येतेच असं नाही. मग अशी प्रचिती न आलेला बदक सुखी असतो/होतो का? हा प्रश्न फार त्रास देत होता. आरतीप्रभूंनी सांगितल्याप्रमाणे कलाकाराची प्रतिभा "ती येते आणिक जाते" अशीच असते.
अनुपमा चित्रपटातलं "कुछ दिल ने कहा, कुछ भी नही" असंच काहीसं सांगतं. (या गाण्याला अनेक पैलू आहेत त्यांच्या अनेक छटा आहेत. बदक-राजहंस छटा त्यातलीच एक.) "कलियों से कोई पूछता हसती है वो या रोती है" ही ओळ खूप बोलकी आहे.

प्रस्तुत कवितेत राजहंस हा कलाकार आहे. बदक हा त्याच्या आतला सामान्य माणूस आहे. आणि मानस सरोवर हे प्रसिद्धीचं, लोकप्रियतेचं वलय आहे. प्रथितयश कलाकाराच्या आत असलेल्या गुणदोषांनी युक्त अशा सामान्य माणसाची व्यथा कवितेत मांडण्याचा मी छोटासा प्रयत्न केला. तो तुम्हाला आवडला याबद्दल खूप खूप धन्यवाद.

आपला,
(बदक) प्रशांत
---------
फळाची अपेक्षा ठेवू नये...ते विकत घ्यावे किंवा घरात उगवावे.
:?
माझा ब्लॉग - लेखणीतली शाई